مخالفان امام علی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن '
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ') |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
=== [[دنیاطلبی]] === | === [[دنیاطلبی]] === | ||
امیرالمؤمنین علی {{ع}} در یک تحلیل کلی، [[انگیزه]] مشترک مخالفان خود را دنیاطلبی دانسته، میفرماید: | امیرالمؤمنین علی {{ع}} در یک تحلیل کلی، [[انگیزه]] مشترک مخالفان خود را دنیاطلبی دانسته، میفرماید: | ||
چون به کار برخاستم گروهی [[پیمان]] بسته شکستند، و گروهی از جمع [[دینداران]] بیرون جسته و گروهی دیگر با [[ستمکاری]] دلم را خستند. گویا هرگز [[کلام]] [[پروردگار]] را نشنیدند - یا شنیدند و کار نیستند- که میفرماید: «سرای آن [[جهان]] از آن کسانی است که [[برتری]] نمیجویند و راه تبه کاری نمیپویند، و پایان کار، ویژه [[پرهیزگاران]] است». آری به [[خدا]] دانستند، | چون به کار برخاستم گروهی [[پیمان]] بسته شکستند، و گروهی از جمع [[دینداران]] بیرون جسته و گروهی دیگر با [[ستمکاری]] دلم را خستند. گویا هرگز [[کلام]] [[پروردگار]] را نشنیدند - یا شنیدند و کار نیستند- که میفرماید: «سرای آن [[جهان]] از آن کسانی است که [[برتری]] نمیجویند و راه تبه کاری نمیپویند، و پایان کار، ویژه [[پرهیزگاران]] است». آری به [[خدا]] دانستند، لکن [[دنیا]] در دیده آنان [[زیبا]] بود، و [[زیور]] آن در چشمهایشان خوشنما<ref>نهج البلاغه، خطبه۳، ص۱۱.</ref>. | ||
دنیاطلبی، هر چند عنوان عامی است که [[دوستی]] [[جاه و مقام]] و دیگر انگیزههای [[نفسانی]] را در بر میگیرد؛ اما آنچه در اینجا بیشتر مورد تأکید است، [[گرایش]] به [[ثروت]] و زراندوزی است. [[امیرمؤمنان]] هنگامی زمام [[حکومت]] را به دست گرفت که ارزشهای اصیلی چون [[زهد]] و [[سادهزیستی]]، از [[جامعه اسلامی]] رخت بربسته و جای خود را به انباشت سرمایههای هنگفت و [[زندگی]] اشرافی داده بود. [[صحابه]] پرآوازه [[پیامبر]] نیز از این آسیب در [[امان]] نمانده بودند و برخی از آنان با همین انگیزه از [[حکومت علوی]] کناره گرفته، یا بر آن شوریدند. | دنیاطلبی، هر چند عنوان عامی است که [[دوستی]] [[جاه و مقام]] و دیگر انگیزههای [[نفسانی]] را در بر میگیرد؛ اما آنچه در اینجا بیشتر مورد تأکید است، [[گرایش]] به [[ثروت]] و زراندوزی است. [[امیرمؤمنان]] هنگامی زمام [[حکومت]] را به دست گرفت که ارزشهای اصیلی چون [[زهد]] و [[سادهزیستی]]، از [[جامعه اسلامی]] رخت بربسته و جای خود را به انباشت سرمایههای هنگفت و [[زندگی]] اشرافی داده بود. [[صحابه]] پرآوازه [[پیامبر]] نیز از این آسیب در [[امان]] نمانده بودند و برخی از آنان با همین انگیزه از [[حکومت علوی]] کناره گرفته، یا بر آن شوریدند. |