ویژگی‌های بهره‌مندان از ولایت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*با توجه به اینکه [[خلفای الهی]] خود دارای [[کمالات نفسانی]] و [[انسان]] کاملی بوده و هستند، لذا دعوتشان نیز به سوی [[کمالات]] و [[فضایل اخلاقی]] است؛ پس صفات افرادی که [[دعوت]] آنان را پذیرفته و به آن عمل می‌کنند، صفات [[نیک]] و [[پسندیده]] خواهد بود. | * با توجه به اینکه [[خلفای الهی]] خود دارای [[کمالات نفسانی]] و [[انسان]] کاملی بوده و هستند، لذا دعوتشان نیز به سوی [[کمالات]] و [[فضایل اخلاقی]] است؛ پس صفات افرادی که [[دعوت]] آنان را پذیرفته و به آن عمل می‌کنند، صفات [[نیک]] و [[پسندیده]] خواهد بود. | ||
*علت دیگر طرح عنوان صفات، این که اگر افراد می‌خواهند بدانند در لوای [[ولایت]] [[حق]] هستند، خود و صفاتشان را ملاحظه کنند که آیا دارای آن صفات هستند یا نَه؟ اگر متّصف به آن صفات نیستند، در پی متصف شدن به آن صفات [[نیک]] و [[پسندیده]] [[قرآنی]] شوند. | * علت دیگر طرح عنوان صفات، این که اگر افراد می‌خواهند بدانند در لوای [[ولایت]] [[حق]] هستند، خود و صفاتشان را ملاحظه کنند که آیا دارای آن صفات هستند یا نَه؟ اگر متّصف به آن صفات نیستند، در پی متصف شدن به آن صفات [[نیک]] و [[پسندیده]] [[قرآنی]] شوند. | ||
*برای هر صفتی، با توجه به عناوین قبلی و توضیحات آن، یک یا دو [[آیه]] ذکر می‌شود که خود [[آیات]]، گویای مقصود هستند.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۷.</ref> | * برای هر صفتی، با توجه به عناوین قبلی و توضیحات آن، یک یا دو [[آیه]] ذکر می‌شود که خود [[آیات]]، گویای مقصود هستند.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۷.</ref> | ||
===[[تسلیم]] شدگان=== | === [[تسلیم]] شدگان === | ||
*{{متن قرآن|فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَى مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنْصَارِي إِلَى اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ آمَنَّا بِاللَّهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ}}<ref>«و چون عیسی در آنان (آثار) کفر را دریافت گفت: یاران من به سوی خداوند کیانند؟» سوره آل عمران، آیه ۵۲.</ref>. | *{{متن قرآن|فَلَمَّا أَحَسَّ عِيسَى مِنْهُمُ الْكُفْرَ قَالَ مَنْ أَنْصَارِي إِلَى اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ آمَنَّا بِاللَّهِ وَاشْهَدْ بِأَنَّا مُسْلِمُونَ}}<ref>«و چون عیسی در آنان (آثار) کفر را دریافت گفت: یاران من به سوی خداوند کیانند؟» سوره آل عمران، آیه ۵۲.</ref>. | ||
*هنگامی که [[عیسی]] [[احساس]] کرد [[بنی‌اسرائیل]] [[کفر]] می‌ورزند، گفت: کیست که با من [[دین خدا]] را [[یاری]] دهد؟ [[حواریون]] گفتند: ما [[دین خدا]] را [[یاری]] می‌کنیم و به او [[ایمان]] داریم و تو [[گواه]] باش که ما [[اسلام]] آورده‌ایم و از تسلیم‌شدگان هستیم.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۷.</ref> | * هنگامی که [[عیسی]] [[احساس]] کرد [[بنی‌اسرائیل]] [[کفر]] می‌ورزند، گفت: کیست که با من [[دین خدا]] را [[یاری]] دهد؟ [[حواریون]] گفتند: ما [[دین خدا]] را [[یاری]] می‌کنیم و به او [[ایمان]] داریم و تو [[گواه]] باش که ما [[اسلام]] آورده‌ایم و از تسلیم‌شدگان هستیم.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۷.</ref> | ||
===[[ایمان]] آورده‌ها=== | === [[ایمان]] آورده‌ها === | ||
