عمار بن یاسر در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ثقفی کوفی]] به [[نقل]] از [[ابن ابی الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه]] می‌نویسد: [[عمار یاسر]] [[رضوان]] [[الله]] علیه همواره این [[دعا]] را می‌خواندند: "پروردگارا! به [[علم غیب]] و قدرتت بر [[آفریدگان]]، تا آنجا که [[زندگی]] را برایم خیر می‌دانی، زنده‌ام بدار! و آن هنگام که [[مرگ]] برایم بهتر است، مرا بمیران! بار خدایا، از تو کلمه [[اخلاص]] و [[ترس]] از خودت چه در حال [[رضا]] و خوشنودی و چه در حال [[غضب]] و [[خشم]] را خواستارم و همچنین [[میانه‌روی]] و [[اعتدال]] در تهیدستی و بی‌نیازیم را و نیز [[نعمت]] جاویدان و روشنی چشم همیشگی و پایدار و پیوسته را خواهانم چنان که خوشنودی نسبت به قضای تو را می‌طلبم. پروردگارا! زندگی خوش بعد از مرگ و [[دیدار]] [[جمال]] و چهره‌ات و [[شوق]] وصال و لقای تو را بی‌آنکه در حالت زیان و ضرر و یا فتنه‌ای ظلمانی و تاریک باشد، خواستارم، بارالها! ما را به [[زینت]] و [[زیور]] [[ایمان]] مزیّن فرما و از [[راهنمایان]] [[راه]] یافته قرارمان ده، ای [[آفریدگار]] و [[خالق]] جهانیان!"<ref>{{متن حدیث| اَللَّهُمَّ بِعِلْمِكَ اَلْغَيْبِ وَ قُدْرَتِكَ عَلَى اَلْخَلْقِ أَحْيِنِي مَا عَلِمْتَ اَلْحَيَاةَ خَيْراً لِي وَ تَوَفَّنِي إِذَا كَانَتِ اَلْوَفَاةُ خَيْراً لِي اَللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ كَلِمَةَ اَلْإِخْلاَصِ وَ خَشْيَتَكَ فِي اَلرِّضَا وَ اَلْغَضَبِ وَ اَلْقَصْدَ فِي اَلْغِنَى وَ اَلْفَقْرِ وَ أَسْأَلُكَ نَعِيماً لاَ يَنْفَدُ وَ أَسْأَلُكَ قُرَّةَ عَيْنٍ لاَ تَنْقَطِعُ وَ أَسْأَلُكَ اَلرِّضَا بِالْقَضَاءِ وَ أَسْأَلُكَ بَرْدَ اَلْعَيْشِ بَعْدَ اَلْمَوْتِ وَ أَسْأَلُكَ اَلنَّظَرَ إِلَى وَجْهِكَ وَ اَلشَّوْقَ إِلَى لِقَائِكَ مِنْ غَيْرِ ضَرَّاءَ مُضِرَّةٍ وَ لاَ فِتْنَةٍ مُظْلِمَةٍ اَللَّهُمَّ زَيِّنَّا بِزِينَةِ اَلْإِيمَانِ وَ اِجْعَلْنَا هُدَاةً مَهْدِيِّينَ يَا رَبَّ اَلْعَالَمِينَ}} الغارات، ثقفی کوفی (ترجمه: عطاردی)، ص۵۱۵.</ref>.<ref>[[حسین شهسواری|شهسواری، حسین]]، [[عمار یاسر (مقاله)|مقاله «عمار یاسر»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۴۵۴.</ref>

از عمار [[روایات]] فراوانی [[نقل]] شده، به روایتی که مرحوم [[کلینی]] در [[روضه]] کافی از او نقل کرده، بسنده می‌کنیم: [[عمار بن یاسر]] می‌گوید: در حالی که من در [[خدمت]] [[پیامبر اکرم]] {{صل}} بودم حضرتش فرمود: [[شیعیان]] خاص و [[ناب]]، از ما [[اهل بیت]] هستند. [[عمر]] گفت: ای [[پیامبر خدا]]! آنها را به ما بشناسان تا ما با آنها آشنا شویم. [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: من این سخن را به شما نگفتم مگر آنکه خواستم شما را از آن [[آگاه]] کنم. پیامبر {{صل}} فرمود: منم [[دلیل]] و راهنمای بر [[خدای عزّ و جلّ]] و [[علی]] [[یاور]] [[دین]] من است و خاندانش چراغ آن هستند، و ایشان پرتو بخشی هستند که [دیگران] از آنها پرتو می‌گیرند. عمر گفت: ای [[رسول خدا]]! پس اگر کسی دلش با این سخن همراه نباشد؟ پیامبر {{صل}} فرمود: [[دل]] را در [[جایگاه]] خود ننهاده‌اند مگر آنکه با این سخن همراه باشد یا با آن به [[مخالفت]] برخیزد، پس هر که دلش موافق ما اهل بیت بود [[نجات]] یافت و هر که دلش [[مخالف]] ما [[خاندان]] بود [[اهل]] [[هلاکت]] و نابودی خواهد بود<ref>روضه کافی، کلینی، ج۸، ص۳۳۳. {{متن حدیث|مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ سَلاَّرٍ أَبِي عَمْرَةَ عَنْ أَبِي مَرْيَمَ اَلثَّقَفِيِّ عَنْ عَمَّارِ بْنِ يَاسِرٍ قَالَ: بَيْنَا أَنَا عِنْدَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ إِذْ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ إِنَّ اَلشِّيعَةَ اَلْخَاصَّةَ اَلْخَالِصَةَ مِنَّا أَهْلَ اَلْبَيْتِ فَقَالَ عُمَرُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ عَرِّفْنَاهُمْ حَتَّى نَعْرِفَهُمْ فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَا قُلْتُ لَكُمْ إِلاَّ وَ أَنَا أُرِيدُ أَنْ أُخْبِرَكُمْ ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَنَا اَلدَّلِيلُ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلِيٌّ نَصْرُ اَلدِّينِ وَ مَنَارُه ُ أَهْلُ اَلْبَيْتِ وَ هُمُ اَلْمَصَابِيحُ اَلَّذِينَ يُسْتَضَاءُ بِهِمْ فَقَالَ عُمَرُ يَا رَسُولَ اَللَّهِ فَمَنْ لَمْ يَكُنْ قَلْبُهُ مُوَافِقاً لِهَذَا فَقَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مَا وُضِعَ اَلْقَلْبُ فِي ذَلِكَ اَلْمَوْضِعِ إِلاَّ لِيُوَافِقَ أَوْ لِيُخَالِفَ فَمَنْ كَانَ قَلْبُهُ مُوَافِقاً لَنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ كَانَ نَاجِياً وَ مَنْ كَانَ قَلْبُهُ مُخَالِفاً لَنَا أَهْلَ اَلْبَيْتِ كَانَ هَالِكاً }}.</ref>.<ref>[[حسین شهسواری|شهسواری، حسین]]، [[عمار یاسر (مقاله)|مقاله «عمار یاسر»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۲، ص:۴۵۵.</ref>