مصیبت در قرآن: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
| پرسش مرتبط = مصیبت (پرسش) | | پرسش مرتبط = مصیبت (پرسش) | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
کلمه “مصیبت” به معنای هر ناملایمی است که به [[انسان]] برسد، گویی از راه دور به قصد [[آدمی]] حرکت کرده تا به او رسیده که معمولاً در جهت به ظاهر[[شر]] است. در اینجا مراد شیوه برخورد [[پیامبر]] با [[ناملایمات]] [[زندگی]] است (که در اثر قصد [[طاعت]]، [[ایستادگی]] در برابر [[معصیت]]، و [[استقامت]] در برابر [[سختیها]]) لازم میآید. و در اینجا [[تعالیم]] آن [[حضرت]] در شیوه برخورد با [[مشکلات]] و سختیهای تحمیلی و [[تسلی]] آن [[حضرت]] به [[مؤمنان]] است. این شیوه گاه جنبه [[اعتقادی]] پیدا میکند، به این معنا که [[مصیبت]] را چگونه ببیند. [[فرصت]] و یا [[تهدید]]. اگر آنها را از سوی [[خدا]] و یا نتیجه [[اعمال]] خود ببیند، با آن بهگونهای برخورد میکند، و اگر از بد حادثه و شانس و از این قبیل، گونهای دیگر. [[پیامبر]] میخواهد که نگرش خود را تصحیح کنیم. البته این [[مصیبتها]] که زاییده [[اعمال]] خود [[انسان]] و نعمتی از سوی [[خداوند]] برای توجه و ایجاد [[آمادگی]] بیشتر و بیدار شدن از [[خواب غفلت]] در [[امتحان]] و [[فتنه]] است، تنبه میآورد و درس [[رضایت]] و [[توکل]] و قبول [[مشیت الهی]] را فراهم میسازد. | کلمه “مصیبت” به معنای هر ناملایمی است که به [[انسان]] برسد، گویی از راه دور به قصد [[آدمی]] حرکت کرده تا به او رسیده که معمولاً در جهت به ظاهر[[شر]] است. در اینجا مراد شیوه برخورد [[پیامبر]] با [[ناملایمات]] [[زندگی]] است (که در اثر قصد [[طاعت]]، [[ایستادگی]] در برابر [[معصیت]]، و [[استقامت]] در برابر [[سختیها]]) لازم میآید. و در اینجا [[تعالیم]] آن [[حضرت]] در شیوه برخورد با [[مشکلات]] و سختیهای تحمیلی و [[تسلی]] آن [[حضرت]] به [[مؤمنان]] است. این شیوه گاه جنبه [[اعتقادی]] پیدا میکند، به این معنا که [[مصیبت]] را چگونه ببیند. [[فرصت]] و یا [[تهدید]]. اگر آنها را از سوی [[خدا]] و یا نتیجه [[اعمال]] خود ببیند، با آن بهگونهای برخورد میکند، و اگر از بد حادثه و شانس و از این قبیل، گونهای دیگر. [[پیامبر]] میخواهد که نگرش خود را تصحیح کنیم. البته این [[مصیبتها]] که زاییده [[اعمال]] خود [[انسان]] و نعمتی از سوی [[خداوند]] برای توجه و ایجاد [[آمادگی]] بیشتر و بیدار شدن از [[خواب غفلت]] در [[امتحان]] و [[فتنه]] است، تنبه میآورد و درس [[رضایت]] و [[توکل]] و قبول [[مشیت الهی]] را فراهم میسازد. | ||
#{{متن قرآن|...وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ * الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>«و شکیبایان را نوید بخش! * همان کسان که چون بدیشان مصیبتی رسد میگویند: «انّا للّه و انّا الیه راجعون» (ما از آن خداوندیم و به سوی او باز میگردیم)» سوره بقره، آیه ۱۵۵-۱۵۶.</ref>؛ '''نکته''': {{متن قرآن|وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ * الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} خطاب جمع، به شخص [[رسول]]{{صل}} عدول یافته تا از زبان و بشره صادق و [[شاهد]] او که طلیعه [[امیدها]] و پیروزیها و [[مقامات]] عالی است این [[بشارت]] نمودار شود: کسانی که صبرشان از [[خواص]] [[صلابت]] [[جسم]] و [[خوی]] [[نفسانی]] نیست. چگونگی [[تفکر]] و دید جهانی و [[لطافت]] [[روح]] آنها را [[صابر]] و پایدار ساخته و تازیانه [[مصائب]] بیدارتر و هشیارتر و پایدارتر و فروغ ایمانشان را فروزان و میدان دیدشان را وسیعتر میگرداند {{متن قرآن|الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ...