فاطمه دختر امام حسن مجتبی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

ام عبدالله، نامش فاطمه فرزند [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} است<ref>المناقب، ج۴، ص۲۲۷؛ الارشاد، ج۲، ص۱۵۵؛ انساب الاشراف، ج۳، ص۳۰۵.</ref>. از او سه فرزند به نام‌های محمد، حسن و علی به [[دنیا]] آمدند<ref>تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۰۵.</ref>.

او در [[صداقت]] و [[راست‌گویی]] بی‌نظیر بود. در میان [[فرزندان امام حسن]] زنی با فضیلت‌تر از او وجود نداشت. [[امام صادق]] {{ع}} درباره او می‌فرماید: {{متن حدیث|كَانَتْ صِدِّيقَةً لَمْ تُدْرَكْ فِي آلِ الْحَسَنِ امْرَأَةٌ مِثْلُهَا}}<ref>بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵ و ۳۶۶.</ref>.

از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] شده که روزی مادرم در کنار دیواری نشسته بود که از دیوار صدایی بلند شد و در حال فرو ریختن بود. او دستش را به دیوار گذاشت و گفت: نه، به [[حق]] [[مصطفی]]! [[خدا]] اجازه فرو ریختن به تو نمی‌دهد تا من بر خیزم. دیوار هم چنان بر جای ماند تا وی برخاست و رفت، آن گاه فرو ریخت<ref>بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵ و ۳۶۶.</ref>.

او نخستین [[زن]] [[هاشمی]] و [[علوی]] بود که [[فرزندی]] هاشمی و علوی به دنیا آورد<ref>بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵.</ref>. او همراه [[کاروان حسینی]] با همسرش [[امام سجاد]] {{ع}} و فرزند خردسالش [[امام محمد باقر]] {{ع}} به [[اسارت]] رفت و در [[ابلاغ پیام]] [[شهدا]] با دیگر [[اهل بیت]] سهیم و [[شریک]] بود.<ref>[[محمد صادق مزینانی|مزینانی، محمد صادق]]، [[نقش زنان در حماسه عاشورا (کتاب)|نقش زنان در حماسه عاشورا]]، ص:۲۱۹-۲۲۰.</ref>