صلوة: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

"صلّی" به معنای ثنای جمیل و [[دعا]] به اقتضای موضوعات، معانی مختلفی دارد. [[صلوات خدا]] بر [[انبیا]] و [[صالحان]] به معنای "ثناگویی و یاد کرد [[نیکو]] از آنان" است و به معنای [[مغفرت]] نیز آمده است. [[صلوات]] [[رسول خدا]] {{صل}} بر [[مؤمنان]] به معنای [[دعا کردن]] برای آنها و یاد کردن از آنهاست.

[[صلات]] [[ملائکه]] بر [[مؤمنان]] نیز [[استغفار]] برای آنهاست<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۱۵۴.</ref>. دعا کردن و نفرین‌ کردن به معنای تقاضا و استدعای "[[خیر]] و [[برکت]]" یا "[[شر]] و [[هلاکت]]" در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[قرآن]] [[جایگاه]] مهمی دارد. [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ}}<ref>«از دارایی‌های آنان زکاتی بردار که با آن آنها را پاک می‌داری و پاکیزه می‌گردانی و برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است و خداوند شنوایی داناست» سوره توبه، آیه ۱۰۳.</ref> به [[پیامبر]] {{صل}} [[امر]] به [[دعا]] و ثنا برای [[مؤمنان]] می‌کند و آن را موجب [[اطمینان]] و [[آرامش خیال]] [[مؤمنان]] بر می‌شمارد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۱، ص۲۹.</ref>.

[[نفرین]] و درخواست [[هلاکت]] و نابودی برای [[کفار]] و [[مشرکان]] نیز در [[فرهنگ قرآن]] بسیار به چشم می‌خورد: {{متن قرآن|تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ}}<ref>«توش و توان ابو لهب تباه و او نابود باد» سوره مسد، آیه ۱.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۹۳-۳۹۴.</ref>