پرچم امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

* در [[روایات]] آمده [[پرچم]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هنگام [[ظهور]]، همان [[پرچم]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است.

* [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "همراه او [[پرچم]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} است" <ref>{{عربی|" مَعَهُ‏ رَايَةُ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ ‏‏‏‏‏{{صل}}‏‏"}}</ref>. آن‏گاه آن حضرت در پاسخ شخصی که پرسید: "آیا نزد او است یا این‏که برای او آورده می‏‌شود؟ فرمود: بلکه [[جبرئیل]] آن را خواهد آورد". سپس فرمود: با آن [[پرچم]]، بر هیچ [[قوم]] ستمگری‏ نمی‌‏گذرد، مگر آن‏که [[خداوند]] سبحانه و تعالی آن‏ها را هلاک می‌‏سازد<ref> {{عربی|" بَلْ‏ يُؤْتَى‏ بِهَا يَأْتِيهِ‏ بِهَا جَبْرَئِيلُ‏ {{ع}}‏‏‏‏‏‏‏"}}، نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۹، ح ۴؛ و ر. ک: کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۷۲، ح ۲۳</ref>. شبیه همین [[روایت]] از [[امام سجاد]] {{ع}} نیز [[نقل]] شده است<ref> ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۳۵، ح ۳</ref>. اهمیت این امر، به قدری است که در [[الغیبة ۱ (کتاب)|غیبت]] [[محمد بن ابراهیم نعمانی|نعمانی]] بابی تدوین شده است با این عنوان که [[پرچم]] [[پیامبر]] {{صل}} بعد از [[جنگ جمل]]، باز نخواهد شد؛ مگر به دست [[امام مهدی|قائم]] {{ع}}<ref> نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۷</ref>.  

* [[امام صادق]] {{ع}} درباره آن [[پرچم]] به [[ابو بصیر]] فرمود: "ای ابا [[محمد]]! به [[خدا]] سوگند! آن [[پرچم]] نه از پنبه است و نه از کتان و نه از ابریشم و نه از حریر. سپس در پاسخ از جنس آن، فرمود: از ورق "برگ" بهشتی است.

* [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} روز [[بدر]]، آن را برافراشت و بعد، آن را در هم پیچید و به [[امام علی|علی]] {{ع}} داد.

* همچنان نزد [[امام علی|علی]] {{ع}} بود، تا هنگامی که روز [[بصره]] فرارسید، آن را برافراشت. و [[خداوند]] سبحانه و تعالی [[پیروزی]] را نصیب او ساخت. سپس آن حضرت آن را در هم پیچید و آن این‏جا نزد ما است.

* هیچ کس آن را نخواهد گشود، تا آن گاه که [[امام مهدی|قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند و چون او [[قیام]] نمود، آن را برخواهد افراشت<ref> {{عربی|" يَا أَبَا مُحَمَّدٍ مَا هِيَ‏ وَ اللَّهِ‏ قُطْنٌ‏ وَ لَا كَتَّانٌ‏ وَ لَا خَزٌّ وَ لَا حَرِيرٌ قُلْتُ مِنْ أَيِّ شَيْ‏ءٍ قَالَ مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ نَشَرَهَا رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} يَوْمَ بَدْرٍ ثُمَّ لَفَّهَا وَ دَفَعَهَا إِلَى عَلِيٍّ {{ع}}فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَيْه‏ ثُمَّ لَفَّهَا وَ هِيَ عِنْدَنَا هُنَاكَ لَا يَنْشُرُهَا أَحَدٌ حَتَّى يَقُومَ الْقَائِمُ فَإِذَا قَامَ نَشَرَهَا ‏ ‏‏‏‏‏‏‏"}}، نعمانی، الغیبة، ص ۳۰۷، ح ۲</ref>. و از [[امام علی]] {{ع}} [[روایت]] شده است: آن‏گاه که [[مهدی]] [[پرچم]] خویش را به اهتزاز درآورد، بین [[مشرق]] و [[مغرب]] برای او روشن خواهد شد<ref> {{عربی|" إِذَا هَزَّ رَايَتَهُ‏ أَضَاءَ لَهَا مَا بَيْنَ‏ الْمَشْرِقِ‏ وَ الْمَغْرِب‏ ‏ ‏‏‏‏‏‏‏"}}، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۳، ح ۱۷</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۳۵ - ۱۳۶.</ref>.

== پرچم امام مهدی در فرهنگنامه آخرالزمان ==

[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: کسی [[پرچم]] [[رسول خدا]] {{صل}} را پس از [[رحلت]] ایشان باز نکرد مگر [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در روز [[جنگ جمل]] و آن [[پرچم]] را [[جبرئیل]] در روز [[جنگ بدر]] برای [[پیامبر]] {{صل}} آورد و به واسطه آن [[خداوند]] در [[جنگ جمل]] به [[امیرالمؤمنین]] و یارانش [[فتح]] و [[نصرت]] بخشید و [[علی]] {{ع}} آن را پیچید و دیگر کسی آن را نخواهد گشود. به [[خدا]] قسم آن [[پرچم]] از پنبه و کتان و ابریشم و حریر نیست، بلکه از برگ‌های [[بهشت]] است و پس از [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} [[حضرت قائم]] {{ع}} آن را در [[روز قیام]] خود برافراشته می‌سازد. اما زمانی که [[پرچم]] را باز می‌کند اهل [[شرق]] و [[غرب]] بدان نفرین خواهند کرد. [[ترس]] از جلو و عقب و [[چپ و راست]] آن [[پرچم]] تا فاصله یک [[ماه]] راه گسترده است (یعنی [[دشمنان]] از فاصله یک [[ماه]] راه از اطراف آن [[لشکر]] فرار می‌کنند)<ref>غیبت نعمانی: ص ۳۰۷.</ref>.