}} [[بینش]] [[برتر]] خود را با این تعبیر جامع اعلام مینمایند: {{متن قرآن|قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} ما در [[تصرف]] و [[ملک]] خداوندیم و خود و هر چه داریم در [[حقیقت]] از آن او، و خواه نخواه به سوی او رهسپاریم. اینگونه اینها از پیچیدگی به خود و علاقههای موهوم باز و گسترده میشوند. به عکس آنها، کسانی که به خود پیچیده و در لاک اوهام خزیدهاند و هدفی خدایی و [[برتر]] ندارند، در [[هجوم]] [[مصائب]] پیچیدهتر میشوند و رو به زوال میروند<ref>پرتوی از قرآن، ج۲، ص۲۳.</ref>. | #{{متن قرآن|...وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ * الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}}<ref>«و شکیبایان را نوید بخش! * همان کسان که چون بدیشان مصیبتی رسد میگویند: «انّا للّه و انّا الیه راجعون» (ما از آن خداوندیم و به سوی او باز میگردیم)» سوره بقره، آیه ۱۵۵-۱۵۶.</ref>؛ '''نکته''': {{متن قرآن|وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ * الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} خطاب جمع، به شخص [[رسول]] {{صل}} عدول یافته تا از زبان و بشره صادق و [[شاهد]] او که طلیعه [[امیدها]] و پیروزیها و [[مقامات]] عالی است این [[بشارت]] نمودار شود: کسانی که صبرشان از [[خواص]] [[صلابت]] [[جسم]] و [[خوی]] [[نفسانی]] نیست. چگونگی [[تفکر]] و دید جهانی و [[لطافت]] [[روح]] آنها را [[صابر]] و پایدار ساخته و تازیانه [[مصائب]] بیدارتر و هشیارتر و پایدارتر و فروغ ایمانشان را فروزان و میدان دیدشان را وسیعتر میگرداند {{متن قرآن|الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ...}} [[بینش]] [[برتر]] خود را با این تعبیر جامع اعلام مینمایند: {{متن قرآن|قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ}} ما در [[تصرف]] و [[ملک]] خداوندیم و خود و هر چه داریم در [[حقیقت]] از آن او، و خواه نخواه به سوی او رهسپاریم. اینگونه اینها از پیچیدگی به خود و علاقههای موهوم باز و گسترده میشوند. به عکس آنها، کسانی که به خود پیچیده و در لاک اوهام خزیدهاند و هدفی خدایی و [[برتر]] ندارند، در [[هجوم]] [[مصائب]] پیچیدهتر میشوند و رو به زوال میروند<ref>پرتوی از قرآن، ج۲، ص۲۳.</ref>. | ||
#{{متن قرآن|أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّى هَذَا قُلْ هُوَ مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«آیا چون گزندی به شما رسید که دو چندان آن را (به دشمنان خود) رسانده بودید (باز) میگویید این (گزند) از کجا (آمد)؟ بگو: این از سوی خود شماست؛ بیگمان خداوند بر هر کاری تواناست» سوره آل عمران، آیه ۱۶۵.</ref>. '''نکته''': {{متن قرآن|أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا...}} بعد از آنکه [[مؤمنین]] را [[نهی]] کرد از اینکه مثل [[کفار]] نباشند، و بر کشتگان خود [[حسرت]] و [[اندوه]] نخورند، به این بیان که [[مرگ]] و [[زندگی]] تنها به [[دست خدا]] است، نه به دست ایشان تا بگویند اگر چنین نمیکردیم چنان نمیشد، و اگر به [[دشمن]] نزدیک نمیشدیم، و از [[شهر]] بیرون نمیرفتیم، و یا اگر اصلاً حاضر به [[جنگ]] نمیشدیم اینطور نمیشد، اینک در این [[آیه]] همان مطلب را با بیان سبب نزدیکش که به [[حکم]] [[سنت]] اسباب باعث پدید آمدن شد شرح داده و میفرماید: سبب آن [[مصائب]]، [[نافرمانی]] تیراندازان بود، که مراکز خود را خالی کردند و تازه بعد از خالی کردن نیز، از در [[معصیت]] پشت به [[قتال]] نمودند و خلاصه [[کلام]] اینکه سبب آن [[نافرمانی]] و [[سرپیچی از دستور رسول]] [[خدا]]{{صل}}، که [[فرمانده]] این [[جنگ]] بود و این [[نافرمانی]] باعث فشل و تنازعشان در امر، و در آخر سبب شکستشان گردید و این خود سنتی است طبیعی و عادی<ref>ترجمه المیزان، ج۴، ص۹۲.