*{{متن قرآن|إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«بی‌گمان نزدیک‌ترین مردم به ابراهیم همانانند که از وی پیروی کردند و نیز این پیامبر و مؤمنان؛ و خداوند سرپرست مؤمنان است» سوره آل عمران، آیه ۶۸.</ref>. | *{{متن قرآن|إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَاهِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَذَا النَّبِيُّ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«بی‌گمان نزدیک‌ترین مردم به ابراهیم همانانند که از وی پیروی کردند و نیز این پیامبر و مؤمنان؛ و خداوند سرپرست مؤمنان است» سوره آل عمران، آیه ۶۸.</ref>. | ||
*در [[حقیقت]] [[شایسته‌ترین]] و نزدیک‌ترین [[مردم]] به [[ابراهیم]] [از نظر اصول و [[فروع]] [[شریعت]]] کسانی هستند که از او [در عصر شریعتش][[پیروی]] کردند، و نیز این [[پیامبر]] ([[محمد]]{{صل}}) و کسانی که به او [[ایمان]] آورده‌اند و [[خدا]] [[یاور]] و [[سرپرست مؤمنان]] است. | * در [[حقیقت]] [[شایسته‌ترین]] و نزدیک‌ترین [[مردم]] به [[ابراهیم]] [از نظر اصول و [[فروع]] [[شریعت]]] کسانی هستند که از او [در عصر شریعتش][[پیروی]] کردند، و نیز این [[پیامبر]] ([[محمد]] {{صل}}) و کسانی که به او [[ایمان]] آورده‌اند و [[خدا]] [[یاور]] و [[سرپرست مؤمنان]] است. | ||
*یکی از دعوت‌های مهمّ [[پیامبران]] و [[اوصیا]]{{عم}}، [[دعوت به ایمان]] به [[یگانگی]] و [[توحید]] [[پروردگار]] [[متعال]] و [[رسالت]] آنان بود، و هر کس آن را [[تصدیق]] و به فرمان‌های آنان عمل کند، متّصف به صفت [[ایمان]] و از گروه [[مؤمنان]] می‌شود و در نتیجه به [[رستگاری]] می‌رسد: {{متن قرآن|قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«بی‌گمان مؤمنان رستگارند» سوره مؤمنون، آیه ۱.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۷-۲۹۸.</ref> | * یکی از دعوت‌های مهمّ [[پیامبران]] و [[اوصیا]] {{عم}}، [[دعوت به ایمان]] به [[یگانگی]] و [[توحید]] [[پروردگار]] [[متعال]] و [[رسالت]] آنان بود، و هر کس آن را [[تصدیق]] و به فرمان‌های آنان عمل کند، متّصف به صفت [[ایمان]] و از گروه [[مؤمنان]] می‌شود و در نتیجه به [[رستگاری]] می‌رسد: {{متن قرآن|قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ}}<ref>«بی‌گمان مؤمنان رستگارند» سوره مؤمنون، آیه ۱.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۷-۲۹۸.</ref> | ||
===[[پارسایان]]=== | === [[پارسایان]] === | ||
*{{متن قرآن|ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست، | *{{متن قرآن|ذَلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«این (آن) کتاب (است که) هیچ تردیدی در آن نیست، رهنمودی برای پرهیزگاران است» سوره بقره، آیه ۲.</ref>. | ||
*بعد از [[آیه شریفه]]، پنج صفت را برای آنان می‌شمارد که [[ایمان به غیب]]، [[اقامه نماز]]، [[انفاق]]، [[ایمان]] به [[کتاب‌های آسمانی]] پیشین و [[قرآن]] و [[یقین]] به وجود عالَمِ [[آخرت]] و [[حسابرسی]] [[اعمال]] در آن است و با ذکر آن صفات، در واقع حالات [[متقین]] را بیان می‌کند که آنان چه کسانی و متّصف به چه صفاتی هستند. البته همه حالات آنان ذکر نشده، بلکه به بعضی صفات بارز و مهمّ شان اشاره شده است.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۸.</ref> | * بعد از [[آیه شریفه]]، پنج صفت را برای آنان می‌شمارد که [[ایمان به غیب]]، [[اقامه نماز]]، [[انفاق]]، [[ایمان]] به [[کتاب‌های آسمانی]] پیشین و [[قرآن]] و [[یقین]] به وجود عالَمِ [[آخرت]] و [[حسابرسی]] [[اعمال]] در آن است و با ذکر آن صفات، در واقع حالات [[متقین]] را بیان می‌کند که آنان چه کسانی و متّصف به چه صفاتی هستند. البته همه حالات آنان ذکر نشده، بلکه به بعضی صفات بارز و مهمّ شان اشاره شده است.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۸.</ref> | ||
===بیمناکان=== | === بیمناکان === | ||
