نفخ صور در قرآن: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
| پرسش مرتبط = نفخ صور (پرسش) | | پرسش مرتبط = نفخ صور (پرسش) | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
منظور توجه به نفخ صور برای شنیدن صدای منادی نفخ صور با خطاب به [[پیامبر]] با کلمه امر است، که [[هدف]] آن بیان شدت [[هول و هراس]] آن برای [[مخالفان]] است. و این توصیف هم [[تهدید]] است و هم [[تسلی]] برای [[پیامبر]] تا بداند کسانی در [[عالم قیامت]] هستند که [[مأمور]] رها کردن [[منکران]] [[رسالت]] خویش است تا زمان رسیدن نفخ صور برسد. | منظور توجه به نفخ صور برای شنیدن صدای منادی نفخ صور با خطاب به [[پیامبر]] با کلمه امر است، که [[هدف]] آن بیان شدت [[هول و هراس]] آن برای [[مخالفان]] است. و این توصیف هم [[تهدید]] است و هم [[تسلی]] برای [[پیامبر]] تا بداند کسانی در [[عالم قیامت]] هستند که [[مأمور]] رها کردن [[منکران]] [[رسالت]] خویش است تا زمان رسیدن نفخ صور برسد. | ||
#{{متن قرآن|وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ * يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ}}<ref>«و به روزی گوش فرا دار که بانگ برآورنده از جایگاهی نزدیک، بانگ برآورد * روزی که بانگ آسمانی راستین را بشنوند، همان، روز رستخیز است» سوره ق، آیه ۴۱-۴۲.</ref>. | #{{متن قرآن|وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ * يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ}}<ref>«و به روزی گوش فرا دار که بانگ برآورنده از جایگاهی نزدیک، بانگ برآورد * روزی که بانگ آسمانی راستین را بشنوند، همان، روز رستخیز است» سوره ق، آیه ۴۱-۴۲.</ref>. | ||
#{{متن قرآن|فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ}}<ref>«پس آنان را به خود واگذار تا با آن روز خود که در آن به بیهوشی میافتند روبهرو گردند» سوره طور، آیه ۴۵.</ref>. | #{{متن قرآن|فَذَرْهُمْ حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يُصْعَقُونَ}}<ref>«پس آنان را به خود واگذار تا با آن روز خود که در آن به بیهوشی میافتند روبهرو گردند» سوره طور، آیه ۴۵.</ref>. | ||
==نکات== | == نکات == | ||
#در این [[آیه]] که خطاب به [[پیامبر]] و در توصیف [[قیامت]] و [[تهدید]] [[مخالفان]] نسبت به آن [[علم]] است، و صدر [[آیه]] با [[دعوت]] به [[صبر]] و [[تحمل سختیها]] با این تعبیر آمده: {{متن قرآن|فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ}}<ref>«باری، بر آنچه میگویند شکیب کن و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از فرو رفتن آن پروردگارت را با سپاس به پاکی بستای!» سوره طه، آیه ۱۳۰.</ref> “استماع” را به معانی مختلفی [[تفسیر]] کردهاند، و از همه به [[ذهن]] نزدیکتر این است که متضمن [[معنای انتظار]] باشد، یعنی [[منتظر]] روزی باش که در آن روز بشنوی ندای منادی را از مکانی نزدیک. و جمله {{متن قرآن|يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ}} روی هم مفعول “و استمع” است، و مراد از ندای منادی همان نفخه صور است که [[مسئول]] آن به طوری که از [[آیه]] بعد استفاده میشود در آن میدمد. و اینکه فرمود: {{متن قرآن|مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ}}گویی ندا از مکانی نزدیک است و [[تهدید]] منکرین و مکذبین [[نبوت]] [[خاتم الانبیاء]]، و تهدیدشان به این است که [[سرنوشت]] شما [[سرنوشت]] همان مکذبین از امتهای گذشته است که بدان [[مبتلا]] شدند. بدین جهت است که ندا آن چنان به خلائق احاطه دارد که به نسبت مساوی به گوش همه میرسد، گویی همه گیرندگانی دارند که با یک صدا و همزمان آن صدا را میشنوند {{متن قرآن|يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ}} و افراد نسبت به آن دور و نزدیک تفاوتی ندارند، چون ندا – همانطور که گفتیم - نفخه بعث و کلمه [[حیات]] و [[یوم]] الخروج است. | # در این [[آیه]] که خطاب به [[پیامبر]] و در توصیف [[قیامت]] و [[تهدید]] [[مخالفان]] نسبت به آن [[علم]] است، و صدر [[آیه]] با [[دعوت]] به [[صبر]] و [[تحمل سختیها]] با این تعبیر آمده: {{متن قرآن|فَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ}}<ref>«باری، بر آنچه میگویند شکیب کن و پیش از برآمدن آفتاب و پیش از فرو رفتن آن پروردگارت را با سپاس به پاکی بستای!» سوره طه، آیه ۱۳۰.