فصاحت قرآن: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[فصاحت قرآن در حدیث]] - [[فصاحت قرآن در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[فصاحت قرآن در حدیث]] - [[فصاحت قرآن در کلام اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
اگر قرار باشد کسی از راه مقایسه، پیشگامی و [[برتری]] [[قرآن]] از منظر [[فصاحت]] و [[بلاغت]] را بر تمان نگاشتهها و [[گفتارها]] [[اثبات]] کند، بهترین راه مقایسه قرآن با سخنان [[معصومان]] است که خود در بیان [[اسرار]] و [[آموزههای الهی]] از بهترین سبکها و منطبق با نیاز مخاطبان بهره میجستند. در میان گفتار معصومان [[نهج البلاغه]] از ویژگی و امتیاز خاصی برخوردار است بهگونهای که آن را [[فروتر]] از [[کلام خداوند]] و درعینحال [[برتر]] از همه گفتارهای بشری معرفی کردهاند. به عبارت روشنتر در میان گفتار [[انسانها]] تاکنون گفتاری ازنظر [[استواری]]، نغز بودن، پرمحتوایی و... بهپای [[نهجالبلاغه]] عرضه نشده است. اما وقتی همین نهجالبلاغه با قرآن مقایسه میشود، [[آیات قرآن]] بسان خورشیدی در کنار [[ستارگان]] درخشندگی و پرفروغی خود از نشان میدهد. وقتی الفاظ نهجالبلاغه را پهلوی قرآن میگذاریم مثل این است که [[انسان]] با اتومبیل در جادهای حرکت میکند؛ میبیند نشیب و فراز دارد، یکدفعه روی آسفالت جدید قرار میگیرد، میبیند اتومبیل روی یک خط هموار حرکت میکند و کوچکترین نشیب و فارزی ندارد.<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[نبوت ۱(کتاب)|نبوت]]، مجموعه آثار، ج ۴، ص۵۳۷.</ref> نهتنها تفاوت است میان کلمات قرآن و جملههای [[امام علی|امیر مؤمنان]]، با جملههای خود [[پیامبر]] همینطور است؛ یعنی هر جا [[پیغمبر]] خودش [[خطبه]] خواند مثل خطبه امام علی|امیر مؤمنان است، هیچ فرقی نمیکند<ref>مرتضی مطهری|مطهری مرتضی، نبوت ۱(کتاب)|نبوت، مجموعه آثار، ج ۴، ص۵۳۷.</ref><ref>[[علی نصیری|نصیری، علی]]، [[چلچراغ حکمت ج۲۲ (کتاب)|قرآنشناسی، چلچراغ حکمت ج۲۲]]، ص۵۴.</ref>. | اگر قرار باشد کسی از راه مقایسه، پیشگامی و [[برتری]] [[قرآن]] از منظر [[فصاحت]] و [[بلاغت]] را بر تمان نگاشتهها و [[گفتارها]] [[اثبات]] کند، بهترین راه مقایسه قرآن با سخنان [[معصومان]] است که خود در بیان [[اسرار]] و [[آموزههای الهی]] از بهترین سبکها و منطبق با نیاز مخاطبان بهره میجستند. در میان گفتار معصومان [[نهج البلاغه]] از ویژگی و امتیاز خاصی برخوردار است بهگونهای که آن را [[فروتر]] از [[کلام خداوند]] و درعینحال [[برتر]] از همه گفتارهای بشری معرفی کردهاند. به عبارت روشنتر در میان گفتار [[انسانها]] تاکنون گفتاری ازنظر [[استواری]]، نغز بودن، پرمحتوایی و... بهپای [[نهجالبلاغه]] عرضه نشده است. اما وقتی همین نهجالبلاغه با قرآن مقایسه میشود، [[آیات قرآن]] بسان خورشیدی در کنار [[ستارگان]] درخشندگی و پرفروغی خود از نشان میدهد. وقتی الفاظ نهجالبلاغه را پهلوی قرآن میگذاریم مثل این است که [[انسان]] با اتومبیل در جادهای حرکت میکند؛ میبیند نشیب و فراز دارد، یکدفعه روی آسفالت جدید قرار میگیرد، میبیند اتومبیل روی یک خط هموار حرکت میکند و کوچکترین نشیب و فارزی ندارد.<ref>[[مرتضی مطهری|مطهری مرتضی]]، [[نبوت ۱(کتاب)|نبوت]]، مجموعه آثار، ج ۴، ص۵۳۷.</ref> نهتنها تفاوت است میان کلمات قرآن و جملههای [[امام علی|امیر مؤمنان]]، با جملههای خود [[پیامبر]] همینطور است؛ یعنی هر جا [[پیغمبر]] خودش [[خطبه]] خواند مثل خطبه امام علی|امیر مؤمنان است، هیچ فرقی نمیکند<ref>مرتضی مطهری|مطهری مرتضی، نبوت ۱(کتاب)|نبوت، مجموعه آثار، ج ۴، ص۵۳۷.</ref><ref>[[علی نصیری|نصیری، علی]]، [[چلچراغ حکمت ج۲۲ (کتاب)|قرآنشناسی، چلچراغ حکمت ج۲۲]]، ص۵۴.</ref>. | ||