کوه رضوی در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

| مداخل مرتبط = [[کوه رضوی در حدیث]] - [[کوه رضوی در تاریخ اسلامی]] - [[کوه رضوی در معارف مهدویت]]

== کوه رضوی در موعودنامه ==

* نخستین کوه از کوه‌های "تهامه" در یک منزلی "[[ینبع]]" و هفت منزلی [[مدینه]] است. در برخی [[روایات]]، از آن به‌عنوان [[محل زندگی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نام برده شده است. [[راوی]] می‌گوید: با [[امام صادق]] {{ع}} از [[مدینه]] خارج شدیم، به روحا (اطراف [[مدینه]]) که رسیدیم، حضرت نگاهش را به کوهی دوخت و مدت زمانی ادامه داد. و فرمود: این کوه "رَضْوی" نام دارد. خوب پناهگاهی است برای خائف [[امام زمان]] در [[غیبت صغری]] و کبری<ref>غیبة طوسی ص ۱۶۲.</ref>. [[صاحب]] مراصد الاطلاع می‌نویسد: "رَضْوی، کوهی است میان [[مکه]] و [[مدینه]]، در نزدیکی [[ینبع]]، دارای [[آب]] فراوان و درختان زیاد [[کیسانیه]] می‌پندارند که [[محمد حنفیه]]، در آن‌جا زنده و مقیم است"<ref>مراصد الاطلاع علی اسماء الامکنه و البقاع، ج ۲، ص ۶۲۰.</ref>.  

* در [[دعای ندبه]] هم می‌خوانیم که: {{عربی|"أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا..."}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای ندبه.</ref>.  

* در [[احادیث]] فراوانی از "رَضْوی" یاد شده است از جمله، [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "رَضْوی، خدای از آن [[خشنود]] است" و نیز فرمود: "رَضْوی از کوه‌های [[بهشت]] است". [[امام سجاد|امام زین العابدین]] {{ع}}، در ضمن حدیثی طولانی از آمدن [[جبرئیل]] [[امین]] [[در آستانه ظهور]] به محضر آن حضرت سخن گفته، در پایان می‌فرماید: "... آن‌گاه اسبی را که [[براق]] نامیده می‌شود به حضور ایشان می‌آورد. [[قائم]] بر آن سوار می‌شود، سپس به سوی کوه رَضْوی حرکت می‌کند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۶.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} نیز از گرد آمدن [[ارواح]] [[مؤمنان]] در گلستان "رَضْوی" سخن می‌گوید: "... پس [[روح]] [[مؤمن]] در گلستان رَضْوی با [[آل محمد]] {{عم}} [[دیدار]] می‌کند... تا روزی که [[قائم]] [[اهل بیت]] [[قیام]] کند..." <ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۹۷.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۶۴.</ref>.

== کوه رضوی در فرهنگنامه آخرالزمان ==

* رَضوی کوهی است که بین [[مکه]] و [[مدینه]] قرار گرفته است. در دعای [[شریف]] ندبه از این کوه به عنوان [[محل اقامت حضرت مهدی]] {{ع}} یاد شده است. {{متن حدیث|لَيْتَ شِعْرِي... أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى}}؛ (کاش می‌‌دانستم که در کدامین سرزمین اقامت داری، آیا در [[رضوی]] هستی یا جای دیگر یا در [[ذی‌طوی]] به سر می‌‌بری). این کوه به همراه منطقه [[ذی‌طوی]] یکی از مکان‌هایی است که قطعاً [[حضرت]] در آنها آمد و شد دارد. [[عبدالأعلی]] می‌‌گوید: با [[امام صادق]] {{ع}} به مسافرت رفتیم، زمانی که به منطقه "روحا" رسیدیم. [[امام]] {{ع}} به کوهی که در آن [[ناحیه]] بود نظر انداخت و فرمود: این کوه را ببین، نام آن [[رضوی]] است. این کوه از کوه‌های [[فارس]] بود، اما چون ما را [[دوست]] داشت [[خداوند]] آن را به سوی ما منتقل نمود. در این کوه هر میوه خوش مزه‌ای وجود دارد و برای کسی که (از [[کینه]] [[دشمنان]] و دسیسه آنان) می‌‌ترسد (یعنی [[حضرت مهدی]] {{ع}}) [[پناهگاه]] خوبی است. [[صاحب الامر]] {{ع}} در این کوه [[دو غیبت]] خواهد داشت که یکی کوتاه و دیگری طولانی خواهد بود (که به [[غیبت صغری]] و [[غیبت کبری]] مشهور است)<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص ۳۱۷.</ref>.