هویت فردی: تفاوت میان نسخه‌ها

== چیستی هویت فردی ==

[[هویّت]] در لغت [[فارسی]] یعنی آنچه موجب شناسایی شخص باشد<ref>محمد معین، فرهنگ فارسی، تهران، انتشارات امیر کبیر، ۱۳۷۵ش، چاپ دهم، ج ۴، ص ۵۲۲۸.</ref>، [[هویت]] [[حقیقت]] شیء یا شخص است که مشتمل بر صفات اصلی اوست و [[هویت]] در لغت [[عربی]] به معنای [[شخصیت]]، ذات، هستی و وجود است<ref>حسن عمید، فرهنگ عمید، تهران، انتشارات امیر کبیر، ۱۳۸۴، چاپ بیست و هفتم، ص ۱۲۶۵.</ref> و [[هویت]] فردی یعنی برخورداری [[انسان]] از [[هویت]] مستقل و ممتاز در سطح فردی که به عنوان یک اصل اساسی در [[زندگی]] [[انسان]]، محسوب می‌‌شود. در [[هویت]] فردی، تلاش بر آن است تا به پرسش‌هایی نظیر من کیستم؟ نیازهای من چیست؟ نسبت به دیگران چه وظایفی دارم؟ دیگران، نسبت به من چه وظایفی دارند؟<ref>ر. ک: مولایی، ابوالفضل، «هویت دینی و ملی ایرانیان»، روزنامۀ کیهان، ۱۳/۵/۱۳۸۶.</ref> چه نسبتی میان من و [[جهان]] بیرون وجود دارد؟، میان تن و روان من چه رابطه ای است؟ پاسخ داده شود<ref>ر. ک: صفورایی پاریزی، محمدمهدی، «هویت»، مجلۀ دیدار آشنا، شهریور ۱۳۸۱، ش ۲۷، ص ۳۷.</ref>. به طور کلی، [[باورهای اساسی]] و بنیادی [[فرد]] دربارۀ خود، اهداف، [[ارزش‌ها]]، [[باورها]]، ترجیحات و [[انتخاب]]، اجزای اصلی تشکیل دهندۀ [[هویت]] فردی، هستند<ref>ر. ک: نوری، نجیب الله؛ عسگری، علی؛ نارویی نصرتی، رحیم؛ شجاعی، محمد صادق، «ساختار مفهومی هویت بر پایه منابع اسلامی»، روان‌شناسی و دین، ۱۳۹۵، شماره ۳۶، ص ۵-۲۴.</ref>.  

برخی معتقدند، [[هویت]] فردی [[انسان]]، به عنوان موجودی متمایز از موجودات دیگر، در قابلیت‌ها، آگاهی‌ها و [[کمالات]] [[انسان]] نهفته است. یعنی، با توجه به [[عقل]]، [[اختیار]]، [[علم]] و در نهایت، تلاش [[انسان]] برای وصول به [[حق تعالی]] می‌‌توان برای [[انسان]] [[هویت]] مطلوب فردی تعریف کرد که در آن [[دین]] و [[ایمان دینی]] دارای جایگاهی اساسی است<ref>ر. ک: قربانی، قدرت الله، «هویت ملی از دیدگاه استاد مطهری»، فصلنامه مطالعات ملی، ۱۳۸۲، شماره ۲.</ref>. از این رو از منظر منابع [[دینی]] [[انسان]]، موجودی است [[الهی]] که از طرف [[خداوند]] و برای رسیدن به برخی اهداف، پای در [[جهان هستی]] گذاشته است. این [[انسان]] دارای فطرتی است که استعدادهای [[الهی]] به صورت بالقوه در درون او از طرف [[خداوند]] به [[ودیعه]] گذاشته شده است. استعدادهای درونی در اثر عوامل مختلف [[رشد]] نموده و به فعلیت می‌رسد. بنابراین می‌توان گفت نحوۀ شکل‌گیری [[هویت انسان]] همان نحوۀ [[رشد]]، نمو، [[ظهور]] و بروز استعدادهای درونی اوست<ref>ر. ک: فوزی، یحیی، «هویت جمعی از دیدگاه امام خمینی»، مجله متین، ۱۳۸۲، شماره ۱۹.</ref>.

== دو نوع [[هویت]] فردی ==

# [[هویت الهی]] و اصیل: که معطوف به [[سعادت انسان]] و [[رسیدن به کمال]] اوست.  

# [[هویت شیطانی]]: که معطوف به [[شقاوت]] و [[بدبختی]] اوست و به همین جهت [[انحرافی]] و غیر واقعی است<ref>ر. ک: فوزی، یحیی، «هویت جمعی از دیدگاه امام خمینی»، مجله متین، ۱۳۸۲، شماره ۱۹.</ref>.  

این دو نوع [[هویت]] در [[درون انسان]]، دائماً در حال [[منازعه]] هستند و هر یک [[سعی]] دارند بر [[انسان]] مسلط گردند. این مسئله در مباحث [[اسلامی]] تحت عناوین مختلف، از جمله [[جنود]] [[عقل]] و [[جهل]] یاد شده است. [[انسان]]، باید برای به فعلیت رساندن [[هویت]] [[الهی]] خود، استعدادهای موجود در درون خویش را به [[ظهور]] رساند که در این راستا، باید از گرایش‌های [[شیطانی]] درون خود، [[پرهیز]] نماید. در نتیجه، شرط رسیدن به [[هویت]] [[الهی]]، [[تربیت]] [[انسان]] براساس [[ارزش‌ها]] و [[تعالیم اسلامی]] است<ref>ر. ک: فوزی، یحیی، «هویت جمعی از دیدگاه امام خمینی»، مجله متین، ۱۳۸۲، شماره ۱۹.</ref>.  

بنابراین، مهمترین عنصر سازنده در [[هویت]] فردی یک [[انسان]]، حرکت بر اساس ارزش‌های [[فطری]] و [[الهی]] است؛ زیرا [[انسان]] موجودی است که از [[خدا]] و به دنبال اوست و کمال [[انسان]] در رسیدن به [[خدا]] و خدایی شدن اوست و این امری است [[فطری]] که در درون هر [[انسانی]] وجود دارد. از سوی دیگر در فرآیند شکل‌گیری [[هویت]]، بر نقش مهم [[تربیت]] تأکید شده است؛ چراکه لازمۀ رسیدن به [[هویت]] فردی سالم، پرورش [[انسان]] مبتنی بر ارزش‌های [[اسلامی]] است<ref>ر. ک: فوزی، یحیی، «هویت جمعی از دیدگاه امام خمینی»، مجله متین، ۱۳۸۲، شماره ۱۹.</ref>.