لیبرالیسم: تفاوت میان نسخه‌ها

لیبرالیسم را می‌توان به سه قسم [[فرهنگی]]، سیاسی و [[اقتصادی]] تقسیم کرد:

# لیبرالیسم فرهنگی: لیبرالیسم [[فرهنگی]] خود به سه شاخه [[سیاسی]]، [[اخلاقی]] و الهیاتی تقسیم می‌شود. نقطه اشتراک این سه‌ شاخه، جانبداری از آزادی‌های فردی و [[اجتماعی]] به شکل افراطی، [[ترویج]] [[تساهل و تسامح]] به گونه اباحه‌گری و [[مقید]] نبودن به امر مطلق است<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۹۴-۳۹۵.</ref>.

== مبانی فکری ==

عناصر اصلی [[تفکر]] لیبرالیستی عبارت‌اند از: تکیه بر [[عقل]] بدون در نظر گرفتن [[وحی]]؛ [[آزادی]] مبتنی بر فردگرایی ([[اومانیسم]])؛ [[تساهل و تسامح]] با رویکرد نسبیت‌گرایی مدرن. لیبرالیست‌ها درباره [[آزادی]] معتقدند که [[وحدت دین]] برای تنظیم [[مصالح جامعه]] ضروری نیست و [[قانون]] باید عهده‌دار [[آزادی]] [[عقیده]] باشد<ref>فرهنگ فلسفی‌، ۳۰۹ و ۳۱۰.</ref>. آزادی‌خواهی لیبرالیست‌ها تا جایی پیش می‌رود که مرزهای [[دین]] را درنوردیده، [[انسان]] مدرن را برای تکلیف‌گریزی و بی‌قیدی نسبت به [[آموزه‌های دینی]] محق می‌پندارد. از این رو، لیبرالیسم، [[حاکمیت الهی]] را در [[جهان]] نمی‌پذیرد<ref>لیبرالیسم‌، راین هارد کونل، ص۲۳- ۱۹.</ref>.<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۹۵.</ref>

[[قرآن]] می‌گوید، [[انسان]] موجودی مختار و آزاد است و سرنوشتش به دست خود اوست. هر کس می‌خواهد [[ایمان]] آورد و هر کس می‌خواهد [[کافر]] شود<ref>{{متن قرآن|وَقُلِ الْحَقُّ مِن رَّبِّكُمْ فَمَن شَاء فَلْيُؤْمِن وَمَن شَاء فَلْيَكْفُرْ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَا وَإِن يَسْتَغِيثُوا يُغَاثُوا بِمَاء كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَ بِئْسَ الشَّرَابُ وَسَاءَتْ مُرْتَفَقًا}}؛ سوره کهف، آیه ۲۹.</ref>؛ ولی در برابر راهی که برمی‌گزیند، [[مسئول]] است. این دیدگاه مطابق با [[حکمت الهی]] در کسب [[پاداش اخروی]] است. از این رو، آزاد بودن [[انسان]] در [[اعمال]] و [[رفتار]]، نقطه قوت [[آفرینش]] اوست. بنابراین، اصل [[آزادی]] در [[اسلام]] پذیرفته شده است هر چند [[مؤمنان]]، [[آزادی]] خود را در چارچوب حدود و [[قوانین الهی]] جای می‌دهند. از نظرگاه [[اسلامی]]، [[انسان]] برای [[تکامل]] و رشد آزاد است تا بتواند [[سعادتمند]] شود. در این راه باید به [[آموزه‌های دینی]] [[پایبندی]] کند. [[آزادی]] حیوانی ـ یعنی [[آزادی]] مطلق [[شهوت]] و [[هوا و هوس]] و [[دنیاپرستی]] ـ مورد تأیید [[اسلام]] نیست<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۳۹۵.</ref>.

# آزادی اندیشه: [[اسلام]] [[اندیشه]] مفید و روشمند را می‌پذیرد؛ اندیشه‌ای که [[انسان]] را به [[شناخت]] حیات معقول و ویژه خود راه نماید.

# آزادی بیان: در دیدگاه [[اسلامی]] نه تنها بیان حقیقت‌ روا و آزاد است، بلکه کسانی که از نیروی بیان و [[تبلیغ]] حقایق برخوردارند، موظف‌اند بدین کار [[همت]] گمارند<ref>{{متن قرآن|يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ}}؛ سوره آل عمران، آیه ۷۱؛ اصول کافی‌، ج۱، ص۱۱۷.</ref>. البته [[آزادی]] بیان نباید موجب تضییع [[حقوق]] مادی و [[معنوی]] افراد و [[جامعه]] شود.