نسیء در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

نسیء بر وزن "[[نذیر]]"، مصدر از ماده [[نساء]] به معنای تأخیر انداختن است<ref>مجمع البیان، ج۵، ص۵۲؛ مجمع البحرین، ج۱، ص۴۱۴.</ref>. از این‌رو، به داد و ستدهایی که پرداخت ثمن آن تأخیر افتد، نسیه اطلاق می‌گردد و در اصطلاح، خصوص به تعویق انداختن [[ماه‌های حرام]] را گویند<ref>مجمع البیان، ج۵، ص۵۲.</ref> و در [[فلسفه]] آن گفته‌اند: چون [[خوی]] جنگ‌آوری [[عرب]] [[جاهلیت]]، [[تحمل]] [[آتش بس]] سه ماه پی درپی را بر خود دشوار می‌دید؛ از این‌رو با جا به جایی حداقل یک ماه (مثلاً ماه صفر به جای [[محرم]]) [[روح]] [[کارزار]] را در خود زنده نگه می‌داشتند<ref>برای آگاهی بیشتر، ر. ک: تفسیر نمونه، ج۷، ص۴۱۰.</ref>. و چون این عمل، فلسفه ماه‌های حرام را پایمال می‌کرد<ref>ر. ک: ماه‌های حرام.</ref>، لذا [[قرآن کریم]]، عمل نسیء را زیادی در [[کفر]] و باعث [[گمراهی]] بیشتر [[کافران]] و [[مشرکان]] دانسته است<ref>{{متن قرآن|إِنَّمَا النَّسِيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَامًا وَيُحَرِّمُونَهُ عَامًا لِيُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}} «بی‌گمان واپس افکندن (ماه‌های حرام) افزایشی در کفر است؛ با آن، کافران به گمراهی کشیده می‌شوند، یک سال آن (ماه) را حلال و یک سال دیگر حرام می‌شمارند تا با شمار ماه‌هایی که خداوند حرام کرده است هماهنگی کنند از این رو آنچه را خداوند حرام کرده است حلال می‌گردانند؛ زشتی کارهایشان برای آنان آرایش داده شده است و خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند» سوره توبه، آیه ۳۷.</ref>؛ زیرا با این عمل، علاوه بر [[کفر اعتقادی]]، به [[کفر عملی]] نیز دچار شده و باعث [[قتل]] و [[خونریزی]] بیشتری می‌گردیدند.