هوای نفس: تفاوت میان نسخهها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مهدویت}} | {{مهدویت}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*'''هوای نفس''' آنچه [[دل]] میخواهد، کششها و [[دل خواههای انسان]]. از آنجا که [[نفس اماره]] [[انسان]] پیوسته او را به طرف [[گناه]] و [[فساد]] سوق میدهد و در تقابل با [[فطرت]] و [[عقل]] است، [[مخالفت]] با خواستههای [[نفسانی]] [[دل]]، [[جهاد]] به شمار میرود و [[انسان]] را به کمال میرساند. کسی که هوای نفس خود را مهار کند، به [[گناه]] نمیافتد. | * '''هوای نفس''' آنچه [[دل]] میخواهد، کششها و [[دل خواههای انسان]]. از آنجا که [[نفس اماره]] [[انسان]] پیوسته او را به طرف [[گناه]] و [[فساد]] سوق میدهد و در تقابل با [[فطرت]] و [[عقل]] است، [[مخالفت]] با خواستههای [[نفسانی]] [[دل]]، [[جهاد]] به شمار میرود و [[انسان]] را به کمال میرساند. کسی که هوای نفس خود را مهار کند، به [[گناه]] نمیافتد. | ||
*"نه" گفتن به هوای نفس، "[[جهاد اکبر]]" است و به تعبیر [[قرآن]] هر کس با خواستههای [[دل]] خود مقابله کند و از [[خدا]] [[پروا]] داشته باشد، به [[بهشت]] میرود{{متن قرآن|وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى * فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى}}<ref>و اما آنکه از ایستادن در پیشگاه پروردگارش پروا کرده و روان خود را از خواهش (ناروا) بازداشته باشد تنها بهشت جایگاه اوست» سوره نازعات، آیه ۴۰-۴۱.</ref>. در [[روایات]]، بسیار از این سخن گفته شده که [[انسان]] بر مرکب هوای نفس سوار نشود، هوای نفس، چشم [[دل]] و [[عقل]] را از کار میاندازد، [[دشمن]] [[سعادت انسان]] است، آغاز بسیاری از فتنههاست، [[انسان]] را [[اسیر]] میسازد و [[برترین]] نیرو و ارزشمندترین [[جهاد]]، [[جهاد]] با [[هواهای نفسانی]] است. گاهی از هوای نفس با تعبیر "شهوات" هم یاد میشود. برخی [[اسیر]] نفساند و بعضی [[امیر]] نفس، و بدبخت کسی است که در دست هوای نفس خویش [[اسیر]] باشد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]].</ref>. | *"نه" گفتن به هوای نفس، "[[جهاد اکبر]]" است و به تعبیر [[قرآن]] هر کس با خواستههای [[دل]] خود مقابله کند و از [[خدا]] [[پروا]] داشته باشد، به [[بهشت]] میرود{{متن قرآن|وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى * فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَى}}<ref>و اما آنکه از ایستادن در پیشگاه پروردگارش پروا کرده و روان خود را از خواهش (ناروا) بازداشته باشد تنها بهشت جایگاه اوست» سوره نازعات، آیه ۴۰-۴۱.</ref>. در [[روایات]]، بسیار از این سخن گفته شده که [[انسان]] بر مرکب هوای نفس سوار نشود، هوای نفس، چشم [[دل]] و [[عقل]] را از کار میاندازد، [[دشمن]] [[سعادت انسان]] است، آغاز بسیاری از فتنههاست، [[انسان]] را [[اسیر]] میسازد و [[برترین]] نیرو و ارزشمندترین [[جهاد]]، [[جهاد]] با [[هواهای نفسانی]] است. گاهی از هوای نفس با تعبیر "شهوات" هم یاد میشود. برخی [[اسیر]] نفساند و بعضی [[امیر]] نفس، و بدبخت کسی است که در دست هوای نفس خویش [[اسیر]] باشد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]].</ref>. | ||