کتاب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

#{{متن قرآن|وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ النَّبِيِّينَ لَمَا آتَيْتُكُمْ مِنْ كِتَابٍ وَحِكْمَةٍ ثُمَّ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَكُمْ لَتُؤْمِنُنَّ بِهِ وَلَتَنْصُرُنَّهُ قَالَ أَأَقْرَرْتُمْ وَأَخَذْتُمْ عَلَى ذَلِكُمْ إِصْرِي قَالُوا أَقْرَرْنَا قَالَ فَاشْهَدُوا وَأَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدِينَ}}<ref>«و آنگاه خداوند از پیامبران پیمان گرفت که چون به شما کتاب و حکمتی دادم سپس پیامبری نزدتان آمد که آن (کتاب) را که با شماست راست می‌شمارد، باید بدو ایمان آورید و باید او را یاوری کنید و (آنگاه) فرمود: آیا اقرار کردید و بر (پایه) آن پیمان مرا پذیرفتید؟ گفتند: اقرار کردیم؛ فرمود: پس گواه باشید و من نیز همراه شما از گواهانم» سوره آل عمران، آیه ۸۱.</ref>. '''نکته''': {{متن قرآن|وَإِذْ أَخَذَ اللَّهُ مِيثَاقَ النَّبِيِّينَ}} عامل از (اذکر) محذوف است یعنی به یاد آور وقتی را که... و گفته شده که {{متن قرآن|إِذْ}} عطف بر گذشته یعنی {{متن قرآن|إِذْ قَالَتِ الْمَلَائِكَةُ}} است. و از [[امیر مؤمنان]] [[روایت]] است که [[خداوند]] [[میثاق]] و پیمانی از انبیای قبل از [[پیغمبر]] ما گرفت که به [[امت]] خود از [[بعثت]] و صفات و خصوصیات وی خبر و [[بشارت]] دهند و آنها را به [[تصدیق]] [[پیغمبری]] وی امر نمایند. طاووس گوید: [[خداوند]] [[میثاق]] بر نبیین گرفت یعنی همه [[انبیاء]] اعم از [[انبیاء]] پیشین و از [[نبی]] آخرین. از اول‌ها [[پیمان]] گرفت که به آخری و [[دین]] او [[ایمان]] آورند. [[حضرت صادق]] {{ع}} فرمودند: تقدیر [[آیه]] چنین است که: [[خداوند]] [[عهد]] و [[میثاق]] از امم نبیین بر [[تصدیق]] [[پیغمبران]] خود و عمل به [[شریعت]] آ‌نها گرفت ولی آنها پس از [[پیغمبر]] خود [[مخالفت]] با آنها کردند و به [[شرع]] خود [[وفا]] ننمودند و بسیاری از آن را [[تحریف]] کردند و بسیاری را پشت سر نهادند. و کلمه {{متن قرآن|لَمَا آتَيْتُكُمْ}} به [[فتح]] لام و ما موصوله: یعنی چیزی که آن را برای شما فرستادم و اعطا کردم. {{متن قرآن|مِنْ كِتَابٍ وَحِكْمَةٍ ثُمَّ جَاءَكُمْ رَسُولٌ}} [[رسول]] یعنی [[پیغمبری]] و گفته‌اند یعنی [[محمد]] {{صل}} آمد. {{متن قرآن|مُصَدِّقٌ لِمَا مَعَكُمْ}} یعنی کتابی که برای شما آمده همان را [[تصدیق]] می‌کند<ref>مجمع البیان ج۴ ص۱۴۵.</ref>.

== نکات ==

# توجه دادن [[خداوند]] [[پیامبر]] را به این که [[اعراض]] [[اهل کتاب]] از [[کتاب‌های آسمانی]]، مایه [[محرومیت]] آنان از [[درک]] حقایق [[الهی]] گردیده است: {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَى كِتَابِ اللَّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّى فَرِيقٌ مِنْهُمْ وَهُمْ مُعْرِضُونَ}}، {{متن قرآن|أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يَشْتَرُونَ الضَّلَالَةَ وَيُرِيدُونَ أَنْ تَضِلُّوا السَّبِيلَ * أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِنَ الْكِتَابِ يُؤْمِنُونَ بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَيَقُولُونَ لِلَّذِينَ كَفَرُوا هَؤُلَاءِ أَهْدَى مِنَ الَّذِينَ آمَنُوا سَبِيلًا}}<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۵۰۸-۵۱۴.</ref>.