</ref>. | #{{متن قرآن|أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّى هَذَا قُلْ هُوَ مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«آیا چون گزندی به شما رسید که دو چندان آن را (به دشمنان خود) رسانده بودید (باز) میگویید این (گزند) از کجا (آمد)؟ بگو: این از سوی خود شماست؛ بیگمان خداوند بر هر کاری تواناست» سوره آل عمران، آیه ۱۶۵.</ref>. '''نکته''': {{متن قرآن|أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا...}} بعد از آنکه [[مؤمنین]] را [[نهی]] کرد از اینکه مثل [[کفار]] نباشند، و بر کشتگان خود [[حسرت]] و [[اندوه]] نخورند، به این بیان که [[مرگ]] و [[زندگی]] تنها به [[دست خدا]] است، نه به دست ایشان تا بگویند اگر چنین نمیکردیم چنان نمیشد، و اگر به [[دشمن]] نزدیک نمیشدیم، و از [[شهر]] بیرون نمیرفتیم، و یا اگر اصلاً حاضر به [[جنگ]] نمیشدیم اینطور نمیشد، اینک در این [[آیه]] همان مطلب را با بیان سبب نزدیکش که به [[حکم]] [[سنت]] اسباب باعث پدید آمدن شد شرح داده و میفرماید: سبب آن [[مصائب]]، [[نافرمانی]] تیراندازان بود، که مراکز خود را خالی کردند و تازه بعد از خالی کردن نیز، از در [[معصیت]] پشت به [[قتال]] نمودند و خلاصه [[کلام]] اینکه سبب آن [[نافرمانی]] و [[سرپیچی از دستور رسول]] [[خدا]] {{صل}}، که [[فرمانده]] این [[جنگ]] بود و این [[نافرمانی]] باعث فشل و تنازعشان در امر، و در آخر سبب شکستشان گردید و این خود سنتی است طبیعی و عادی<ref>ترجمه المیزان، ج۴، ص۹۲.</ref>. | ||
#{{متن قرآن|وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَى مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُودًا * فَكَيْفَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جَاءُوكَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا إِحْسَانًا وَتَوْفِيقًا}}<ref>«و چون به آنان گفته شود که به سوی آنچه خداوند فرو فرستاده است و به سوی این پیامبر آیید دورویان را خواهی دید که یکسره روی از تو باز میگردانند * پس چه حالی دارند هنگامی که برای کارهایی که کردهاند مصیبتی به آنان برسد سپس نزد تو آیند و به خداوند سوگند خورند که ما جز نیکی و هماهنگی نظری نداشتیم؟!» سوره نساء، آیه ۶۱-۶۲.</ref>؛ | #{{متن قرآن|وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَى مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُودًا * فَكَيْفَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ ثُمَّ جَاءُوكَ يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ إِنْ أَرَدْنَا إِلَّا إِحْسَانًا وَتَوْفِيقًا}}<ref>«و چون به آنان گفته شود که به سوی آنچه خداوند فرو فرستاده است و به سوی این پیامبر آیید دورویان را خواهی دید که یکسره روی از تو باز میگردانند * پس چه حالی دارند هنگامی که برای کارهایی که کردهاند مصیبتی به آنان برسد سپس نزد تو آیند و به خداوند سوگند خورند که ما جز نیکی و هماهنگی نظری نداشتیم؟!» سوره نساء، آیه ۶۱-۶۲.</ref>؛ | ||