[[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: زمانی که [[پرچم حق]] (به دست [[حضرت مهدی]] {{ع}}) ظاهر شود، ساکنان [[شرق]] و [[غرب]] عالم آن را نفرین خواهند کرد، زیرا پیش از [[قیام]] آن [[حضرت]] [[مردم]] از کسانی که با [[خاندان رسول خدا]] نسبت دارند کارهای ناشایست دیده‌اند<ref>غیبت نعمانی: ص ۲۹۹ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۱۴۳.</ref>.  

[[نوف بکالی]] [[روایت]] می‌کند: روی پرچمی که [[حضرت مهدی]] {{ع}} با آن [[قیام]] می‌کند نوشته شده است «البیعة لله» [[بیعت]] (در این روز) مخصوص خداست (یعنی در این روز دیگر هیچ طاغوتی باقی نخواهد ماند که برای خود از [[مردم]] [[پیمان]] بستاند و [[حکومت]] در سراسر [[جهان]] مخصوص [[الله]] است)<ref>ملاحم: ص ۶۸ و ۷۳.</ref>.  

ارطاة [[روایت]] می‌کند: اولین پرچمی که [[حضرت مهدی]] {{ع}} برای [[جنگ]] [[علم]] می‌کند، پرچمی است که به سوی [[ترک‌ها]] می‌فرستد و آنان را [[شکست]] می‌دهد و غنیمت‌ها و اسرای آنان را می‌گیرد و سپس به سوی [[شام]] حرکت می‌کند و آنجا را نیز [[فتح]] می‌کند... <ref>ملاحم: ص ۷۲.</ref>.

[[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: می‌بینم روزی را که [[حضرت قائم]] {{ع}} در پشت [[شهر]] [[نجف]] ([[کوفه]]) آمده و [[زره]] سفیدی که از [[رسول خدا]] {{صل}} به ایشان رسیده به تن می‌کند و سپس آن را بر قامت خود حرکت می‌دهد و بر [[بدن]] ایشان [[استوار]] می‌آید و روی آن جامه‌ای سبز رنگ می‌پوشد و بر اسبی سیاه و سفید سوار می‌شود که میان دو چشم آن لکه‌ای سفید رنگ است. سپس [[پرچم]] [[رسول خدا]] {{صل}} را می‌گشاید و آن [[پرچم]]، چوبه‌اش از ستون‌های [[عرش الهی]] است و مابقی آن از [[نصرت]] و [[یاری الهی]] است؛ اگر با آن [[پرچم]] به چیزی اشاره کند، بی‌گمان نابود خواهد شد. [[راوی]] سؤال کرد، آیا آن [[پرچم]] نزد شما [[پنهان]] است یا اینکه آن را خواهند آورد؟ [[حضرت]] فرمود [[جبرئیل]] آن را خواهد آورد و زمانی که آن [[پرچم]] را می‌گشاید، تمام [[مؤمنین]] قلب‌هایشان چون [[پاره‌های آهن]] نیرومند و سخت خواهد شد، و نیروی [[چهل]] مرد را خواهند داشت و مؤمنینی که از [[دنیا]] رفته‌اند، جملگی از این رخداد خوشحال می‌شوند و در قبرهایشان به [[زیارت]] یکدیگر خواهند رفت... <ref>غیبت نعمانی: ص ۳۱۰.</ref>.

[[امام باقر]] {{ع}} فرمود: زمانی که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[ظهور]] کند [[پرچم]] [[رسول خدا]] و [[انگشتر سلیمان]] و [[سنگ موسی]] و عصای او به همراهش خواهد بود... <ref>غیبت نعمانی: ص ۲۳۸.</ref>.

یکی از پرچم‌داران [[حضرت مهدی]] {{ع}} مردی است به نام [[شعیب بن صالح]]. او [[جوانی]] است نیرومند و یکی از قیام‌کنندگان در [[آخرالزمان]] می‌باشد<ref>ر. ک: شعیب بن صالح.</ref>.  

[[امام جواد]] {{ع}} در [[حدیثی]] طولانی فرمود: [[حضرت قائم]] {{ع}} پرچمی دارد که هرگاه [[زمان قیام]] او فرارسد، آن [[پرچم]] به [[اذن الهی]] باز می‌شود و به سخن آمده و می‌گوید: ای [[ولی خدا]]! [[قیام]] کن و [[دشمنان]] [[خدا]] را به [[قتل]] برسان<ref>بحارالأنوار: ج ۵۲، ص ۳۱۰.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۱۷۰.</ref>.