*{{متن قرآن|الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَهُمْ مِنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ}}<ref>«آنان که از پروردگارشان در نهان می‌هراسند و از رستخیز می‌ترسند» سوره انبیاء، آیه ۴۹.</ref>. | *{{متن قرآن|الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَيْبِ وَهُمْ مِنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ}}<ref>«آنان که از پروردگارشان در نهان می‌هراسند و از رستخیز می‌ترسند» سوره انبیاء، آیه ۴۹.</ref>. | ||
*آنان که از پروردگارشان که [[پنهان]] از انظار است<ref>یا: از پروردگارشان در حالی که به دور از انظار مردم هستند.</ref>، می‌ترسند و از [[قیامت]] نیز بیمناک هستند.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۸.</ref> | * آنان که از پروردگارشان که [[پنهان]] از انظار است<ref>یا: از پروردگارشان در حالی که به دور از انظار مردم هستند.</ref>، می‌ترسند و از [[قیامت]] نیز بیمناک هستند.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۸.</ref> | ||
===راستی‌پیشگان=== | === راستی‌پیشگان === | ||
*{{متن قرآن|إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولَئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ}}<ref>«تنها مؤمنانند که به خداوند و پیامبرش ایمان آورده‌اند سپس تردید نورزیده‌اند و با دارایی‌ها و جان‌هایشان در راه خداوند جهاد کرده‌اند، آنانند که راستگویند» سوره حجرات، آیه ۱۵.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۹.</ref> | *{{متن قرآن|إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ يَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أُولَئِكَ هُمُ الصَّادِقُونَ}}<ref>«تنها مؤمنانند که به خداوند و پیامبرش ایمان آورده‌اند سپس تردید نورزیده‌اند و با دارایی‌ها و جان‌هایشان در راه خداوند جهاد کرده‌اند، آنانند که راستگویند» سوره حجرات، آیه ۱۵.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۹.</ref> | ||
===[[نیکوکاران]] و اصلاحگران=== | === [[نیکوکاران]] و اصلاحگران === | ||
*{{متن قرآن|وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِحِينَ}}<ref>«و آنان را که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند بی‌گمان در زمره شایستگان درمی‌آوریم» سوره عنکبوت، آیه ۹.</ref>؛ {{متن قرآن|وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ}}<ref>«و آنان که به کتاب (آسمانی) چنگ می‌زنند و نماز را بر پا می‌دارند، ما پاداش نکوکاران | *{{متن قرآن|وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِي الصَّالِحِينَ}}<ref>«و آنان را که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند بی‌گمان در زمره شایستگان درمی‌آوریم» سوره عنکبوت، آیه ۹.</ref>؛ {{متن قرآن|وَالَّذِينَ يُمَسِّكُونَ بِالْكِتَابِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ}}<ref>«و آنان که به کتاب (آسمانی) چنگ می‌زنند و نماز را بر پا می‌دارند، ما پاداش نکوکاران را تباه نمی‌گردانیم» سوره اعراف، آیه ۱۷۰.</ref>. | ||
*فرق [[صالحین]] با مُصلحین، این است که اولی بیش‌تر در مسائل شخصی و [[اعمال]] فردی کاربرد دارد، ولی دومی اعمّ از آن بوده و شامل غیر مسائل شخصی، مانندِ [[اصلاح جامعه]] و ایجاد [[صلح]] و [[آشتی]] بین افراد نیز می‌شود<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۹.</ref> | * فرق [[صالحین]] با مُصلحین، این است که اولی بیش‌تر در مسائل شخصی و [[اعمال]] فردی کاربرد دارد، ولی دومی اعمّ از آن بوده و شامل غیر مسائل شخصی، مانندِ [[اصلاح جامعه]] و ایجاد [[صلح]] و [[آشتی]] بین افراد نیز می‌شود<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۲۹۹.</ref> | ||
===شکیبایان=== | === شکیبایان === | ||