#{{متن قرآن|وَإِنَّ مِنْكُمْ لَمَنْ لَيُبَطِّئَنَّ فَإِنْ أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيَّ إِذْ لَمْ أَكُنْ مَعَهُمْ شَهِيدًا}}<ref>«و در میان شما کسی هست که پا (از جهاد) سست میدارد و اگر بلایی به شما رسد میگوید: خداوند بر من نعمت ارزانی داشت که با آنان همراه نبودم!» سوره نساء، آیه ۷۲.</ref>؛ | #{{متن قرآن|وَإِنَّ مِنْكُمْ لَمَنْ لَيُبَطِّئَنَّ فَإِنْ أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيَّ إِذْ لَمْ أَكُنْ مَعَهُمْ شَهِيدًا}}<ref>«و در میان شما کسی هست که پا (از جهاد) سست میدارد و اگر بلایی به شما رسد میگوید: خداوند بر من نعمت ارزانی داشت که با آنان همراه نبودم!» سوره نساء، آیه ۷۲.</ref>؛ | ||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
#{{متن قرآن|الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ}}<ref>«کسانی که به (فراخوان) خداوند و پیامبر پس از آسیب دیدن پاسخ گفتند، برای کسانی از آنان که نیکی و پرهیزگاری ورزیدهاند پاداشی سترگ خواهد بود» سوره آل عمران، آیه ۱۷۲.</ref>؛ | #{{متن قرآن|الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ}}<ref>«کسانی که به (فراخوان) خداوند و پیامبر پس از آسیب دیدن پاسخ گفتند، برای کسانی از آنان که نیکی و پرهیزگاری ورزیدهاند پاداشی سترگ خواهد بود» سوره آل عمران، آیه ۱۷۲.</ref>؛ | ||
#{{متن قرآن|وَلَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيبًا مِنْ دَارِهِمْ حَتَّى يَأْتِيَ وَعْدُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ}}<ref>«و به کافران همواره برای کارهایی که کردهاند بلایی سخت میرسد یا آنکه (بلا) نزدیک خانهشان وارد میشود تا وعده خداوند فرا رسد، بیگمان خداوند در وعده (خویش) خلاف نمیورزد» سوره رعد، آیه ۳۱.</ref>؛ | #{{متن قرآن|وَلَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيبًا مِنْ دَارِهِمْ حَتَّى يَأْتِيَ وَعْدُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لَا يُخْلِفُ الْمِيعَادَ}}<ref>«و به کافران همواره برای کارهایی که کردهاند بلایی سخت میرسد یا آنکه (بلا) نزدیک خانهشان وارد میشود تا وعده خداوند فرا رسد، بیگمان خداوند در وعده (خویش) خلاف نمیورزد» سوره رعد، آیه ۳۱.</ref>؛ | ||
==نکات== | == نکات == | ||
در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | ||
#رویگردانی [[منافقان]] از [[داوری]] [[پیامبر]] باعث گرفتاری آنان به [[مصیبت]]: {{متن قرآن|وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَى مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُودًا * فَكَيْفَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ...}}؛ | # رویگردانی [[منافقان]] از [[داوری]] [[پیامبر]] باعث گرفتاری آنان به [[مصیبت]]: {{متن قرآن|وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا إِلَى مَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَإِلَى الرَّسُولِ رَأَيْتَ الْمُنَافِقِينَ يَصُدُّونَ عَنْكَ صُدُودًا * فَكَيْفَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ...}}؛ | ||
# [[سست]] ایمانهای منعفتطلب، میان [[مسلمانان]]، زمانی که [[فرمان]] عمومی [[جهاد]] و [[آمادهباش]] در برابر [[دشمن]] داده میشود با [[اصرار]] میکوشند از شرکت در صفوف [[مجاهدان]] [[راه خدا]] خودداری کنند {{متن قرآن|وَإِنَّ مِنْكُمْ لَمَنْ لَيُبَطِّئَنَّ}} و هنگامی که [[مجاهدان]] از میدان [[جنگ]] باز میگردند و یا [[اخبار]] میدان [[جنگ]] به آنها میرسد، در صورتی که [[شکست]] و یا شهادتی نصیب آنها شده باشد، اینها با [[خوشحالی]] میگویند چه [[نعمت]] بزرگی [[خداوند]] به ما داد که همراه آنها نبودیم {{متن قرآن|فَإِنْ أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيَّ إِذْ لَمْ أَكُنْ مَعَهُمْ شَهِيدًا}}؛ | # [[سست]] ایمانهای منعفتطلب، میان [[مسلمانان]]، زمانی