غبطه در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

== آیات مربوطه ==

# [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "[[مؤمن]] [[غبطه]] می‌برد امّا [[حسد]] نمی‌ورزد، و [[منافق]] [[حسد]] می‌ورزد اما [[غبطه]] نمی‌برد" <ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} قَالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ يَغْبِطُ وَ لَا يَحْسُدُ وَ الْمُنَافِقُ يَحْسُدُ وَ لَا يَغْبِطُ}}؛اصول کافی، ج۲ ص۳۰۷.</ref>؛

# [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرموند: "... خسارت‌دیده کسی است که [[دین]] خود را از دست داده؛ و کسی قابل غبطه‌خوردن است که دینش به [[سلامت]] مانده و یقینش [[نیکو]] شده باشد" <ref>{{متن حدیث|عَنْ‌ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ‌{{ع}} ...الْمَغْبُونُ‌ مَنْ‌ غُبِنَ‌ دِينَهُ‌ وَ الْمَغْبُوطُ مَنْ سَلِمَ لَهُ دِينُهُ وَ حَسُنَ يَقِينُهُ‌}}؛ بحار الأنوار، ج۷۴، ص۲۹۱.</ref>؛.

# [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمودند: "[[غبطه]] خوردنی‌ترین [[مردم]]، کسی است که به سوی نیکی‌ها با سرعت می‌شتابد" <ref>{{متن حدیث|قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‌{{ع}} فِي‌ الغُرُرِ:‌ أَغْبَطُ النَّاسِ‌ الْمُسَارِعُ‌ إِلَى الْخَيْرَاتِ}}؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۰۵.</ref>؛

# [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمودند: "بدون تردید [[انسان]] ضرر برده، کسی است که عمرش را باخته باشد، و آن‌کس قابل غبطه‌خوردن است که عمرش را در [[اطاعت]] از پروردگارش گذرانده باشد" <ref>{{متن حدیث|قَالَ‌ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ‌{{ع}} فِي‌ الغُرُرِ:‌ إِنَّ‌ الْمَغْبُونَ‌ مَنْ‌ غُبِنَ‌ عُمُرَهُ وَ إِنَّ الْمَغْبُوطَ مَنْ أَنْفَذَ عُمُرَهُ فِي طَاعَةِ رَبِّهِ}}؛ تصنیف غرر الحکم، ص۱۶۰.</ref><ref>[[حسین مظاهری|مظاهری، حسین]]، [[دانش اخلاق اسلامی ج۲ (کتاب)|دانش اخلاق اسلامی]]، ج۲، ص ۴۴۵-۴۴۶.</ref>.