شیعه در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

شیعه در فقه سیاسی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۳

۸ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-اعوان و [[انصار]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۳۵.</ref>، [[فرقه]]<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۱۸۸.</ref>، تابع و پیرو<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۱۹۱.</ref>. اصل آن "شیع" به معنای معاضدت، مساعدت<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۳۵.</ref> یا توسّع در امری (مادی یا [[معنوی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۶۶.</ref>. {{متن قرآن|ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيًّا}}<ref>«سپس از هر گروه هر کدام را که در برابر (خداوند) بخشنده سرکش‌ترند بیرون می‌کشیم» سوره مریم، آیه ۶۹.</ref>. [[شیعه]] در [[قرآن کریم]] به معنای پیرو و تابع در [[اعتقاد]] و [[دین]] آمده است. [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَإِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ}}<ref>«و از پیروان وی ابراهیم بود» سوره صافات، آیه ۸۳.</ref> [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} را [[شیعه]] [[نوح]]{{ع}} خوانده است. یعنی [[ابراهیم]]{{ع}} پیرو [[دین]] [[نوح]] ([[دین]] [[توحید]]) بوده است <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۷، ص۱۴۷.</ref>.
+اعوان و [[انصار]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۳۵.</ref>، [[فرقه]]<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۸، ص۱۸۸.</ref>، تابع و پیرو<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۱۹۱.</ref>. اصل آن "شیع" به معنای معاضدت، مساعدت<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۲۳۵.</ref> یا توسّع در امری (مادی یا [[معنوی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۶۶.</ref>. {{متن قرآن|ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيًّا}}<ref>«سپس از هر گروه هر کدام را که در برابر (خداوند) بخشنده سرکش‌ترند بیرون می‌کشیم» سوره مریم، آیه ۶۹.</ref>. [[شیعه]] در [[قرآن کریم]] به معنای پیرو و تابع در [[اعتقاد]] و [[دین]] آمده است. [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|وَإِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْرَاهِيمَ}}<ref>«و از پیروان وی ابراهیم بود» سوره صافات، آیه ۸۳.</ref> [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} را [[شیعه]] [[نوح]] {{ع}} خوانده است. یعنی [[ابراهیم]] {{ع}} پیرو [[دین]] [[نوح]] ([[دین]] [[توحید]]) بوده است <ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۷، ص۱۴۷.</ref>.
 کلمه [[شیعه]] در [[قرآن کریم]] به اقتضای متعلق بار ارزشی می‌گیرد. در [[آیه]] پیشین، آنچه مورد [[تبعیت]] قرار گرفته بود، [[دین توحیدی]] [[حضرت نوح]] بود؛ ولی مورد منفی [[شیعه]] در [[قرآن کریم]] [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|لَنَنْزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَنِ عِتِيًّا}}<ref>«سپس از هر گروه هر کدام را که در برابر (خداوند) بخشنده سرکش‌ترند بیرون می‌کشیم» سوره مریم، آیه ۶۹.</ref> است که [[روز قیامت]] از فرقه‌های [[اعتقادی]]، آنکه [[تجاوز]] و [[عصیان]] بیشتر و شدیدتری بر [[حدود الهی]] داشته‌اند، بیرون کشیده می‌شوند (برای [[عذاب]] مضاعف) و آنان [[رهبران]] و سرکردگان این [[فرقه‌ها]] در [[اعمال]] [[شرّ]] هستند<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۶، ص۱۴۵.</ref>.
-اصطلاح "شیعه" به صورت خاص پس از [[ارتحال]] [[حضرت رسول]]{{صل}} بر [[پیروان]] [[حضرت علی]]{{ع}} و [[معتقدان]] به [[امامت]] آن [[حضرت]] و فرزندانش اطلاق شده و به عنوان یکی از [[مذاهب اسلامی]] دارای مبانی و اصول مدوّنی است <ref>ر.ک: سید محمد حسین طباطبایی، شیعه در اسلام.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۷۹-۳۸۰.</ref>
+اصطلاح "شیعه" به صورت خاص پس از [[ارتحال]] [[حضرت رسول]] {{صل}} بر [[پیروان]] [[حضرت علی]] {{ع}} و [[معتقدان]] به [[امامت]] آن [[حضرت]] و فرزندانش اطلاق شده و به عنوان یکی از [[مذاهب اسلامی]] دارای مبانی و اصول مدوّنی است <ref>ر. ک: سید محمد حسین طباطبایی، شیعه در اسلام.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۷۹-۳۸۰.</ref>
 == منابع ==