که [[فرمان]] عمومی [[جهاد]] و [[آمادهباش]] در برابر [[دشمن]] داده میشود با [[اصرار]] میکوشند از شرکت در صفوف [[مجاهدان]] [[راه خدا]] خودداری کنند {{متن قرآن|وَإِنَّ مِنْكُمْ لَمَنْ لَيُبَطِّئَنَّ}} و هنگامی که [[مجاهدان]] از میدان [[جنگ]] باز میگردند و یا [[اخبار]] میدان [[جنگ]] به آنها میرسد، در صورتی که [[شکست]] و یا شهادتی نصیب آنها شده باشد، اینها با [[خوشحالی]] میگویند چه [[نعمت]] بزرگی [[خداوند]] به ما داد که همراه آنها نبودیم {{متن قرآن|فَإِنْ أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَالَ قَدْ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيَّ إِذْ لَمْ أَكُنْ مَعَهُمْ شَهِيدًا}}؛ | ||
# [[خوشحالی]] [[کافران]] و [[مخالفان]] [[دعوت]] از مصیبتهای وارد شده بر [[پیامبر]]: {{متن قرآن|وَإِنْ تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِنْ قَبْلُ وَيَتَوَلَّوْا وَهُمْ فَرِحُونَ}}؛ | # [[خوشحالی]] [[کافران]] و [[مخالفان]] [[دعوت]] از مصیبتهای وارد شده بر [[پیامبر]]: {{متن قرآن|وَإِنْ تُصِبْكَ مُصِيبَةٌ يَقُولُوا قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِنْ قَبْلُ وَيَتَوَلَّوْا وَهُمْ فَرِحُونَ}}؛ | ||
# [[عصیان]] و [[نافرمانی]] از [[خدا]] و [[رسول]] باعث [[مصیبت]]: {{متن قرآن|أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّى هَذَا قُلْ هُوَ مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِكُمْ}}؛ | # [[عصیان]] و [[نافرمانی]] از [[خدا]] و [[رسول]] باعث [[مصیبت]]: {{متن قرآن|أَوَلَمَّا أَصَابَتْكُمْ مُصِيبَةٌ قَدْ أَصَبْتُمْ مِثْلَيْهَا قُلْتُمْ أَنَّى هَذَا قُلْ هُوَ مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِكُمْ}}؛ | ||
#آنها که [[دعوت]] [[خدا]] و [[پیامبر]] را [[اجابت]] کردند {{متن قرآن|الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ}} و بعد از آن همه جراحاتی که روز [[احد]] پیدا نمودند آماده شرکت در [[جنگ]] دیگری با [[دشمن]] شدند {{متن قرآن|مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ}} از میان این افراد برای آنها که [[نیکی]] کردند و [[تقوا]] پیش گرفتند یعنی با [[نیت]] [[پاک]] و [[اخلاص]] کامل در میدان شرکت کردند [[پاداش]] بزرگی خواهد بود {{متن قرآن|لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ}}؛ | # آنها که [[دعوت]] [[خدا]] و [[پیامبر]] را [[اجابت]] کردند {{متن قرآن|الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِلَّهِ وَالرَّسُولِ}} و بعد از آن همه جراحاتی که روز [[احد]] پیدا نمودند آماده شرکت در [[جنگ]] دیگری با [[دشمن]] شدند {{متن قرآن|مِنْ بَعْدِ مَا أَصَابَهُمُ الْقَرْحُ}} از میان این افراد برای آنها که [[نیکی]] کردند و [[تقوا]] پیش گرفتند یعنی با [[نیت]] [[پاک]] و [[اخلاص]] کامل در میدان شرکت کردند [[پاداش]] بزرگی خواهد بود {{متن قرآن|لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَاتَّقَوْا أَجْرٌ عَظِيمٌ}}؛ | ||
# [[کفرورزی]] [[مردم]] عصر [[بعثت]] و مخالفتشان با [[پیامبر]] عامل روی آوردن مصیبتهای سخت و شکننده به آنها: {{متن قرآن|وَلَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۷۴۴.</ref>. | # [[کفرورزی]] [[مردم]] عصر [[بعثت]] و مخالفتشان با [[پیامبر]] عامل روی آوردن مصیبتهای سخت و شکننده به آنها: {{متن قرآن|وَلَا يَزَالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِمَا صَنَعُوا قَارِعَةٌ}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۷۴۴.</ref>. | ||