میراث نبوت: تفاوت میان نسخه‌ها

'''میراث نبوت''' [[مقام]] [[ولایت]] و [[امامت]] [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]] {{صل}} پس از وفاتش به [[وصی]] او [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} منتقل شد و آن [[حضرت]]، [[وارث]] [[علم]] و [[فضل]] و [[حکمت]] [[پیامبر]] بود. [[وراثت]] [[انبیاء]]، همان [[مقام]] [[خلافت]] و [[وصایت]] است که به [[امام]] می‌رسد. میراثی که [[امام علی|علی]] {{ع}} از [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} برده است، زر و سیم و متاع [[دنیوی]] نبود، بلکه همان [[مقام خلافت]] و ویژگی [[طهارت]] و [[عصمت]] و [[حق]] [[ولایت]] بر [[امّت]] بود که [[مخالفان]] بر آن [[سلطه]] یافتند و [[حضرت]] را از آن "[[ارث]] [[معنوی]]" [[محروم]] ساختند. <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۶۰.</ref>.

== مقدمه ==

* [[امام علی]] {{ع}} در [[خطبه شقشقیه]] با اشاره به [[غصب خلافت]] و [[تحمّل]] آن دوران سخت همچون کسی که [[استخوان در گلو]] و [[خار در چشم]] داشته باشد، از [[خلافت]] به عنوان [[میراث]] غارت‌شدۀ خویش یاد می‌کند {{عربی|أری تراثی نهبا}}<ref>[[نهج البلاغه]]، [[خطبه ۳ نهج البلاغه|خطبه ۳]]</ref> و در جای دیگر از [[حق‌کشی]] و [[ستم]] [[بنی امیّه]] دربارۀ آن [[حضرت]] نسبت به [[میراث]] [[پیامبر خاتم|محمّد]] {{صل}} [[سخن]] می‌گوید<ref>نهج البلاغه، خطبه ۷۷ </ref> و در سخن دیگر، [[حق]] [[ولایت]] و [[وصایت]] و [[وراثت]] را مخصوص [[اهل بیت]] می‌داند که دیگران به آن دست‌درازی کردند: {{عربی|و لهم حقّ الولایة و فیهم الوصیّة و الوراثة}}.<ref>[[نهج البلاغه]]، [[خطبه ۲ نهج البلاغه|خطبه ۲]]</ref> تعبیر {{عربی|و میراث النّبوّة عندکم}} در [[زیارت جامعه]] نیز به این [[وراثت]] [[مقدّس]] و [[حق]] مسلّم [[اهل بیت]] اشاره دارد. [[امام علی]] {{ع}} [[وارث]] [[راستین]] [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] بود و باوجود [[عموی پیامبر]] [[عباس]] بن [[عبد المطلب]]، [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]] {{صل}}، [[امام علی|امیر مؤمنان]] را به [[وصایت]] خویش برگزید و [[وارث]] خود گردانید و عهده‌دار امور خود پس از وفاتش ساخت. هنگام [[وفات]]، [[انگشتر]] از دست خود بیرون آورد و به [[امام علی|علی]] {{ع}} داد. او هم آن را به انگشت دست راست خود کرد، سپس [[پیامبر]] به [[بلال]] فرمود تا کلاه‌خود، [[زره]]، [[پرچم]]، [[شمشیر]]، [[عمامه]]، برد، ابریق و عصای [[حضرت]] را بیاورد. همه را به [[امام علی|علی]] {{ع}} داد، حتّی کلاه [[سفر]] و مرکب سواری (شهباء و [[دلدل]]، [[عضباء]] و صحباء) و چیزهای دیگر را به [[امام علی|علی]] {{ع}} داد و فرمود: [[یا علی]]، اینها را تا من زنده‌ام بگیر، تا پس از من کسی دربارۀ آنها با تو [[نزاع]] نکند.<ref>بحارالأنوار، ج ۲۲ ص ۴۵۶</ref> سپردن این میراث‌ها به [[امام علی|امیر مؤمنان]] نیز [[گواه]] دیگری بر [[خلافت]] و [[جانشینی]] او به شمار می‌رود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۶۰.</ref>