محرومیت: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

البته باید توجه داشت که در بسیاری از موارد ما خود عامل محرومیت خویش می‌شویم. این قاعده به ویژه در [[امور معنوی]] بسیار مصداق دارد. [[امام]] {{ع}} عرضه می‌کند: {{متن حدیث|فَمَا أَنَا بِأَوَّلِ... وَ هُوَ يَسْتَوْجِبُ‏ الْحِرْمَانَ‏}}<ref>نیایش سیزدهم.</ref>؛ «(خدایا) من نخستین کسی نیستم که مستوجب [[حرمان]] از درگاه تو بود و دست [[طلب]] به سوی تو دراز کرد و تو نومیدش نساختی». همچنین: «بار خدایا به تو [[پناه]] می‌بریم از بزرگ‌ترین [[حسرت]] و گران‌ترین [[مصیبت]] و بدترین شوربختی‌ها و بدسرانجامی و [[محروم]] شدن از [[ثواب]] [[آخرت]] و گرفتار شدن به [[عقاب]] [[روز رستاخیز]]»<ref>نیایش هشتم.</ref>.

# '''ناشکری و کوتاهی در [[سپاسگزاری]]''': «مرا به سبب اندک بودن سپاسگزاری‌ام از خیر [[دنیا]] و [[آخرت]] [[محروم]] نکن»<ref>نیایش پنجاه‌و‌یکم.</ref>.

# '''[[پیروی]] [[شهوات]]''': «و [[شهوات]] من مرا از [[کردار نیک]] [[محروم]] داشت»<ref>نیایش پنجاه‌و‌دوم.</ref>.

# '''[[شقاوت]]''': «و به سبب شوربختی ([[شقاوت]]) که داشتند از [[فضیلت]] آن ([[ماه رمضان]]) [[محروم]] ماندند»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>.

# '''[[ناامیدی]]''': «(خدایا)... و از خود نومیدم مگردان تا [[محروم]] شوم»<ref>نیایش چهل‌و‌یکم.</ref>.

# '''توجه به غیر [[خدا]]''': «(خدایا)... و هرکس که [[حاجت]] به یکی از [[بندگان]] تو برد جز [[حرمان]] [[نصیبی]] حاصل نکند»<ref>نیایش سیزدهم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم؛ مفردات الفاظ القرآن، حسین بن محمد راغب اصفهانی، دارالقلم، بیروت ۱۴۱۲، چاپ اول.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «محرومیت»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۹۲.</ref>