*{{متن قرآن|وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ}}<ref>«و بسا پیامبرانی که همراه آنان توده‌های انبوه به نبرد (با دشمنان خداوند) پرداختند و در راه خداوند هر چه به ایشان رسید نه سست و نه ناتوان شدند و نه تن به زبونی سپردند؛ و خداوند شکیبایان را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۶.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۰.</ref> | *{{متن قرآن|وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ}}<ref>«و بسا پیامبرانی که همراه آنان توده‌های انبوه به نبرد (با دشمنان خداوند) پرداختند و در راه خداوند هر چه به ایشان رسید نه سست و نه ناتوان شدند و نه تن به زبونی سپردند؛ و خداوند شکیبایان را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۴۶.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۰.</ref> | ||
===فرو بَرَندگان [[خشم]] و [[احسان]] کنندگان=== | === فرو بَرَندگان [[خشم]] و [[احسان]] کنندگان === | ||
*{{متن قرآن|الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«همان کسان که در شادی و رنج می‌بخشند و فروخورندگان خشم و در گذرندگان از مردم‌اند؛ و خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۳۴.</ref>. | *{{متن قرآن|الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ}}<ref>«همان کسان که در شادی و رنج می‌بخشند و فروخورندگان خشم و در گذرندگان از مردم‌اند؛ و خداوند نیکوکاران را دوست می‌دارد» سوره آل عمران، آیه ۱۳۴.</ref>. | ||
*چند صفت [[پسندیده]] در یک [[آیه]]:{{متن قرآن|إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا}}<ref>«بی‌گمان خداوند برای مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان مؤمن و مردان و زنان فرمانبردار و مردان و زنان راست‌گفتار و مردان و زنان شکیبا و مردان و زنان فرمانبردار و مردان و زنان بخشنده و مردان و زنان روزه‌دار و مردان و زنان پاکدامن و مردان و زنانی که خداوند را بسیار یاد می‌کنند، آمرزش و پاداشی سترگ آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۳۵.</ref>؛{{متن قرآن|التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«آنان توبه‌کنندگان، پرستشگران، ستایشگران، رهپویان، نمازگزاران، سجده‌کنندگان، فرمان دهندگان به کار شایسته و بازدارندگان از کار ناشایست و پاسداران حدود خداوندند و به (چنین) مؤمنان نوید ده» سوره توبه، آیه ۱۱۲.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۰-۳۰۱.</ref> | * چند صفت [[پسندیده]] در یک [[آیه]]:{{متن قرآن|إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا}}<ref>«بی‌گمان خداوند برای مردان و زنان مسلمان و مردان و زنان مؤمن و مردان و زنان فرمانبردار و مردان و زنان راست‌گفتار و مردان و زنان شکیبا و مردان و زنان فرمانبردار و مردان و زنان بخشنده و مردان و زنان روزه‌دار و مردان و زنان پاکدامن و مردان و زنانی که خداوند را بسیار یاد می‌کنند، آمرزش و پاداشی سترگ آماده کرده است» سوره احزاب، آیه ۳۵.</ref>؛{{متن قرآن|التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>«آنان توبه‌کنندگان، پرستشگران، ستایشگران، رهپویان، نمازگزاران، سجده‌کنندگان، فرمان دهندگان به کار شایسته و بازدارندگان از کار ناشایست و پاسداران حدود خداوندند و به (چنین) مؤمنان نوید ده» سوره توبه، آیه ۱۱۲.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۰-۳۰۱.</ref> | ||
===[[مهربان]] و [[دلسوز]] به همدیگر=== | === [[مهربان]] و [[دلسوز]] به همدیگر === | ||
*{{متن قرآن|مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. | *{{متن قرآن|مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. | ||
*کلمه {{متن قرآن|رُحَمَاءُ}} جمع "رحیم" به معنای [[دلسوزی]] و [[عطوفت]] به همدیگر است. [[رحمت]] بین [[مؤمنان]]، همانند [[رحمت]] و [[مهربانی]] بین [[پدر]] و [[فرزند]]<ref>المنیر، ج۲۶، ص۲۰۵.</ref> است، چگونه بین آن دو، [[همکاری]]، [[فداکاری]]، [[دلسوزی]] و [[ایثار]] و گذشت خالصانه وجود دارد که [[گرفتاری]] هر یکی بر دیگری تأثیر گذاشته و او را [[غمگین]] و وادار به [[سعی]] و تلاش برای رفع آن می‌سازد، پس روابط [[حاکم]] بین یک [[جامعه اسلامی]] مدعی ولایتمداری ولی [[حق]]، باید چنین باشد که در [[آیه شریفه]] نیز به آن اشاره شده است. | * کلمه {{متن قرآن|رُحَمَاءُ}} جمع "رحیم" به معنای [[دلسوزی]] و [[عطوفت]] به همدیگر است. [[رحمت]] بین [[مؤمنان]]، همانند [[رحمت]] و [[مهربانی]] بین [[پدر]] و [[فرزند]]<ref>المنیر، ج۲۶، ص۲۰۵.</ref> است، چگونه بین آن دو، [[همکاری]]، [[فداکاری]]، [[دلسوزی]] و [[ایثار]] و گذشت خالصانه وجود دارد که [[گرفتاری]] هر یکی بر دیگری تأثیر گذاشته و او را [[غمگین]] و وادار به [[سعی]] و تلاش برای رفع آن می‌سازد، پس روابط [[حاکم]] بین یک [[جامعه اسلامی]] مدعی ولایتمداری ولی [[حق]]، باید چنین باشد که در [[آیه شریفه]] نیز به آن اشاره شده است. | ||
*وجود [[رحمت]] بین افراد [[مؤمن]]، آثار مفید دیگری در پی دارد، مانندِ [[امنیت]]، [[رفع فقر]]، احیای [[ارزش‌ها]] و از بین رفتن ضدّ [[ارزش‌ها]]، [[آرامش روحی]] و در پی آن، شکوفا شدن استعدادهای [[معنوی]] و.... | * وجود [[رحمت]] بین افراد [[مؤمن]]، آثار مفید دیگری در پی دارد، مانندِ [[امنیت]]، [[رفع فقر]]، احیای [[ارزش‌ها]] و از بین رفتن ضدّ [[ارزش‌ها]]، [[آرامش روحی]] و در پی آن، شکوفا شدن استعدادهای [[معنوی]] و.... | ||
*به یک مورد اخیر اشاره می‌شود که به [[دلیل]] نبودِ [[رحمت]] منظور [[قرآنی]]، افراد در پی [[جانشین]] دیگری به جای آن می‌روند و آن [[ثروت‌اندوزی]] و جمع‌آوری [[اموال]] است و همه استعدادهای [[فکری]] خود را صَرفِ [[برنامه‌ریزی]] برای رسیدن به آن می‌کنند، چرا؟! زیرا به اصطلاح امروزی آنچه به دادِ [[آدم]] در این زمانه می‌رسد، [[پول]] است! لذا [[عمر]] گران‌بهایی که باید با [[قناعت]] طبعی و [[پرهیز]] از حرص‌ورزی در کسب [[مال]]، در مسیر [[رشد]] و کسب [[کمالات]] [[روحی]] و [[معنوی]] باشد، صَرفِ جمع‌آوری [[مال]] می‌شود تا در مواقع [[اضطراری]] و نیاز از آن بهره‌مند شوند! | * به یک مورد اخیر اشاره می‌شود که به [[دلیل]] نبودِ [[رحمت]] منظور [[قرآنی]]، افراد در پی [[جانشین]] دیگری به جای آن می‌روند و آن [[ثروت‌اندوزی]] و جمع‌آوری [[اموال]] است و همه استعدادهای [[فکری]] خود را صَرفِ [[برنامه‌ریزی]] برای رسیدن به آن می‌کنند، چرا؟! زیرا به اصطلاح امروزی آنچه به دادِ [[آدم]] در این زمانه می‌رسد، [[پول]] است! لذا [[عمر]] گران‌بهایی که باید با [[قناعت]] طبعی و [[پرهیز]] از حرص‌ورزی در کسب [[مال]]، در مسیر [[رشد]] و کسب [[کمالات]] [[روحی]] و [[معنوی]] باشد، صَرفِ جمع‌آوری [[مال]] می‌شود تا در مواقع [[اضطراری]] و نیاز از آن بهره‌مند شوند! | ||
*ولی اگر در [[جامعه اسلامی]]، [[رحمت]] و [[عطوفت]] [[حاکم]] بود، افراد با [[خیال]] آسوده و [[اطمینان]] به همنوعان خود و [[دلسوزی]] دیگران، دیگر [[حرص]] بر آن نداشتند، چون مشکلاتشان با [[دلسوزی]] موجود، حل می‌شد. | * ولی اگر در [[جامعه اسلامی]]، [[رحمت]] و [[عطوفت]] [[حاکم]] بود، افراد با [[خیال]] آسوده و [[اطمینان]] به همنوعان خود و [[دلسوزی]] دیگران، دیگر [[حرص]] بر آن نداشتند، چون مشکلاتشان با [[دلسوزی]] موجود، حل می‌شد. | ||
*در [[روایات اسلامی]] که در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] آمده است، تأکید فراوانی روی اصل {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}} دیده می‌شود؛ از جمله در [[حدیثی]] از [[امام صادق]]{{ع}} می‌خوانیم: {{متن حدیث|الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ لَا يَظْلِمُهُ وَ لَا يَخْذُلُهُ وَ لَا يَخُونُهُ وَ يَحِقُّ عَلَی الْمُسْلِمِينَ الِاجْتِهَادُ فِي التَّوَاصُلِ وَ التَّعَاوُنُ عَلَی التَّعَاطُفِ وَ الْمُوَاسَاةُ لِأَهْلِ الْحَاجَةِ وَ تَعَاطُفُ بَعْضِهِمْ عَلَی بَعْضٍ حَتَّی تَكُونُوا كَمَا أَمَرَكُمُ الله عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}} مُتَرَاحِمِينَ مُغْتَمِّينَ لِمَا غَابَ عَنْكُمْ مِنْ أَمْرِهِمْ عَلَی مَا مَضَی عَلَيْهِ مَعْشَرُ الْأَنْصَارِ عَلَی عَهْدِ رَسُولِ [[الله]]{{صل}}}}<ref>الکافی، ج۲، ص۱۷۴، ح۱۵.</ref>. | * در [[روایات اسلامی]] که در [[تفسیر]] [[آیه شریفه]] آمده است، تأکید فراوانی روی اصل {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}} دیده می‌شود؛ از جمله در [[حدیثی]] از [[امام صادق]] {{ع}} می‌خوانیم: {{متن حدیث|الْمُسْلِمُ أَخُو الْمُسْلِمِ لَا يَظْلِمُهُ وَ لَا يَخْذُلُهُ وَ لَا يَخُونُهُ وَ يَحِقُّ عَلَی الْمُسْلِمِينَ الِاجْتِهَادُ فِي التَّوَاصُلِ وَ التَّعَاوُنُ عَلَی التَّعَاطُفِ وَ الْمُوَاسَاةُ لِأَهْلِ الْحَاجَةِ وَ تَعَاطُفُ بَعْضِهِمْ عَلَی بَعْضٍ حَتَّی تَكُونُوا كَمَا أَمَرَكُمُ الله عَزَّ وَ جَلَّ {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}} مُتَرَاحِمِينَ مُغْتَمِّينَ لِمَا غَابَ عَنْكُمْ مِنْ أَمْرِهِمْ عَلَی مَا مَضَی عَلَيْهِ مَعْشَرُ الْأَنْصَارِ عَلَی عَهْدِ رَسُولِ [[الله]] {{صل}}}}<ref>الکافی، ج۲، ص۱۷۴، ح۱۵.</ref>. | ||
* [[مسلمان]]، [[برادر]] [[مسلمان]] است، به او [[ستم]] نمی‌کند، تنهایش نمی‌گذارد، تهدیدش نمی‌کند، و سزاوار است [[مسلمان]] در ایجاد ارتباط و پیوند و [[تعاون]] و مَحبت و [[مواسات]] با [[نیازمندان]] بکوشد، و با یکدیگر [[مهربان]] باشند، تا مطابق فرموده [[خداوند عزوجل]] باشند: {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}}؛ به یکدیگر با [[محبت]] [[رفتار]] کنید، و در غیاب آنان در امورشان [[دلسوزی]] کنید، آن‌گونه که [[انصار]] در عصر [[رسول‌الله]]{{صل}} بودند<ref>اما مسلمانان امروز از رهنمودهای مؤثر این آیه کریمه و ویژگی‌هایی که برای مؤمنان راستین و یاران رسول‌الله نقل می‌کند، فاصله گرفته‌اند، آن چنان به جان هم می‌افتند و کینه‌توزی می‌کنند، مثل اینکه با کفار در ستیز و دشمنی هستند!</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۱-۳۰۳.</ref> | * [[مسلمان]]، [[برادر]] [[مسلمان]] است، به او [[ستم]] نمی‌کند، تنهایش نمی‌گذارد، تهدیدش نمی‌کند، و سزاوار است [[مسلمان]] در ایجاد ارتباط و پیوند و [[تعاون]] و مَحبت و [[مواسات]] با [[نیازمندان]] بکوشد، و با یکدیگر [[مهربان]] باشند، تا مطابق فرموده [[خداوند عزوجل]] باشند: {{متن قرآن|رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ}}؛ به یکدیگر با [[محبت]] [[رفتار]] کنید، و در غیاب آنان در امورشان [[دلسوزی]] کنید، آن‌گونه که [[انصار]] در عصر [[رسول‌الله]] {{صل}} بودند<ref>اما مسلمانان امروز از رهنمودهای مؤثر این آیه کریمه و ویژگی‌هایی که برای مؤمنان راستین و یاران رسول‌الله نقل می‌کند، فاصله گرفته‌اند، آن چنان به جان هم می‌افتند و کینه‌توزی می‌کنند، مثل اینکه با کفار در ستیز و دشمنی هستند!</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۱-۳۰۳.</ref> | ||
===امانتداران و متعهدان به پیمان‌های [[شرعی]]=== | === امانتداران و متعهدان به پیمان‌های [[شرعی]] === | ||
*{{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ}}<ref>«و آنان که سپرده‌های نزد خویش و پیمان خود را پاس می‌دارند» سوره مؤمنون، آیه ۸.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۳.</ref> | *{{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ}}<ref>«و آنان که سپرده‌های نزد خویش و پیمان خود را پاس می‌دارند» سوره مؤمنون، آیه ۸.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۳.</ref> | ||
===[[شاهدان]] حقگو=== | === [[شاهدان]] حقگو === | ||
*{{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ}}<ref>«و آنان که به ادای گواهی‌های خود برمی‌خیزند» سوره معارج، آیه ۳۳.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۳.</ref> | *{{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ}}<ref>«و آنان که به ادای گواهی‌های خود برمی‌خیزند» سوره معارج، آیه ۳۳.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۳.</ref> | ||
===حافظان [[عفت]] و [[پاکدامنی]]=== | === حافظان [[عفت]] و [[پاکدامنی]] === | ||
*{{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ * إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ}}<ref>«و آنان که پاکدامنند * جز با همسران خویش یا کنیزهاشان که اینان نکوهیده نیستند» سوره مؤمنون، آیه ۵-۶.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۳.</ref> | *{{متن قرآن|وَالَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ * إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ}}<ref>«و آنان که پاکدامنند * جز با همسران خویش یا کنیزهاشان که اینان نکوهیده نیستند» سوره مؤمنون، آیه ۵-۶.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۳.</ref> | ||
===[[نیکان]]=== | === [[نیکان]] === | ||
*{{متن قرآن|لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نُزُلًا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرَارِ}}<ref>«اما کسانی را که از پروردگارشان پروا کرده‌اند، بوستان‌هایی است که از بن آنها جویباران روان است، در آنها جاودانند، به پذیرایی از نزد خداوند و آنچه نزد خداوند است برای نیکوکاران بهتر است» سوره آل عمران، آیه ۱۹۸.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۴.</ref> | *{{متن قرآن|لَكِنِ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا نُزُلًا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرَارِ}}<ref>«اما کسانی را که از پروردگارشان پروا کرده‌اند، بوستان‌هایی است که از بن آنها جویباران روان است، در آنها جاودانند، به پذیرایی از نزد خداوند و آنچه نزد خداوند است برای نیکوکاران بهتر است» سوره آل عمران، آیه ۱۹۸.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۴.</ref> | ||
===[[بهترین]] آفریدگان=== | === [[بهترین]] آفریدگان === | ||
*{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ}}<ref>«بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند» سوره بینه، آیه ۷.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۴.</ref> | *{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ}}<ref>«بی‌گمان آنانکه ایمان آورده‌اند و کردارهایی شایسته کرده‌اند، بهترین آفریدگانند» سوره بینه، آیه ۷.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۴.</ref> | ||
===صاحبان خِرَد=== | === صاحبان خِرَد === | ||
*{{متن قرآن|الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ}}<ref>«کسانی که گفتار را می‌شنوند آنگاه از بهترین آن پیروی می‌کنند، آنانند که خداوند راهنمایی‌شان کرده است و آنانند که خردمندند» سوره زمر، آیه ۱۸.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۴.</ref> | *{{متن قرآن|الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ}}<ref>«کسانی که گفتار را می‌شنوند آنگاه از بهترین آن پیروی می‌کنند، آنانند که خداوند راهنمایی‌شان کرده است و آنانند که خردمندند» سوره زمر، آیه ۱۸.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۴.</ref> | ||
