کیفر در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[سخنان امام سجاد]] {{ع}} را در [[صحیفه]] آن [[حضرت]] درباره کیفر می‌توان به شرح زیر گزارش کرد:  

* '''عادلانه بودن [[کیفر الهی]]'''؛ [[امام]] {{ع}} به [[خدا]] می‌گوید: {{متن حدیث|عَفْوُكَ‏ تَفَضُّلٌ‏، وَ عُقُوبَتُكَ‏ عَدْلٌ‏}}<ref>دعای ۴۵.</ref>؛ «[[عفو]] تو به مقتضای [[فضل]] و [[احسان]] توست و عقوبتت بر [[آیین]] [[عدالت]] است. همچنین همه [[آفریدگان]] معترفند که هر که را [[عقوبت]] کنی بر او [[ستم]] نکرده‌ای»<ref>نیایش سی‌و‌هفتم.</ref>.

* '''کیفر الهی به اندازه [[گناه]]'''؛ امام {{ع}} با استناد به سخن [[خدای متعال]] در [[قرآن]] می‌فرماید: «تو کسی هستی که در [[معامله]] با [[بندگان]] خود همواره به سود آنان در بها می‌افزایی... تو خود گفته‌ای - بزرگ و متعالی است نام تو و بلند است [[مرتبت]] تو - هر کس کار [[نیکی]] انجام دهد، ده برابر به او [[پاداش]] داده شود و هرکه کار [[بدی]] انجام دهد، تنها همانند آن کیفر بیند»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>. نیز حضرت عرض می‌کند: تویی که چون عصیانگری را عقوبت کنی [[راه]] [[افراط]] نپویی<ref>نیایش شانزدهم.</ref>.

* '''[[برتری]] عفو خداوند بر کیفر او'''؛ [[امام سجاد]] {{ع}} خدایش را چنین [[وصف]] می‌کند: «تو به عفو شایسته‌تری تا به عقوبت کردن<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>. و نیز: تویی که عفوت را از عقابت پیشی است»<ref>نیایش شانزدهم.</ref>. هم‌چنین در توصیف [[لطف خدا]] می‌گوید: «عفو و [[بخشایش]] مرا از عقوبت و عذابِ من دوست‌تر داری!» <ref>نیایش شانزدهم.</ref>.

* '''[[توبه]] و [[رحمت الهی]] مانع از کیفر'''؛ مهم این است که می‌توانیم با توبه کیفر الهی را از خود دور کنیم: «ای خداوند به درگاه تو توبه می‌کنم... آن‌چنان که یک‌یک اعضایم از عقوبت‌های توبه [[سلامت]] مانند و از [[خشم]] دردناک تو که [[متجاوزان]] و [[ستمکاران]] از آن بیمناکند در [[امان]] باشند»<ref>نیایش سی‌ویکم.</ref>. «و در برابر [[عقاب]] تو جز رحمتت پناهگاهی نیست و مرا جز [[تضرّع]] به درگاه تو و [[زاری]] در برابر تو هیچ چیز از عذابت نمی‌رهاند»<ref>نیایش چهل‌وهشتم.</ref>. [[دعا]] و درخواست‌های [[امام سجاد]] درباره [[کیفر الهی]]؛ امام سجاد {{ع}} از [[خدای متعال]] می‌خواهد تا [[خوف]] از کیفر الهی را نصیب فرماید: «ای [[خداوند]]! روزی ما ساز خوف از [[عقاب]] [[جهنم]] را»<ref>نیایش چهل‌و‌پنجم.</ref>. نیز آن [[حضرت]] از [[عقاب الهی]] به [[خدا]] [[پناه]] می‌برد: «بار خدایا به تو پناه می‌برم از بزرگ‌ترین [[حسرت]] و گران‌ترین [[مصیبت]]... و [[محروم]] شدن از [[ثواب]] [[آخرت]] و گرفتار شدن به عقاب [[روز رستخیز]]»<ref>نیایش هشتم.</ref>. آن حضرت از خدای متعال [[عفو]] و [[بخشش]] و [[رهایی]] از عقاب و کیفر الهی را درخواست می‌نماید: گناهانم مرا می‌ترساند! عفو تو است که بایست مرا [[ایمنی]] بخشد<ref>نیایش سی‌ویکم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن حکیم، ترجمه ناصر مکارم شیرازی.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «کیفر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۷۹.</ref>