عبدالرحمن بن غنم ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

عبدالرحمان [[فرزند]] غنم [[اشعری]] در [[عصر]] [[پیامبر]] {{صل}} [[مسلمان]] شد، در این که [[حضرت رسول]] {{صل}} را [[درک]] کرده یا نه، [[اختلاف]] است، و برخی از [[مؤرخان]] این قول را تقویت کرده‌اند که او [[پیامبر اسلام]] {{صل}} را [[درک]] کرده است<ref>ر. ک: رجال طوسی، ص۱۵۷؛ الاصابه، ج۴، ص۳۵۰.</ref>.

او از [[فقیهان]] بزرگِ [[شام]] و دارای جلالت و مقامی والا بود. و [[تابعین]] شامی را درس [[فقه]] می‌داد. وی همواره در [[یمن]] ملازم [[معاذ بن جبل]] بود لذا به مصاحب معاذ معروف گردید، وی در [[قتل عثمان]] شرکت کرد و پس از [[عثمان]] به [[یاران]] [[مخلص]] [[امیرالمؤمنین]] [[علی]] {{ع}} پیوست و در سال ۷۸ [[هجری]] درگذشت <ref>ر. ک: اسدالغابه، ج۳، ص۳۱۸.</ref>.

این سخن از او به یادگار مانده است: "هرکس بر [[خلافت حضرت علی]] {{ع}} [[راضی]] باشد، بهتر از آن کسی است که به [[خلافت]] آن [[حضرت]] [[کراهت]] داشته باشد و هر کس که با وی [[بیعت]] کند، بهتر از آن است که [[بیعت]] نکند"<ref>ر. ک: اسدالغابه، ج۳، ص۳۱۸.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۱-۸۳۲.</ref>

== [[تشویق]] [[حاکم]] حمس به [[بیعت]] با [[علی]] {{ع}} ==

[[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: موقعی که [[معاویه]] برای [[شرحبیل]] [[نامه]] نوشت و او را برای [[یاری]] خود با [[جنگ]] با [[علی]] {{ع}} فراخواند، و از طرفی جمعی از سران [[قبایل]] [[قحطان]] و [[یمن]] که مورد [[تأیید]] [[شرحبیل]] بودند مانند [[بسر بن ارطاب]] و [[یزید بن اسد]] و دیگران از [[شام]] به نزد او آمدند و گفتند: [[علی بن ابی طالب]] [[عثمان]] را به قبل رساند و [[معاویه]] را در این امر [[یاری]] نما! با این که [[مردم]] [[یمن]] [[شرحبیل]] ا از [[مخالفت]] با [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} منع کردند، اما او حاضر به [[همراهی]] با [[حضرت علی]] {{ع}} نشد، عبدالرحمان بن غنم که جزو [[دعوت]] شدگان آن مجلس بود، در میان آن جمع ازجا برخاست و گفت: " ای [[شرحبیل]]، از زمانی که به این [[سرزمین]] آمده‌ای، [[خداوند]] همواره بر خیر و [[نیکی]] تو افزوده است و قطعاً این خیر منقطع نمی‌شود مادامی که [[مردم]] [[شکرگزار]] تو باشند و نیز بدان: "[[خداوند]]، حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که آن [[قوم]] خود حالشان را [[تغییر]] دهند" {{متن قرآن|لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ}}<ref>«بی‌گمان خداوند آنچه را که گروهی دارند دگرگون نمی‌کند (و از آنان نمی‌ستاند) مگر آنها آنچه را که در خویش دارند دگرگون سازند» سوره رعد، آیه ۱۱.</ref>.

اکنون از جمع از طرف [[معاویه]] به تو گزارش داده‌اند که [[عثمان]] کشته شده و [[علی]] [[قاتل]] اوست! ای شرحبیل، اگر اینها راست بگویند و [[علی بن ابی طالب]] [[قاتل]] [[عثمان]] باشد! چون [[مهاجران]] و [[انصار]] که [[حاکمان]] مردمند با [[علی]] [[بیعت]] نموده‌اند، پس ما هم باید با [[علی]] [[بیعت]] کنیم و به [[نامه]] و گزارش [[معاویه]] اعتنا نکنیم و اگر [[دروغ]] می‌گویند و [[علی]] [[قاتل]] [[عثمان]] نیست، پس چرا [[معاویه]] این خبر [[دروغ]] را پذیرفته و آن را به [[علی]] {{ع}} نسبت می‌دهد. ای [[شرحبیل]]! خودت و قومت را به [[هلاکت]] نینداز، و بهتر است بروی و با آن [[حضرت]] [[بیعت]] کنی».

اما [[خیرخواهی]] عبدالرحمان در [[شرحبیل]] اثر نگذاشت و او نه تنها با [[امیرمؤمنان]] {{ع}} [[بیعت]] نکرد. بلکه با [[تشویق]] آنها که از [[شام]] آمده بودند، به [[شام]] رفت و مورد اکرام [[معاویه]] قرار گرفت و بین او و [[معاویه]] مطالبی ردّ و بدل شد، سرانجام او پا را فراتر گذاشت و به [[معاویه]] توصیه کرد: نباید با [[علی]] [[بیعت]] کنی و اگر با او [[بیعت]] کنی من خودم با تو می‌جنگم و تو را از [[شام]] بیرون می‌کنم و یا به [[قتل]] می‌رسانم»<ref>ر. ک: وقعة صفین، ص۴۵-۴۷.</ref>.

آری، [[سفسطه‌کاری]]، [[معاویه]] و [[یاران]] او [[شرحبیل]] را از [[حقانیت]] [[حضرت علی]] {{ع}} جدا کرد و [[آخرت]] خود را به دنیای دیگران فروخت، و عبدالرحمان غنم این [[خیرخواه]] واقعی نتوانست کاری انجام دهد.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۲-۸۳۳.</ref>