</ref> “استماع” را به معانی مختلفی [[تفسیر]] کردهاند، و از همه به [[ذهن]] نزدیکتر این است که متضمن [[معنای انتظار]] باشد، یعنی [[منتظر]] روزی باش که در آن روز بشنوی ندای منادی را از مکانی نزدیک. و جمله {{متن قرآن|يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ}} روی هم مفعول “و استمع” است، و مراد از ندای منادی همان نفخه صور است که [[مسئول]] آن به طوری که از [[آیه]] بعد استفاده میشود در آن میدمد. و اینکه فرمود: {{متن قرآن|مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ}}گویی ندا از مکانی نزدیک است و [[تهدید]] منکرین و مکذبین [[نبوت]] [[خاتم الانبیاء]]، و تهدیدشان به این است که [[سرنوشت]] شما [[سرنوشت]] همان مکذبین از امتهای گذشته است که بدان [[مبتلا]] شدند. بدین جهت است که ندا آن چنان به خلائق احاطه دارد که به نسبت مساوی به گوش همه میرسد، گویی همه گیرندگانی دارند که با یک صدا و همزمان آن صدا را میشنوند {{متن قرآن|يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ}} و افراد نسبت به آن دور و نزدیک تفاوتی ندارند، چون ندا – همانطور که گفتیم - نفخه بعث و کلمه [[حیات]] و [[یوم]] الخروج است. | ||
# [[خداوند]] به [[پیامبر]] [[دستور]] میدهد که مکذبین را به حال خودشان واگذارد و متعرض ایشان نشود، و در برابر [[حکم]] [[پروردگار]] خود [[صبر]] کند و او را با [[حمد]] [[الهی]] [[تسبیح]] گوید، زیرا مکذبین را [[تهدید]] میکند، کسانی که در [[اصرار]] بر [[باطل]] به حدی رسیدهاند که اگر آیت [[حق]] را هم به چشم ببینند، باز هم [[تاویل]] میکنند، لذا به همان عذابی دچار میشوند که با صاعقهای برقآسا میرسد و [[فرصت]] کاری را دیگر ندارند. و کلمه {{متن قرآن|يُصْعَقُونَ}} مجهول مضارع از مصدر “اصعاق” به معنای میراندن است. و مراد از {{متن قرآن|يَوْمَهُمُ الَّذِي}} روز آنان که در آن [[یوم]] هلاک میشوند، روز نفخه صور است که تمامی موجودات زنده در [[آسمانها]] و [[زمین]] میمیرند، و خود یکی از علامتهای [[قیامت]] است، همچنان که در جایی دیگر درباره این مردن فرموده: {{متن قرآن|وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ}}<ref>«و در صور دمیده میشود آنگاه هر کس در آسمانها و در زمین است بیهوش میگردد» سوره زمر، آیه ۶۸.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۸۹۵.</ref>. | # [[خداوند]] به [[پیامبر]] [[دستور]] میدهد که مکذبین را به حال خودشان واگذارد و متعرض ایشان نشود، و در برابر [[حکم]] [[پروردگار]] خود [[صبر]] کند و او را با [[حمد]] [[الهی]] [[تسبیح]] گوید، زیرا مکذبین را [[تهدید]] میکند، کسانی که در [[اصرار]] بر [[باطل]] به حدی رسیدهاند که اگر آیت [[حق]] را هم به چشم ببینند، باز هم [[تاویل]] میکنند، لذا به همان عذابی دچار میشوند که با صاعقهای برقآسا میرسد و [[فرصت]] کاری را دیگر ندارند. و کلمه {{متن قرآن|يُصْعَقُونَ}} مجهول مضارع از مصدر “اصعاق” به معنای میراندن است. و مراد از {{متن قرآن|يَوْمَهُمُ الَّذِي}} روز آنان که در آن [[یوم]] هلاک میشوند، روز نفخه صور است که تمامی موجودات زنده در [[آسمانها]] و [[زمین]] میمیرند، و خود یکی از علامتهای [[قیامت]] است، همچنان که در جایی دیگر درباره این مردن فرموده: {{متن قرآن|وَنُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ}}<ref>«و در صور دمیده میشود آنگاه هر کس در آسمانها و در زمین است بیهوش میگردد» سوره زمر، آیه ۶۸.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیانفر|سعیدیانفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم ج۲ (کتاب)|فرهنگنامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۸۹۵.</ref>. | ||