محمد بن سلامه قضاعی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

آنچه در منابع ذکر شده آنکه [[ابوعبداللّه محمد بن سلامه بن جعفر قضاعی]] از استادان بسیاری استفاده کرده است، استادان مناطقی چون [[مصر]]، [[مکه]] و [[شام]] را [[ملاقات]] کرده و از آنان بهره برد. [[ابومسلم محمد بن احمد کاتب]]، [[احمد بربال]] (ثرثال) از آن جمله‌اند. او در [[علوم]] گوناگون از جمله [[حدیث]]، [[تفسیر]] و [[فقه]] [[مهارت]] یافت، ولی در فقه برجسته شد و از [[فقیهان]] [[شافعی]] گردید. <ref>المقفی الکبیر، ج ۵، ص۷۱۰؛ الاکمال، ج ۷، ص۱۱۵. </ref> او آموخته‌های خویش را در [[اختیار]] طالبان [[علم]] قرار می‌‌داد و [[محدثان]] مصر، [[عراق]] و مکه و دیگر [[شهرها]] نزد او آمده و از او بهره می‌‌بردند؛ چنان که [[سید فخرالدین شمبله بن محمد بن ابی هاشم]]، [[سهل اسفراینی]]<ref>تاریخ دمشق، ج ۵۳، ص۱۶۷ ـ ۱۷۰؛ فهرست منتجب الدین، ص۹۴. </ref> و [[ابن ماکولا]] از [[شاگردان]] او بودند. [[خطیب بغدادی]] نیز او را در [[شهر مکه]] ملاقات و از او استفاده کرد. <ref>الأنساب، ج ۴، ص۵۱۶. </ref> این [[فقیه]] گرانمایه از طرف [[خلفای فاطمی]] به [[قضاوت]] مصر رسید. <ref>الکامل فی التاریخ، ج ۱۰، ص۲۳. </ref> او به عنوان [[سفیر]] مصر از طرف [[مستنصر باللّه عباسی]] به [[روم]] رفت. <ref>المختصر فی اخبار البشر، ج ۲، ص۱۸۱. </ref>

مناقب الامام الشافعی، الانباء عن الانبیاء، تواریخ الخلفاء، الخطط (خطط مصر) المختار فی ذکر الخطط و الآثار)، <ref> اسماء الکتب، ص۳۱۲. </ref> الامالی فی الحدیث، درة الواعظین و ذخر العابدین، دقائق الاخبار و حدائق الاعتبار فی الحکم، عیون المعارف و فنون الخلائف فی التاریخ، <ref>هدیة العارفین، ج ۲، ص۷۱. </ref> مسند القضاعی، تفسیر القرآن، نزهة الالباب، دستور معالم الحکم، <ref> الاعلام، ج ۶، ص۱۴۶. </ref> تاریخ مصر، معجم شیوخه<ref> الوافی بالوفیات، ج ۳، ص۱۱۶.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۳، ص ۳۵۷.</ref>