نضر بن حارث بن علقمه: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

== [[مظلومیت پیامبر]] {{صل}} در [[آزار]] نضر بن حارث ==

نضر بن حارث به [[اتفاق]] [[عقبه بن ابی معیط]] به [[نمایندگی]] از طرف قریش عازم [[مدینه]] شدند و از دانایان [[یهود]] [[راهنمایی]] خواستند. آنان گفتند: سه مسئله از وی بپرسید تا [[صدق]] و [[کذب]] وی معلوم گردد. از [[اصحاب کهف]] و [[ذوالقرنین]] و [[روح]]. نضر با [[عقبه]] به [[مکه]] برگشتند و هر سه موضوع را از رسول خدا {{صل}} پرسیدند، پس از [[نزول وحی]] که چندی برخلاف [[انتظار]] تأخیر شده بود، رسول خدا جوابشان را داد؛ اما آنان [[ایمان]] نیاوردند و راه [[عناد]] و [[ستیزه]] را بیش از پیش دنبال کردند و به یکدیگر توصیه می‌کردند که گوش به این [[قرآن]] فرا ندهید و آن را با یاوه‌گویی مسخره کنید<ref>سیره ابن هشام، ج۱، ص۳۰۱.</ref>.

به [[خدیجه]] خبر می‌دادند شوهرت را کتک زدند و خون‌آلود به بیابان رفت. [[حضرت خدیجه]] همراه [[امیرالمؤمنین]] که [[کودک]] سیزده ساله‌ای بود با مقداری آب و [[غذا]] می‌آمدند دنبال پیامبر {{صل}} [[پیغمبر]] پیدا نبود، هی می‌گفت: عزیزم یا [[رسول الله]] کجایی؟ بالاخره پیامبر {{صل}} را سر تا پا [[خون]] آلود پیدا می‌کردند. حضرت خدیجه و علی {{ع}} می‌گویند: پیغمبر در آن هنگام می‌فرمود: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ اهْدِ قَوْمِي فَإِنَّهُمْ لَا يَعْلَمُونَ‌}} خدایا قوم مرا [[هدایت]] کن اینها نادانند. خدایا اگر می‌خواهی دلم خوش بشود اینها را [[هدایت]] کن! خدایا اگر اینها سنگ به من می‌زنند به این خاطر است که نمی‌فهمند که اگر می‌فهمیدند نمی‌کردند! خدایا [[فهم]] و [[شعور]] به آنها بده دلشان را طوری کن که [[اسلام]] را بپذیرند.<ref>[[علی راجی|راجی، علی]]، [[مظلومیت پیامبر (کتاب)|مظلومیت پیامبر]] ص ۵۱.</ref>.