نیایش بیست و ششم: تفاوت میان نسخه‌ها

نیایش بیست و ششم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۰

۱۰ بایت حذف‌شده ، ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲

جز

وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم

دیداریویکی‌متن

HeydariBot

۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{امامت}}
+== مقدمه ==
-==مقدمه==
 این نیایشی است که [[حضرت]] برای [[همسایگان]] و دوستانش نموده است.
-[[امام]] [[زین العابدین]]{{ع}} رساله‌ای دارد به نام "[[رساله حقوق]]". آن حضرت در این رساله [[انسان]] را موجودی [[متعهد]] و [[مسئول]] معرفی می‌کند که اگر به وظایفش عمل کند به [[رشد]] [[حقیقی]] خواهد رسید. سپس بیش از پنجاه [[حق]] را بیان می‌کند و پایه تمام [[حقوق]] را بر "[[حق خدا]]" بنا می‌گذارد.
+[[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} رساله‌ای دارد به نام "[[رساله حقوق]]". آن حضرت در این رساله [[انسان]] را موجودی [[متعهد]] و [[مسئول]] معرفی می‌کند که اگر به وظایفش عمل کند به [[رشد]] [[حقیقی]] خواهد رسید. سپس بیش از پنجاه [[حق]] را بیان می‌کند و پایه تمام [[حقوق]] را بر "[[حق خدا]]" بنا می‌گذارد.
-از جمله [[حقوقی]] که ادای آن بر عهده ماست حق همسایگان است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ}}<ref>«و به پدر و مادر و به خویشاوند و یتیمان و تهیدستان و همسایه خویشاوند و همسایه دور و همراه همنشین و در راه مانده و بردگانتان نکویی ورزید» سوره نساء، آیه ۳۶.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: «آن‌قدر [[جبرئیل]] درباره همسایگان سفارش کرد که من [[احساس]] کردم [[همسایه]] از همسایه [[ارث]] می‌برد»<ref>بحارالانوار، ج۷۱، ص۹۴.</ref>.
+از جمله [[حقوقی]] که ادای آن بر عهده ماست حق همسایگان است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ}}<ref>«و به پدر و مادر و به خویشاوند و یتیمان و تهیدستان و همسایه خویشاوند و همسایه دور و همراه همنشین و در راه مانده و بردگانتان نکویی ورزید» سوره نساء، آیه ۳۶.</ref>. [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: «آن‌قدر [[جبرئیل]] درباره همسایگان سفارش کرد که من [[احساس]] کردم [[همسایه]] از همسایه [[ارث]] می‌برد»<ref>بحارالانوار، ج۷۱، ص۹۴.</ref>.
-در این [[دعا]]، [[امام سجاد]]{{ع}} نخست برای خود دعا می‌کند که نسبت به [[مردم]] همسایه خوبی باشد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَوَلَّنِي‏ فِي‏ جِيرَانِي‏ وَ مَوَالِيَّ‏}}؛ «بارخدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد و خاندانش]] و مرا [[یاری]] فرما که حق آن گروه از همسایگان و [[دوستان]] خود را که حق ما را می‌شناسند و با [[دشمنان]] ما [[دشمنی]] می‌ورزند به وجهی نیکوتر بگزارم».
+در این [[دعا]]، [[امام سجاد]] {{ع}} نخست برای خود دعا می‌کند که نسبت به [[مردم]] همسایه خوبی باشد: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ تَوَلَّنِي‏ فِي‏ جِيرَانِي‏ وَ مَوَالِيَّ‏}}؛ «بارخدایا [[درود]] بفرست بر [[محمد و خاندانش]] و مرا [[یاری]] فرما که حق آن گروه از همسایگان و [[دوستان]] خود را که حق ما را می‌شناسند و با [[دشمنان]] ما [[دشمنی]] می‌ورزند به وجهی نیکوتر بگزارم».
 در ادامه، با [[تبیین]] [[وظایف]] همسایه‌داری، به همه دعا می‌کند: «بارخدایا، همسایگان و دوستان مرا یاری ده که [[سنّت]] تو بر پای دارند و رهنمودهای نیکوی تو را فرا گیرند: در یاری ناتوانانشان و رفع نیاز از نیازمندانشان و [[عیادت]] بیمارانشان و [[راهنمایی]] ره‌جویانشان و [[اندرز]] به مشورت‌کنندگانشان و [[دیدار]] مسافرانشان به هنگامی که بازمی‌گردند و نهان‌داشتن اسرارشان و [[پوشیدن]] عیب‌هایشان و یاری ستمدیدگانشان و [[دستگیری]] از ایشان به [[اطعام]] و سود رسانیدن به ایشان به [[عطایا]] و بخشش‌ها و برآوردن نیازهایشان زان پیش که لب به سؤال بگشایند».
@@ خط ۱۲: / خط ۱۰: @@
 آن حضرت، همچنین از [[خداوند]] درخواست می‌کند که رفتارش را در مواجهه با [[رفتار]] [[همسایگان]] [[نیکو]] گرداند: «بارخدایا، مرا برگمار که همسایگان و [[دوستان]] [[بدکردار]] خود را به [[نیکی]] [[پاداش]] دهم و از ستمکارشان درگذرم و از [[بدگمانی]] در [[حق]] ایشان بپرهیزم و با همگان [[مشفق]] و [[مهربان]] باشم و پاس [[پاکدامنی]] را دیده از نگریستن بربندم و با آنان از روی [[تواضع]]، به [[نرمی]] سر کنم و بر دردمندانشان به [[رحمت]] نظر کنم و در [[غیبت]] ایشان [[مودّت]] خویش نشان دهم و از روی [[خیرخواهی]] خواستار دوام نعمتشان باشم و هرچه برای [[خویشاوندان]] خود می‌خواهم برای ایشان بخواهم و هرچه برای خاصّان خود منظور می‌دارم برای ایشان منظور دارم».
-[[امام]]{{ع}} دعای خود را با [[صلوات]] آغاز می‌کند و با صلوات به پایان می‌برد و عرض می‌کند: «بارخدایا، بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و آنچه من برای ایشان خواسته‌ام، مرا نیز از سوی ایشان، همانند آن، روزی ده. به فراوانی از ایشان بهره‌مند گردان؛ و بر بصیرتشان بیفزای که حق مرا رعایت کنند و [[فضل]] مرا بشناسند، تا ایشان به من نیکبخت شوند و من به ایشان. {{متن حدیث|آمِينَ‏ رَبَّ‏ الْعَالَمِينَ‏}}».<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش بیست و ششم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۷۴.</ref>
+[[امام]] {{ع}} دعای خود را با [[صلوات]] آغاز می‌کند و با صلوات به پایان می‌برد و عرض می‌کند: «بارخدایا، بر [[محمد و خاندانش]] [[درود]] بفرست و آنچه من برای ایشان خواسته‌ام، مرا نیز از سوی ایشان، همانند آن، روزی ده. به فراوانی از ایشان بهره‌مند گردان؛ و بر بصیرتشان بیفزای که حق مرا رعایت کنند و [[فضل]] مرا بشناسند، تا ایشان به من نیکبخت شوند و من به ایشان. {{متن حدیث|آمِينَ‏ رَبَّ‏ الْعَالَمِينَ‏}}».<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[سید جواد بهشتی|بهشتی، سید جواد]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نیایش بیست و ششم»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۷۴.</ref>
 == جستارهای وابسته ==