قیام در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==معناشناسی== | == معناشناسی == | ||
قیام در لغت عبارت است از [[انتصاب]] و [[عزم]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۳.</ref> در مقابل [[قعود]] و نشستن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۹، ص۳۴۱.</ref> و نیز در باب [[افعال]] به معانی برپای داشتن، به [[حق]] چیزی [[وفا]] کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.</ref>، عمل کردن و رعایت کردن آمده است<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۳.</ref>. | قیام در لغت عبارت است از [[انتصاب]] و [[عزم]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۵، ص۴۳.</ref> در مقابل [[قعود]] و نشستن<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۹، ص۳۴۱.</ref> و نیز در باب [[افعال]] به معانی برپای داشتن، به [[حق]] چیزی [[وفا]] کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.</ref>، عمل کردن و رعایت کردن آمده است<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۳.</ref>. | ||
و در باب استفعال ([[استقامت]]) به معنای [[ثبات]] ورزیدن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.</ref> و استقامت کردن است و [[خدای تعالی]] [[پیامبر اکرم]]{{صل}} را به استقامت در [[راه]] [[رسالت]] [[امر]] می‌کند: {{متن قرآن|فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ}}<ref>«پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند)» سوره هود، آیه ۱۱۲.</ref>. استقامت یعنی [[طلب]] برای قیام به [[امر الهی]] و [[اصلاح]] آن به‌گونه‌ای که [[فساد]] و نقصی بدان وارد نگردد و تمام و کمال به انجام برسد. معنی دیگر از امر به استقامت، امر به [[پرهیز]] از [[افراط]] و [[تفریط]] و رعایت جانب [[اعتدال]] است. برخی [[مفسران]] قول پیامبر اکرم{{صل}} را که فرمودند:"[[سوره هود]] مرا پیر کرد"، ناظر به همین [[آیه]] می‌دانند<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۵۰.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۵۵-۴۵۶.</ref> | و در باب استفعال ([[استقامت]]) به معنای [[ثبات]] ورزیدن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۹۲.</ref> و استقامت کردن است و [[خدای تعالی]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} را به استقامت در [[راه]] [[رسالت]] [[امر]] می‌کند: {{متن قرآن|فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ}}<ref>«پس چنان که فرمان یافته‌ای پایداری کن و (نیز) آنکه همراه تو (به سوی خداوند) بازگشته است (پایداری کند)» سوره هود، آیه ۱۱۲.</ref>. استقامت یعنی [[طلب]] برای قیام به [[امر الهی]] و [[اصلاح]] آن به‌گونه‌ای که [[فساد]] و نقصی بدان وارد نگردد و تمام و کمال به انجام برسد. معنی دیگر از امر به استقامت، امر به [[پرهیز]] از [[افراط]] و [[تفریط]] و رعایت جانب [[اعتدال]] است. برخی [[مفسران]] قول پیامبر اکرم {{صل}} را که فرمودند:"[[سوره هود]] مرا پیر کرد"، ناظر به همین [[آیه]] می‌دانند<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۱، ص۵۰.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۵۵-۴۵۶.</ref> | ||
==قیام در قرآن== | == قیام در قرآن == | ||
در برخی از [[آیات قرآن کریم]] واژه [[قیام]] یا مشتقات آن به کار رفته است مانند: | در برخی از [[آیات قرآن کریم]] واژه [[قیام]] یا مشتقات آن به کار رفته است مانند: | ||
#{{متن قرآن|قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ}}<ref>«بگو: تنها شما را به (سخن) یگانه‌ای اندرز می‌دهم و آن اینکه: دو تن دو تن و تک تک برای خداوند قیام کنید» سوره سبأ، آیه ۴۶.</ref>. | #{{متن قرآن|قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ}}<ref>«بگو: تنها شما را به (سخن) یگانه‌ای اندرز می‌دهم و آن اینکه: دو تن دو تن و تک تک برای خداوند قیام کنید» سوره سبأ، آیه ۴۶.</ref>. | ||