مخالطه: تفاوت میان نسخه‌ها

۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲
جز
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[مخالطه در قرآن]] - [[مخالطه در حدیث]] - [[مخالطه در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = مخالطه (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[مخالطه در قرآن]] - [[مخالطه در حدیث]] - [[مخالطه در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = مخالطه (پرسش)}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
مخلوط کردن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۲۱۸.</ref>، درهم‌آمیختگی، امتزاج، جمع چند چیز<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۳.</ref>.
مخلوط کردن<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۴، ص۲۱۸.</ref>، درهم‌آمیختگی، امتزاج، جمع چند چیز<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۲۹۳.</ref>.


{{متن قرآن|وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ}}<ref>«چون با آنان به سر برید (بدانید که) برادران شمایند» سوره بقره، آیه ۲۲۰.</ref>.
{{متن قرآن|وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ}}<ref>«چون با آنان به سر برید (بدانید که) برادران شمایند» سوره بقره، آیه ۲۲۰.</ref>.


برای مفهوم درهم‌آمیختگی به تناسب موضوعات مختلف، الفاظ متعددی به کار می‌رود. در مورد مایعات "امتزاج"، در مورد حبوبات و جوامد "تداخل" و در مورد [[انسان]]، "مخالطه" ([[ارتباط]] دوستانه و [[معاشرت]] و هم‌جواری)<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۰۰.</ref>. خلیط به [[دوست]] و همراه اطلاق می‌شود و جمع آن {{متن قرآن|الْخُلَطَاءِ}} است: {{متن قرآن|وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ}}<ref>«(داود) گفت: بی‌گمان او با خواستن میش تو برای افزودن به میش‌های خویش، به تو ستم کرده است و بسیاری از همکاران بر یکدیگر ستم روا می‌دارند جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و آنان اندکند؛ و داود دانست که ما او را آزموده‌ایم و از پروردگار» سوره ص، آیه ۲۴.</ref>.
برای مفهوم درهم‌آمیختگی به تناسب موضوعات مختلف، الفاظ متعددی به کار می‌رود. در مورد مایعات "امتزاج"، در مورد حبوبات و جوامد "تداخل" و در مورد [[انسان]]، "مخالطه" ([[ارتباط]] دوستانه و [[معاشرت]] و هم‌جواری)<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۰۰.</ref>. خلیط به [[دوست]] و همراه اطلاق می‌شود و جمع آن {{متن قرآن|الْخُلَطَاءِ}} است: {{متن قرآن|وَإِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ}}<ref>«(داود) گفت: بی‌گمان او با خواستن میش تو برای افزودن به میش‌های خویش، به تو ستم کرده است و بسیاری از همکاران بر یکدیگر ستم روا می‌دارند جز آنان که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و آنان اندکند؛ و داود دانست که ما او را آزموده‌ایم و از پروردگار» سوره ص، آیه ۲۴.</ref>.


از اصول مهم در عرصه [[روابط اجتماعی]] [[قرآنی]]، مردم‌پذیری و اجتماعی‌بودن است که کلمه "مخالطه" بر این مفهوم دلالت دارد. [[هدف]] از جامعه‌پذیری در [[قرآن]]، درآمیختگی با [[مردم]] بدون [[تعدی]] به [[حقوق]] آنان و چشمداشت مادی است.
از اصول مهم در عرصه [[روابط اجتماعی]] [[قرآنی]]، مردم‌پذیری و اجتماعی‌بودن است که کلمه "مخالطه" بر این مفهوم دلالت دارد. [[هدف]] از جامعه‌پذیری در [[قرآن]]، درآمیختگی با [[مردم]] بدون [[تعدی]] به [[حقوق]] آنان و چشمداشت مادی است.
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش