عمرو بن صبیح‌ صیداوی‌: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عمرو بن صُبَیح صیداوی‌'''، از سربازان [[عمر بن سعد]] بود که در [[کربلا]] حضور فعال داشت. او علاوه بر اینکه [[قاتل]] [[عبدالله بن مسلم بن عقیل]] و موسی بن عقیل بن ابی طالب بود، پس از [[شهادت امام حسین]] {{ع}}، از جمله ده نفری بود که داوطلب شد تا بر بدن مطهر [[امام حسین]] {{ع}} اسب بتازاند<ref>اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: الحیدریه، ۱۳۸۵ قمری. ، ص۵۴.</ref>.

بنا به نقل [[ابو مخنف]]، [[طبری]] و [[شیخ مفید]]، [[عبدالله بن مسلم بن عقیل]] دلاورانه جنگید و سه [[حمله]] به صفوف [[دشمن]] داشت. سرانجام عمرو بن صُبَیح صیداوی‌، تیری به طرف او افکند و عبدالله بن مسلم بن عقیل دستش را سپر پیشانی خود قرار داد. [[دست]] و پیشانی‌اش به‌هم دوخته شد، چنان‌که نتوانست حرکت دهد و با تیر دوم او، عبدالله بن مسلم بن عقیل به [[شهادت]] رسید.<ref>ر. ک: وقعة الطف، ابومخنف لوط بن یحیی، چاپ محمد هادی یوسفی غروی. ، ص۲۴۷؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۵، ص۴۴۷؛ ارشاد فی معرفة حجج‌الله علی‌العباد، شیخ مفید، محمدبن محمدبن نعمان، بیروت: ۱۴۱۴ قمری، ج۲، ص۱۱۱. قس الاخبار الطوال، دینوری، ابوحنیفه احمدبن داود، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره: ۱۹۶۰ میلادی. ، ص۲۵۷؛ مقاتل الطالبیین، اصفهانی، ابوالفرج علی بن حسین، چاپ احمد صفر، قاهره: ۱۳۶۸ قمری/ ۱۹۴۱ میلادی. ، ص۹۸؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری. ، ج۴، ص۹۳،۷۴؛ تاریخ بلعمی، تکمله و ترجمه تاریخ طبری، بلعمی، ابوعلی محمدبن محمد، تهران: انتشارات اداره کل نگارش وزارت فرهنگ، ۱۳۴۱ شمسی. ، ج۲، ص۷۰۹.</ref> اما بنا به نقل [[بلاذری]] پس از اینکه عمرو بن صبیح صیداوی اولین تیر را زد‌، [[لشکر]] به‌طور گروهی و یا شخص [[زید بن رقاد جنبی]] او را به شهادت رساند و گفته شده شخص دیگری نیزه‌ای بر [[قلب]] او وارد آورد و آن بزرگوار به شهادت رسید.<ref>ر. ک: انساب الاشراف، بلاذری، احمدبن یحیی، چاپ محمود فردوس العظم، دمشق: ۱۹۹۶ – ۲۰۰۰ میلادی. ، ج۳، ص۴۰۶.</ref>

[[زیارت ناحیه مقدسه]] نام قاتل [[عبدالله بن مسلم بن عقیل]]، پسرعموی [[امام حسین]] {{ع}} نیز «عمرو بن صبیح صیداوی» ذکر شده است.<ref>الطبقات الکبری، ابن سعد کاتب واقدی، محمد، چاپ احسان عباس، بیروت: دار صادر، ۱۴۰۵ قمری، ج۵، ص۴۷۷؛ تاریخ طبری، تاریخ الامم و الملوک، طبری، محمدبن جریر، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت: ۱۳۸۲ – ۱۳۸۷ قمری / ۱۹۶۲ – ۱۹۶۷ میلادی، ج۵، ص۴۶۹؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، عزّالدین علی بن احمد بن ابی الکرم، تحقیق مکتبه التراث، بیروت: ۱۳۸۵-۱۳۸۶ قمری. ، ج۴، ص۹۲.</ref>

همچنین [[موسی بن عقیل بن ابی طالب]] نیز پس از کشتن تنی چند، با نیزه «عمرو بن صبیح صیداوی» که از کمین‌گاه به او [[حمله]] کرده بود، به [[شهادت]] رسید.<ref>رک: ناسخ التواریخ (دوره امام سجاد {{ع}})، سپهر، لسان الملک میرزا محمد تقی، تهران: کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۹۸ قمری. ، ج۲، ص۳۱۹؛ ذخیرة الدارین، حائری شیرازی، سید عبدالحمید، نجف: مطبعه المر تضویه، ۱۳۴۵ قمری. ، ص۱۶۲-۱۶۴؛ وسیله الدارین فی انصار الحسین، موسوی زنجانی، بیروت: مؤسسه اعلمی، ۱۴۰۲ قمری. ، ص۲۳۳؛ عشرة کامله، ص۴۳۱. </ref> ابو عمرو [[زاهد]] او را زنازاده می‌داند.<ref>اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: الحیدریه، ۱۳۸۵ قمری. ، ص۵۴. </ref>

شب هنگام [[یاران مختار ثقفی]] سوی عمرو بن صبیح صیداوی آمدند و او را دستگیر کردند و پیش مختار بردند. مختار به او گفت: «تو گفتی که [[آل رسول]] را با نیزه زدی، پس با ضربات نیزه او را آنقدر بزنید تا کشته شود». به روایتی دیگر همراه گروهی که بر [[بدن امام]] اسب تازاندند، با اسب‌هایی با نعل آهنین که بر [[بدن]] او تاختند، به [[هلاکت]] رسید. سپس جسدش را سوزاندند<ref>اللهوف فی قتلی الطفوف (مقتل الحسین)، ابن طاووس، علی بن موسی بن محمد، نجف: الحیدریه، ۱۳۸۵ قمری، ص۱۲۱،۱۱۲؛ بحار الانوار الجامعه لدرر الائمه الاطهار {{ع}}، علامه مجلسی، ملا محمد باقر، تهران: مکتبه الاسلامیه، ۱۳۶۲ شمسی، ج۴۵، ص۳۷۴،۶۰.</ref>.<ref>[[مرضیه محمدزاده|محمدزاده، مرضیه]]، [[دوزخیان جاوید (کتاب)|دوزخیان جاوید]]، ص۲۶۶-۲۶۷.</ref>