محمد بن عبدالله جعفر در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

محمد فرزند [[عبدالله]] [[جعفر طیار]]، و مادرش به نقل [[ابوالفرج اصفهانی]]، «خوصاء»<ref>تاریخ طبری، ج۵، ص۴۶۹؛ دارالمعارف، مقاتل الطالبیین؛ دارالمعرفة، ص۹۱، ولی برخی منابع نام وی را حوط بنت حفصه گفته‌اند. (تذکرة الخواص ص۲۲۹)</ref> دخت [[حفصة بن ثقیف]] و [[مادر]] خوصاء [[هند بنت سالم بن عبدالله بن عبدالله بن مخزوم]] است<ref>ر. ک: مقاتل الطالبیین، ص۶۰؛ ابصار العین، ص۷۳</ref>. و مادر [[محمد بن عبدالله بن جعفر]]، «خوصاء» بوده است، ولی بنابر قول اکثر مورخان مادر [[عون بن عبدالله بن جعفر]] و محمد هر دو [[حضرت زینب]] {{س}} بوده است.<ref>کامل بهانی، ج۲، ص۳۰۳، روضة الشهداء، ص۳۹۳؛ نشر نوید اسلام، ر. ک: به تاریخ جیب السیر، ج۲، ص۵۳.</ref>.

وی در این نبرد ده نفر را به [[هلاکت]] رسانید، اما [[لشکر]] دشمن او را محاصره کردند و سرانجام «[[عامر بن نهشل تمیمی]]» او را به شهادت رساند.<ref>مناقب، ج۴، ص۱۱۵، ابصارالعین، ص۷۷؛ مرکز الدراسات الاسلامیة لحرس الثورة؛ مقتل الحسین {{ع}}، خوارزمی، ج۲، ص۲۶؛ مکتبة المفید، ولی در کتاب دایرة المعارف الحسینیه، ج۶، ص۲۷۶ و ناسخ، ج۲، ص۳۲۱ این رجز را این گونه آمده است:

{{عربی|نشکوا الی الله من العدوان قتال قوم فی الردی عمیان  

  قد ترکوا معالم القرآن و محکم التنزیل و التبیان  

  و اظهروا الکفر مع الطغیان}}

[[سلیمان بن قته]]<ref>سلیمان بن قته از تابعین اصحاب و از قبیله خزاعه است و گفته می‌‌شود او از شیعیان بوده و نخستین کسی است که در کربلا بر امام حسین {{ع}} نوحه‌سرایی کرد و زمانی که به قتل‌گاه رسید به قدری گریست که نزدیک بود جان دهد. (الکنی و الألقاب، ج۱، ص۳۸۳).</ref> در مصیبتی که برای [[امام حسین]] {{ع}} سروده از [[محمد بن عبدالله]] چنین یاد می‌‌کند: و همنام [[پیامبر]] میان آنها تنها ماند و آنها با [[شمشیر]] برنده و [[صیقل]] داده شده به سراغش آمدند، پس ای چشم من چون خواستی [[گریه]] کنی، سیلاب [[اشک]] را بر آنان فرو بریز<ref>{{عربی|و سمی النبی غودر فیهم قد علوه بصارم مصقول فاذا ما بکیت [[عینی]] فجودی بدموع تسیل کل مسیل}}؛مقاتل الطالبیین، ص۶۰؛ ابصارالعین، ص۷۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام حسین - ناظم‌زاده (کتاب)|اصحاب امام حسین]]، ص:۲۵۱-۲۵۲.</ref>