مارقین در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[خوارج]]، چهارمین گروهی بودند که در برابر [[حکومت امام علی]] {{ع}} [[صف‌آرایی]] کردند. اینان که تا واپسین روزهای [[جنگ صفین]] از [[سپاهیان]] [[امیرمؤمنان]] به شمار می‌آمدند، بر اثر [[ساده‌لوحی]] در دام عمروبن‌عاص گرفتار آمدند و [[امام]] را به پذیرش [[صلح]] وادار ساختند. این گروه، پس از آن‌که به [[اشتباه]] خود پی بردند، به جای [[عبرت‌گیری]] از حوادث گذشته و [[اعتماد]] به [[علم]] و [[دانش بی‌کران]] [[علوی]]، پیوسته بر لغزش‌های خود افزودند و سرانجام راه [[قیام]] و خروج علیه [[حکومت اسلامی]] را در پیش گرفتند و با ایجاد [[رعب]] و [[وحشت]] و کشتن [[مردم]] بی‌گناه، [[امنیت جامعه]] را مختل کردند. شمار خوارج در آغاز به [[دوازده]] هزار نفر می‌رسید<ref>ابن اعثم، الفتوح، ص۷۴۲.</ref>؛ اما روشن‌گری‌ها و [[نصایح]] [[امام علی]] {{ع}}، دست‌کم دو سوم آنان را از صف [[مخالفان]] بیرون کشید<ref>ابن اعثم، الفتوح، ص۷۴۵. در این باره ارقام دیگری نیز ذکر شده است که برای آگاهی از آنها ر. ک: تاریخ الطبری، ج۴، ص۶۴؛ تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۹۳؛ المسعودی، علی بن الحسین، التنبیه و الاشراف، ص۲۵۶.</ref> و گروه باقی مانده، جز شماری اندک، در ساعات آغازین [[جنگ نهروان]] به [[هلاکت]] رسیدند<ref>تاریخ الطبری، ج۴، ص۶۴؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۴۰۶؛ تاریخ الیعقوبی، ج۲، ص۱۹۳.</ref>.

[[نبرد]] با خوارج، هر چند توان نظامی و مادی چندانی نمی‌خواست، به لحاظ [[معنوی]] نیروی فراوانی می‌طلبید و از حساس‌ترین [[جنگ‌های امام علی]] {{ع}} به شمار می‌رفت؛ زیرا این گروه غالباً از [[قاریان قرآن]] بودند و پیشانی پینه بسته آنان، حکایت از [[شب‌زنده‌داری]] آنان می‌کرد. امام علی {{ع}}، خود، در این باره می‌فرماید: