ویژگی‌های حضرت فاطمه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ویژگی‌ها و صفاتی برای [[حضرت زهرا]] {{س}}''' بیان شده که برخی از آنها اکتسابی است مانند: [[عبادت]] آن حضرت، [[مواسات]] و [[برابری]]؛ [[حسن معاشرت]]، [[ازدواج]] با [[حضرت علی]] {{ع}} و برخی از آنها غیراکتسابی مانند: نسب شریف، [[اولاد]] و [[فرزندان]] گرامی و... .

== صفات حضرت زهرا {{س}} ==

برای [[حضرت فاطمه زهرا]] {{س}} دو دسته از صفات دست یافتنی و دست نایافتنی وجود دارد.  

=== صفات اکتسابی ===

# [[عبادت]]: در روایت آمده است "در این [[امت]]، عبادت کننده‌تر از حضرت [[صدیقه]] {{س}} نبود. این قدر به پای [[مبارک]] برای [[حق تعالی]] ایستاد که پاهای مبارکش ورم کرد"<ref>{{متن حدیث|مَا كَانَ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ أَعْبَدُ مِنْ فَاطِمَةَ كَانَتْ تَقُومُ حَتَّى تَوَرَّمَ قَدَمَاهَا}}؛ المناقب، موفق بن أحمد خوارزمی، ج۳، ص۳۴۱؛ عوالم العلوم، شیخ عبدالله بن نورالله بحرانی اصفهانی، ج۱۱، ص۲۲۴؛ بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، ج۴۳، ص۸۴.</ref>.  

# [[مواسات]] و [[برابری]]: چنانچه در روایتی آمده ایشان حتی [[خدمت]] در [[خانه]] را تقسیم کرده بودند و کارهای خانه را یک [[روز]]، [[حضرت صدیقه طاهره]] {{س}} و روز دیگر خادمه آن حضرت، با توافق همدیگر انجام می‌دادند<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۸؛ عوالم العلوم، ج۱۱، ص۲۰۵.</ref>.

# [[حسن معاشرت]]: در سالیانی که کنار [[همسر]] [[زندگی]] می‌کرد، هیچ وقت با آن حضرت [[مخالفت]] نکرد، چنانچه در وصایای او آمده: "ای [[پسر عمو]]! هرگز از روی [[دروغ]] و [[خیانت]] با تو عهدی نبستم و از ابتدای [[معاشرت]] تاکنون با تو مخالفت نکردم. علی {{ع}} فرمود: [[پناه]] بر [[خدا]]، تو داناتری به خدا و نیکوکارتری و پرهیزگارتر و گرامی‌تری و بیشتر از خدا می‌ترسی که من به تو نسبت مخالفت با خود دهم"<ref>{{متن حدیث|يَا ابْنَ عَمِّ مَا عَهِدْتَنِي كَاذِبَةً وَ لَا خَائِنَةً وَ لَا خَالَفْتُكَ مُنْذُ عَاشَرْتَنِي فَقَالَ مَعَاذَ اللَّهِ أَنْتِ أَعْلَمُ بِاللَّهِ وَ أَبَرُّ وَ أَتْقَى وَ أَكْرَمُ وَ أَشَدُّ خَوْفاً مِنَ اللَّهِ...}}؛ بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۹۱؛ عوالم العلوم، ج۱۱، ص۱۳۴.</ref>.

# تزویج: با اعلام موافقت و [[رضایت]]، با کفو خود، [[حضرت امیر]] {{ع}} [[ازدواج]] کرد. همان همسری که اگر نبود برای فاطمه {{س}} در میان [[آدمیان]] زوجی نبود<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۲۱۱.</ref>.

# از جمله نام‌های مبارک آن حضرت صدّیقه است یعنی کسی‌که [[زیاد]] [[تصدیق]] می‌کند،؛ چراکه زهرای مرضیّه {{س}} پدر بزرگوارش را تصدیق نمود و در گفتارش با [[صداقت]] و [[راستگو]] و در [[رفتار]] و وفایش بسیار صادقانه عمل می‌کرد و به [[راستی]] که صدّیقه کبری برازنده وی بود و به گفته نواده‌اش [[امام صادق]] {{ع}} روزگاران بر محور [[شناخت]] [[شخصیت فاطمه]] در گردش بوده است<ref>بحار الانوار، ج۴۳، ص۱۰۵؛ مناقب، ج۳، ص۲۳۳.</ref>. [[عایشه]] با وجود کدورت با آن حضرت می‌گوید: احدی را راستگوتر از فاطمه {{س}} ندیدم غیر از پدرش<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۳ (کتاب)|پیشوایان هدایت]] ج۳ ص ۷۶؛ [[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۲۱۱.</ref>.

=== صفات غیراکتسابی ===

اما پنج صفت [[صدیقه]] [[طاهره]] {{س}} هرچند [[جسمانی]] است اما غیر اکتسابی است که عبارت‌اند از:

# [[اولاد]] و [[فرزندان]] آن حضرت؛ همین بس که دو فرزند ایشان یعنی [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{ع}} [[سید]] [[جوانان]] [[اهل]] بهشتند و [[ائمه اطهار]] همه از فرزندان بی‌واسطه و با واسطه ایشانند.

# نموّ و [[رشد عقلانی]]؛

برخی دیگر از صفات [[زهرای اطهر]] {{س}} صفات غیر اکتسابی [[نفسانی]] و [[روحانی]] است که برای نمونه مواردی را برمی شماریم:

# [[فاطمه]] {{س}} [[سیده زنان]] عالمیان از اولین و آخرین است؛

# به منزله [[پیامبر]] بودن و جاری بودن [[احکام]] کل بر جزء؛ [[رسول الله]] بارها فرمودند: فاطمه {{س}} [[روح]] من است که در میان دو پهلوی من است؛ فاطمه {{س}} بضعه و پاره تن من است و... .

# [[وجوب محبت]] و [[مودت]] به [[حضرت فاطمه]] {{س}} در کنار سایر [[معصومین]] و تصریح آیه [[قرآن]]: {{متن قرآن|قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}<ref>«بگو: برای این (رسالت) از شما مزدی نمی‌خواهم جز دوستداری خویشاوندان (خود) را» سوره شوری، آیه ۲۳.</ref>

# حضور در [[مباهله]] و تصریح رسول الله که [[اهل بیت]] خود را [[مستجاب الدعوه]] می‌دانست؛ آنان نزدیک‌ترین و [[پاک‌ترین]] [[بندگان]] به [[خدای سبحان]] هستند. اگر غیر از این [[پنج تن]]، کسان دیگری هم داخل در مسمای [[آل عبا]] بودند، به طور [[یقین]] [[رسول خدا]] آنان را نیز با [[خویشان]] خود همراه می‌ساخت. از میان [[زنان]] تنها [[زهرای مرضیه]] {{س}} است که منتخب [[خدای تعالی]] است<ref>سیمای حضرت فاطمه {{س}} در قرآن کریم (تحفة فاطمیه)، عبدالحسین قدسی، ص۲۱۲ - ۲۲۲.</ref>.<ref>[[سید حسین اسحاقی|اسحاقی، سید حسین]]، [[فرهنگنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|فرهنگنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۲۱۱.</ref>

نام دیگر ایشان به اعتبار خیر و [[برکات]] فراوانی که از ناحیه او پدید می‌آید [[مبارکه]] بود و [[قرآن کریم]] بدین جهت که [[نسل]] [[نبیّ اکرم]] {{صل}} تنها از ناحیه وجود [[مقدس]] زهرا {{س}} [[استمرار]] یافته، از وی به [[کوثر]] یاد کرده است. او، مام [[ائمه اطهار]] و مادر [[دودمان پاک رسول خدا]] {{صل}} به‌شمار می‌آید. وی از [[رسالت پیامبر]] [[اکرم]] {{صل}} [[دفاع]] نمود و دشواری‌هایی را که در مسیر [[پایداری]] و [[ایستادگی]] در برابر ستم‌پیشگان و [[منحرفان]] از خط [[رسالت]] دید، به [[جان]] خرید. [[دودمان]] فراوان، همان خیر و برکات فراوان و یا مهم‌ترین مصادیق برکات فراوانی است که [[خداوند]] به [[رسول]] گرامی‌اش عطا نموده و در [[سوره کوثر]] بدان تصریح کرده است.

از [[ابن عباس]] [[روایت]] شده که [[رسول اکرم]] {{صل}} فرمود: دخترم [[فاطمه]] حوریه‌ای در چهره [[آدمیان]] است، او هیچ‌گاه [[خون]] ندید و مردی با او تماس نگرفت و خداوند بدین سبب او را فاطمه نامید که او و دوستدارانش را از [[آتش دوزخ]] [[رهایی]] بخشید<ref>تاریخ بغداد، ج۱۲، ص۳۳۱، حدیث ۶۷۷۲؛ کنز العمال، ج۱۲، ص۱۰۹.</ref>. هم‌چنین از آن حضرت روایت شده که فرمود: "فاطمه حوریه‌ای در چهره [[انسان]] است، هرگاه [[مشتاق]] [[بهشت]] می‌شوم او را می‌بوسم"<ref>{{متن حدیث|أن فاطمة حوراء إنسيّة كلّما اشتقت إلى الجنّة قبّلتها}}؛ تاریخ بغداد، ج۵، ص۸۷؛ الغدیر، ج۳، ص۱۸.</ref>.

مادر [[أنس بن مالک]] می‌گوید: [[فاطمه زهرا]] {{س}} سیمایی چون ماه شب چهارده و یا سفید و [[نورانی]] چونان خورشیدی که از پشت [[ابر]] برون آید، داشت دارای گیسوانی مشکین‌فام بود و بیش از همه [[مردم]] به [[رسول خدا]] {{س}} شباهت داشت<ref>مستدرک حاکم، ج۳، ص۱۶۱.</ref>.

[[حضرت زهرا]] {{س}} به دلیل پیراسته بودن از هرگونه [[پلیدی]] و [[آلودگی]]، [[طاهره]] [[لقب]] یافت. به گفته [[امام باقر]] {{ع}} فاطمه هیچ‌گاه خون حیض و نفاس ندید<ref>بحار الانوار، ج۴۳، ص۱۹.</ref> و قرآن کریم در [[آیه تطهیر]] به [[پیراستگی]] او از هرگونه [[آلودگی]] [[گواهی]] داده است.

[[فاطمه]] {{س}} به [[تلخی‌ها]] و [[دشواری‌ها]] و [[مصیبت‌ها]] و پاداش‌هایی که [[خداوند]] در [[دنیا]] برایش مقدّر ساخته بود، [[رضایت]] داشت و مورد [[رضایت پروردگار]] خویش نیز بود، چنان‌که [[قرآن کریم]] در [[سوره دهر]] آن‌گاه که خداوند از عملکرد وی رضایت یافت و او را از [[بیم]] بزرگ [[روز قیامت]] مصونیّت بخشید، از آن خبر داده است.

[[فاطمه زهرا]] {{س}} از مصادیق [[آیه شریف]] {{متن قرآن|رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ}}<ref>«خداوند از آنان خشنود است و آنان از خداوند خشنودند» سوره مائده، آیه ۱۱۹.</ref> است، آن‌گونه که در [[رفتار]] آن مخدّره ملاحظه می‌کنیم بی‌تردید وی از بیم [[عذاب]] [[پروردگار]] خویش ترسان بوده است.

او محدّثه بود زیرا [[فرشتگان]] با او سخن می‌گفتند، همان‌گونه که با [[مریم]] دخت [[عمران]] و [[مادر موسی]] و [[ساره]] [[همسر]] [[ابراهیم]] {{ع}} که او را به تولّد [[اسحاق]] و پس از او [[یعقوب]] مژده دادند، گفت و گو می‌کردند.

[[رسول اکرم]] {{صل}} به جهت [[ارج]] و [[احترام]] و [[مقام]] زهرا {{س}} او را «امّ أبیها»؛ مادر پدر [[کنیه]] داد؛ زیرا هیچ‌کس به پایه زهرا، مورد [[محبّت]] [[رسول خدا]] {{صل}} قرار نگرفت و از جایگاه برجسته‌ای مانند فاطمه نزد [[پیامبر]] برخوردار نبود. [[نبیّ اکرم]] {{صل}} به‌سان [[فرزندی]] به مادر خود، با [[زهرا]] رفتار می‌کرد، همان‌گونه که فاطمه نیز همانند [[مادری]] نسبت به فرزند خویش با پدر بزرگوارش [[همگرایی]] داشت، همواره پدر را در آغوش می‌گرفت و زخم‌های [[بدن]] مبارکش را مرهم می‌نهاد و از درد و [[رنج]] پدر می‌کاست.

وی از کنیه امّ الائمة نیز برخوردار بود؛ زیرا رسول خدا {{صل}} خبر داده بود که [[ائمه]] {{عم}} از [[فرزندان]] زهرا بوده و [[حضرت مهدی]] {{ع}} از [[نسل]] آن بزرگ بانو به وجود خواهد آمد<ref>ینابیع الموده، ج۲، ص۸۳؛ منتخب الأثر، ص۱۹۲؛ کنز العمال، ج۱۲، ص۱۰۵.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۳ (کتاب)|پیشوایان هدایت]] ج۳ ص ۷۶.</ref>