گواهی دادن به ایمان: تفاوت میان نسخه‌ها

== گواهی دادن به ایمان ==

* از جمله نکات محوری در محتوای [[زیارتنامه‌ها]]، [[شهادت]] دادن [[زائر]] به [[ایمان]] و [[عمل صالح]] و [[جهاد]] و [[صبر]] و [[تسلیم]] و ادای [[وظیفه]] و [[ثبات]] در راه [[حق]] و [[یاری]] [[دین]] و... است. طرح اینگونه [[ارزش‌ها]] اولًا می‌رساند که [[زائر]] اینها را به عنوان [[ارزش‌های مکتبی]] قبول دارد و به آنها ارج می‌نهد و به خاطر همین [[ارزش]] دانستن است که به عنوان [[فضیلت]]، برای آنان بر می‌شمارد. ثانیاً می‌رساند که خود [[زائر]] هم می‌کوشد در همین مسیر گام بر دارد و این [[خوبی‌ها]] را در وجود و عمل و [[زندگی]] خود محقق سازد. از نظر [[روانی]] هم تأکید بر یک چیز در گفتارها و [[شعارها]]، خود شخص را هم تحت تأثیر قرار می‌دهد و به سنخیّت با آن مضامین می‌کشاند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۲۹، ۳۳۰.</ref>.

* به عنوان نمونه در [[زیارت]] [[قمر]] [[بنی هاشم]] که از [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] شده، می‌خوانیم: {{عربی|«اشْهَدُ لَکَ بِالتَّسْلِیمِ وَالتَّصْدِیقِ وَالوَفاءِ وَالنَّصِیحَهِ لِخَلَفِ النَّبِیّ»}}. وقتی برای [[حضرت]] [[اباالفضل]] اینگونه [[گواهی]] می‌دهیم که او در برابر [[ولیّ خدا]] تسیلم بود و او را قبول داشت و [[اهل]] [[وفا]] و [[خیرخواهی]] برای [[وصیّ]] و [[جانشین]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} بود، یعنی این [[ارزش‌ها]] را ارج می‌نهیم و برای خودمان هم مایه [[فخر]] و [[ارزش]] می‌‌دانیم. در ادامه همین جملات، از [[خداوند]] برای او [[پاداش]] می‌طلبیم، به خاطر [[صبر]] و [[اخلاص]] و [[یاری]] {{عربی|«بِما صَبَرْتَ وَاحتَسَبْتَ واعَنْتَ»}} و این سه عنصر [[اخلاقی]] مهم را یاد می‌کنیم. در همین [[زیارت]]، او را به عنوان عبدصالح، [[مطیع خدا]] و [[رسول]]، [[مطیع]] [[امام علی|امیرمؤمنان]] {{ع}} و [[امام حسن]] و [[امام حسین]] {{عم}} معرفی می‌‌کنیم که اینها هم معیارهای ارزشی‌اند و در [[زیارت]] او باز این تعبیرات وجود دارد: {{عربی|«أَشْهَدُ انَّکَ قَدْ بالَغْتَ فِی النَّصیحَهِ وَأَعْطَیْتَ غایَهَ الَمجْهُودِ... أَشْهَدُ أَنَّکَ لَمْ تَهِنْ وَلَمْ تَنْکُلْ، وَأَنَّکَ قَدْ مَضَیْتَ عَلی بَصیرَه مِنْ أَمْرِکَ مُقْتَدِیاً بِالْصّالِحینَ وَمُتَّبِعاً لِلنَّبیّینَ»}}. [[گواهی]] می‌دهم که تو در [[خیرخواهی]] (نسبت به [[امام]] خود) به نهایت رسیدی و همه تلاش خود را در این راه کردی. [[شهادت]] می‌دهم که تو [[سست]] نشدی و عقب ننشینی و [[پیمان]] نشکنی، [[گواهی]] می‌دهم که در راه خود با [[بصیرت]] پیش رفتی و با [[صالحان]] و [[پیامبران]] [[اقتدا]] کردی. اینها [[حرمت]] گذاری به [[شایستگی‌ها]] و صفات و [[اعمال]] خوبی است که در سلام‌های [[زیارت]] بیان می‌شود و بر خود [[زائر]] هم اثر می‌گذارد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۲۹، ۳۳۰.</ref>.

* در [[زیارت]] [[امام حسین|حسین بن علی]] {{ع}}، آن همه تأکید بر اینکه: تو [[نماز]] را برپا داشتی، [[زکات]] را ادا کردی، [[امر به معروف و نهی از منکر]] کردی، در [[راه خدا]] [[جهاد]] کردی تا به [[شهادت]] رسیدی، از [[خدا]] و [[رسول]] [[اطاعت]] کردی و... همه اینها هم یادآور [[تکلیف دینی]] و [[تعهد]] [[ایمانی]] یک [[مسلمان]] است، هم [[آموزش]] [[اطاعت]] به [[پیروان]] و [[پایبندی]] به [[تعهّدات]] [[دینی]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۲۹، ۳۳۰.</ref>.