پسران پیامبر: تفاوت میان نسخه‌ها

==مقدمه==

*منظور از این دسته از [[آیات]]، مشخص کردن [[فرزندان]] واقعی، کسانی که [[قرآن]] به صراحت می‌گوید: «أَبْنٰاءَنٰا» پسران او هستند و پسرانی است که به [[پیامبر]] منسوب بوده و [[قرآن]] به صراحت می‌گوید که آنان: {{متن قرآن|مَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ}}<ref>«خداوند در درون هیچ کس دو دل ننهاده است؛ و آن همسرانتان را که «ظهار» می‌کنید مادران (راستین) شما و فرزند خواندگانتان را پسران (راستین) شما نکرده است؛ این تنها گفتار شما بر زبانتان است و خداوند است که حقّ می‌گوید و اوست که راه را نشان می‌دهد» سوره احزاب، آیه ۴.</ref> [[فرزندان پیامبر]] نیستند.

#دعوت [[پیامبر]] از نصارای [[نجران]]، جهت آوردن پسران خود برای [[مباهله]]؛ زیرا تعمیم دادن [[دعوت]] به [[فرزندان]] و [[زنان]] برای این بوده که این [[احتجاج]] [[اطمینان]] آورتر باشد، چون وقتی کسی [[زن]] و بچه خود را هم [[نفرین]] کند، طرف مقابلش می‌فهمد که او به [[صدق]] دعوی خود [[ایمان کامل]] دارد. [[خدای تعالی]] [[محبت]] به [[زن]] و [[فرزند]] و [[شفقت]] بر آنان را در [[دل]] هر کسی قرار داده، به طوری که هر [[انسانی]] حاضر است با مایه گذاشتن [[جان]] خود، آنان را از خطر حفظ کند و برای حفظ آنان و در راه [[حمایت]] و [[غیرت]] و [[دفاع]] از آنان دست به کارهای خطرناک می‌زند، ولی حاضر نیست برای حفظ خود، ایشان را به خطر بیندازد.

# [[امام حسن]]{{ع}} و [[امام حسین]]{{ع}} دو پسر: «دختری» [[پیامبر]]، زیرا از [[اهل بیت]] تعبیر به "انفس" و "نساء" و "ابناء" کرده، یعنی این چند تن را از میان همه مردان و [[زنان]] و [[فرزندان]] خصوص [[اهل بیت]] را [[جان]] [[رسول خدا]] ص و زنی که منتسب به [[رسول خدا]] ص است و [[فرزندان]] [[رسول خدا]] خوانده است.

{{متن قرآن|مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمُ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ}}<ref>«خداوند در درون هیچ کس دو دل ننهاده است؛ و آن همسرانتان را که «ظهار» می‌کنید مادران (راستین) شما و فرزند خواندگانتان را پسران (راستین) شما نکرده است؛ این تنها گفتار شما بر زبانتان است و خداوند است که حقّ می‌گوید و اوست که راه را نشان می‌دهد» سوره احزاب، آیه ۴.</ref>

{{متن قرآن|وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که به کسی که خداوند و خود تو بدو نعمت رسانده بودید گفتی که:» سوره احزاب، آیه ۳۷.</ref>

'''نکته''': در این دوآیه موضوع پسر خواندگی مطرح شده که در [[سنت]] [[جاهلی]] وجود داشته است و از [[حقوق]] یکسان - در [[ارث]] و [[ازدواج]] و محرمیت - با پسران برخوردار بوده‌اند و [[پیامبر]] پسرخوانده‌ای داشته به نام [[زید]] و [[خداوند]] این [[سنت]] [[جاهلی]] را لغو نموده است {{متن قرآن|وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ}}<ref>«خداوند در درون هیچ کس دو دل ننهاده است؛ و آن همسرانتان را که «ظهار» می‌کنید مادران (راستین) شما و فرزند خواندگانتان را پسران (راستین) شما نکرده است؛ این تنها گفتار شما بر زبانتان است و خداوند است که حقّ می‌گوید و اوست که راه را نشان می‌دهد» سوره احزاب، آیه ۴.</ref> و به [[پیامبر]] [[دستور]] می‌دهد که بازن پسرخوانده‌اش پس از [[طلاق]] گرفتن از [[زید]] [[ازدواج]] کند تا این [[سنت]] [[جاهلی]] و آثارش برای همیشه از میان برود: {{متن قرآن|فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا}}<ref>«و (یاد کن) آنگاه را که به کسی که خداوند و خود تو بدو نعمت رسانده بودید گفتی که:» سوره احزاب، آیه ۳۷.</ref><ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۱، ص ۲۴۷.</ref>.