عشق حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

عظیم‌ترین سرمایۀ [[روحی]] [[شیعه]] که پیوند دهندۀ آنان با [[اهل بیت پیامبر]] و عاملی بازدارنده از [[تباهی]]، برانگیزاننده به [[فداکاری]] و [[جهاد]] و تصفیه‌کنندۀ [[دل]] و [[جان]] است. در سایۀ همین [[عشق]]، [[یاد حسین]] و [[عاشورا]] زنده مانده و سوز آن، [[حمایت]] [[قلبی]] [[عاشق]] [[امام حسین]] {{ع}} را همواره به نفع [[حق]] و جبهۀ [[ایثار]]، نیرو بخشیده است. همین [[عشق]]، [[یاران]] او را [[روز عاشورا]] به استقبال [[شهادت]] فرستاد تا با [[مرگ]] در رکاب [[حسین]] {{ع}} [[حیات]] [[ابدی]] یافتند.

[[عشق]] [[حسین]] {{ع}} را [[خداوند]] در [[دل‌ها]] نهاده و شعله‌ای خاموش نشدنی است. به فرمودۀ [[امام صادق]] {{ع}}: {{متن حدیث|إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرَارَةً فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً}}<ref>کامل الزیارات، ص۳۸.</ref>. [[محبت]] [[حسین بن علی]] {{ع}} نه تن‌ها در [[دل]] زمینیان است، بلکه عرشیان نیز او را [[دوست]] می‌دارند و به فرمودۀ [[رسول خدا]] {{صل}}، او محبوب‌ترین چهرۀ زمینی نزد آسمانیان است:{{متن حدیث|مَنْ أَحَبَّ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى أَحَبِّ أَهْلِ الْأَرْضِ إِلَى أَهْلِ السَّمَاءِ فَلْيَنْظُرْ إِلَى الْحُسَيْنِ}}<ref>مناقب، ابن شهر آشوب، ج۴، ص۷۳.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۴۱.</ref>.