===صاحبان [[بصیرت]]=== | === صاحبان [[بصیرت]] === | ||
*{{متن قرآن|يُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصَارِ}}<ref>«خداوند شب و روز را برمی‌گرداند، بی‌گمان در این پندی برای دیده‌وران است» سوره نور، آیه ۴۴.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۴-۳۰۵.</ref> | *{{متن قرآن|يُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصَارِ}}<ref>«خداوند شب و روز را برمی‌گرداند، بی‌گمان در این پندی برای دیده‌وران است» سوره نور، آیه ۴۴.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۴-۳۰۵.</ref> | ||
===[[خوشبخت]]=== | === [[خوشبخت]] === | ||
*{{متن قرآن|يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ *... وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ}}<ref>«روزی که (چون) فرا رسد، هیچ کس جز به اذن خداوند سخن نمی‌گوید؛ برخی نگونبخت و برخی نیکبخت‌اند *... و اما آنان که نیکبخت شده‌اند در بهشتند؛ تا آسمان‌ها و زمین برجاست در آن جاودانند جز آنچه پروردگارت به دهشی پایدار بخواهد» سوره هود، آیه ۱۰۵ و ۱۰۸.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۵.</ref> | *{{متن قرآن|يَوْمَ يَأْتِ لَا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَسَعِيدٌ *... وَأَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خَالِدِينَ فِيهَا مَا دَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ إِلَّا مَا شَاءَ رَبُّكَ عَطَاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ}}<ref>«روزی که (چون) فرا رسد، هیچ کس جز به اذن خداوند سخن نمی‌گوید؛ برخی نگونبخت و برخی نیکبخت‌اند *... و اما آنان که نیکبخت شده‌اند در بهشتند؛ تا آسمان‌ها و زمین برجاست در آن جاودانند جز آنچه پروردگارت به دهشی پایدار بخواهد» سوره هود، آیه ۱۰۵ و ۱۰۸.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۵.</ref> | ||
===[[حزب الله]]=== | === [[حزب الله]] === | ||
*{{متن قرآن|وَمَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ}}<ref>«و هر کس سروری خداوند و پیامبرش و آنان را که ایمان دارند بپذیرد (از حزب خداوند است) بی‌گمان حزب خداوند پیروز است» سوره مائده، آیه ۵۶.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۵.</ref> | *{{متن قرآن|وَمَنْ يَتَوَلَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغَالِبُونَ}}<ref>«و هر کس سروری خداوند و پیامبرش و آنان را که ایمان دارند بپذیرد (از حزب خداوند است) بی‌گمان حزب خداوند پیروز است» سوره مائده، آیه ۵۶.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۵.</ref> | ||
===[[اهل بهشت]]=== | === [[اهل بهشت]] === | ||
*{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُوا إِلَى رَبِّهِمْ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}<ref>«بی‌گمان کسانی که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و با فروتنی در برابر پروردگارشان آرامش یافته‌اند | *{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَخْبَتُوا إِلَى رَبِّهِمْ أُولَئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ}}<ref>«بی‌گمان کسانی که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند و با فروتنی در برابر پروردگارشان آرامش یافته‌اند بهشتیند؛ آنان در آن جاودانند» سوره هود، آیه ۲۳.</ref>.<ref>[[عبدالله حق‌جو|حق‌جو، عبدالله]]، [[ولایت در قرآن (کتاب)|ولایت در قرآن]]، ص:۳۰۵.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||