معجزه علم معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها

== معناشناسی [[معجزه]] ==

معجزه، کاری است که [[بشر]] به ‏طور عادی و معمولی [[قادر]] به انجام آن نیست و لذا [[دلیل]] [[ارتباط انسان با خدا]] و شاهدی محکم بر صحّت ادّعای [[نبوت]] یا [[امامت]] می‌‌شود. معجزه بر چند نوع است، یکی از آنها [[خبرهای غیبی]] و اطلاع از [[عالم غیب]] است که اگر [[پیغمبر]] از [[خدا]] درخواست کند و بخواهد تا از ماجرایی یا ماجراهایی از [[غیب]] [[آگاه]] شود، [[خدای متعال]] او را آگاه می‌کند. معجزه بودن امور [[خارق‌العاده]] [[پیامبران]] گذشته، معنایی جز [[ناتوانی]] [[بشر]] از همانندآوری ندارد. معجزه مانند هر پدیدۀ دیگر نیاز به علت دارد. [[اعجاز]]، یک عمل طبیعی نیست بلکه مربوط به غیب این [[جهان]] است و [[کار]] [[خداوند]] است که به دست آنها انجام می‏‌گیرد. معجزه در هر قالبی که [[ظهور]] کند برای [[اثبات]] مدعای [[پیامبر]]، مبنی بر [[ارتباط با خدا]] و عالم غیب است و در این جهت، هیچ تفاوتی بین [[معجزات]] نیست<ref>ر. ک: [[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[قرآن‌شناسی (کتاب)|قرآن‌شناسی]]، ص۱۳۱؛ [[سید مرتضی مهری|مهری، سید مرتضی]]، [[آگاهی‌های غیبی (مقاله)|آگاهی‌های غیبی]]، ماهنامه پاسدار اسلام، ش ۱۵۵؛ [[مصطفی سلطانی|سلطانی، مصطفی]]، [[امامت از دیدگاه امامیه و زیدیه (کتاب)|امامت از دیدگاه امامیه و زیدیه]]، ص۷۲.</ref>.

== معجزه و [[کرامت]] و [[علم غیب معصوم]] ==

اگر اثبات [[رسالت پیامبر]] [[نیازمند]] این باشد که وی از باب اعجاز، [[علم غیب]] بداند و از غیب [[خبر]] دهد، باید [[توانایی]] آن را داشته باشد و چون امامت، [[خلافت]] از [[رسول]] است، بنابراین اگر لازمۀ [[اثبات امامت]] آنان نیز داشتن علم غیب باشد، قطعاً واجد آن خواهند بود. البته این در رسول به عنوان معجزه و در غیر او به عنوان کرامت خواهد بود. [[علم امام]] را از این نظر که آن را از منبعی فرا عادی دریافت می‌کند نه از راه حواس و [[فکر]] و [[حدس]]، یک نوع کرامت و معجزه می‌دانند؛ زیرا از اموری خبر می‌دهند که از دسترس [[عقل]] بشری خارج‌اند و جز از [[راه وحی]] و [[الهام]] به این سنخ از [[آگاهی]] نمی‌توان رسید. حَمّاد از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] کرده که حضرت فرمودند: {{متن حدیث|نحن و الله نعلم‏ ما فی‏ السموات‏ و ما فی‏ الأرض و ما فی الجنة و ما فی النار و ما بین ذلک}} [[حماد]] می‌گوید از این فرمایش حضرت مبهوت شدم، به ایشان نگریستم که حضرت خطاب به من سه بار فرمود: {{متن حدیث|ان ذلک فی کتاب الله}}<ref>صفار قمی، محمد بن حسن، بصائر الدرجات، ص۱۲۸.</ref>.<ref>ر. ک: [[حسن مهدی‌فر|مهدی‌فر، حسن]]، [[علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن (پایان‌نامه)|علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن]]، ص۸۲ ـ ۸۷؛ [[عین‌الله زرین‌جویی|زرین‌جویی، عین‌الله]]، [[مسئله علم امام در آثار دانشمندان معاصر شیعی (پایان‌نامه)|مسئله علم امام در آثار دانشمندان معاصر شیعی]]، ص۷۰.</ref>

== [[معجزه]] و [[علم غیب پیامبر]]، دائمی یا مقطعی ==

باید توجه داشت دربارۀ معجزه داشتنن [[پیامبران]] دو نظریه وجود دارد، برخی قائل‌اند پیامبران معجزه داشته و [[خداوند]] به آنها [[علم غیب]] داده است، منتها به صورت مقطعی و زمانی است که بدان نیاز دارند، اما بر اساس [[آیات قرآن]]<ref>مانند آیۀ ۴۹ آل عمران، آیۀ ۳۹ سورۀ صاد و آیۀ ۱۰ سورۀ سبأ.</ref> صحیح آن است که گفته شود [[توانایی]] پیامبران و علم غیب آنها همیشگی و مستمر است<ref>ر. ک: [[سید عبدالرحیم موسوی حصینی|موسوی حصینی، سید عبدالرحیم]]، [[آگاهی امامان از غیب (کتاب)|آگاهی امامان از غیب]]، ص۴۸ ـ ۵۱.</ref>.

== نتیجه گیری ==

آنچه در [[تاریخ]] و سیرۀ [[پیامبر اسلام]] {{صل}} و [[اهل بیت]] {{ع}} [[ثابت]] و [[مسلم]] است، وجود إخبارات [[غیبی]] آنان است که به عنوان معجزه و [[کرامت]] قابل تبیین است<ref>ر. ک: [[حسن مهدی‌فر|مهدی‌فر، حسن]]، [[علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن (پایان‌نامه)|علوم اهل بیت ویژگی‌ها ابعاد و مبادی آن]]، ص۸۲ ـ ۸۷.</ref>.