پرش به محتوا

دعای امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

۹۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۲
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{نبوت}} {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام حسین | عنوان مدخل = دعای امام حسین | مداخل مرتبط = دعای امام حسین در حدیث - دعای امام حسین در تاریخ اسلامی - دعای امام حسین در معارف و سیره حسینی | پرسش مرتبط = }} ==ادعیه امام حسین{{ع}}== دعا و نیایش...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
خط ۳۵: خط ۳۵:
===[[دعای عرفه]]===
===[[دعای عرفه]]===
علت نسبت این [[دعا]] به «[[عرفه]]» [[تلاوت]] آن از سوی حضرت در [[سرزمین عرفات]] است و نیز تلاوت آن در [[روز عرفه]] در همه جا سفارش شده است.
علت نسبت این [[دعا]] به «[[عرفه]]» [[تلاوت]] آن از سوی حضرت در [[سرزمین عرفات]] است و نیز تلاوت آن در [[روز عرفه]] در همه جا سفارش شده است.
این دعا را [[سید بن طاووس]] در [[اقبال الأعمال (کتاب)|اقبال الأعمال]]<ref>علی بن موسی ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج۱، ص۳۳۹-۳۵۰.</ref> و [[کفعمی]] در «البلد الأمین»<ref>ابراهیم بن علی کفعمی، البلد الأمین، ص۲۵۱-۲۵۸.</ref> و [[مجلسی]] در «بحار الأنوار»<ref>محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۹۵، ص۲۱۶-۲۲۷، حدیث ۳.</ref> و «زاد المعاد»<ref>محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، زاد المعاد، ص۱۷۳-۱۸۲.</ref> نقل کرده‌اند.
این دعا را [[سید بن طاووس]] در [[اقبال الأعمال (کتاب)|اقبال الأعمال]]<ref>علی بن موسی ابن طاووس، إقبال الأعمال، ج۱، ص۳۳۹-۳۵۰.</ref> و [[کفعمی]] در «البلد الأمین»<ref>ابراهیم بن علی کفعمی، البلد الأمین، ص۲۵۱-۲۵۸.</ref> و [[مجلسی]] در «بحار الأنوار»<ref>محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۹۵، ص۲۱۶-۲۲۷، حدیث ۳.</ref> و [[زاد المعاد (کتاب)|زاد المعاد]]<ref>محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، زاد المعاد، ص۱۷۳-۱۸۲.</ref> نقل کرده‌اند.
این دعا ذیلی دارد که در انتساب آن به [[حضرت سیدالشهداء]]{{ع}} [[اختلاف]] است؛ برخی آن را انشاء حضرت دانسته و برخی نیز آن را به [[ابن عطاء الله اسکندرانی]] از [[صوفیان]] [[اهل سنت]] نسبت داده‌اند و ما به زودی درباره آن بحث مفصلی خواهیم نمود.
این دعا ذیلی دارد که در انتساب آن به [[حضرت سیدالشهداء]]{{ع}} [[اختلاف]] است؛ برخی آن را انشاء حضرت دانسته و برخی نیز آن را به [[ابن عطاء الله اسکندرانی]] از [[صوفیان]] [[اهل سنت]] نسبت داده‌اند و ما به زودی درباره آن بحث مفصلی خواهیم نمود.
به نظر می‌رسد این دعا [[روز]] نهم [[ذی حجه]] قبل از [[سال شصت هجری]] از سوی حضرت انشاء و قرائت شده؛ زیرا هشتم ذی حجه از سال شصت هجری حضرت از [[مدینه]] به طرف [[مکه]] حرکت کرده و خروج خود را آغاز نموده است.
به نظر می‌رسد این دعا [[روز]] نهم [[ذی حجه]] قبل از [[سال شصت هجری]] از سوی حضرت انشاء و قرائت شده؛ زیرا هشتم ذی حجه از سال شصت هجری حضرت از [[مدینه]] به طرف [[مکه]] حرکت کرده و خروج خود را آغاز نموده است.
خط ۴۱: خط ۴۱:
{{متن حدیث|وَ مِنَ الدَّعَوَاتِ الْمُشَرَّفَةِ فِي يَوْمِ عَرَفَةَ دُعَاءُ مَوْلَانَا الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ{{ع}} الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَيْسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ وَ لَا لِعَطَائِهِ مَانِعٌ وَ لَا كَصُنْعِهِ صُنْعُ صَانِعٍ وَ هُوَ الْجَوَادُ الْوَاسِعُ...}}
{{متن حدیث|وَ مِنَ الدَّعَوَاتِ الْمُشَرَّفَةِ فِي يَوْمِ عَرَفَةَ دُعَاءُ مَوْلَانَا الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ{{ع}} الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَيْسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ وَ لَا لِعَطَائِهِ مَانِعٌ وَ لَا كَصُنْعِهِ صُنْعُ صَانِعٍ وَ هُوَ الْجَوَادُ الْوَاسِعُ...}}


همچنین در ابتدای این دعا در «البلد الأمین» چنین آمده است:
همچنین در ابتدای این دعا در [[البلد الأمین (کتاب)|البلد الأمین]] چنین آمده است:
{{متن حدیث|ثُمَّ ادْعُ بِدُعَاءِ الْحُسَيْنِ{{ع}} وَ هُوَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَيْسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ وَ لَا لِعَطَائِهِ مَانِعٌ وَ لَا كَصُنْعِهِ صُنْعُ صَانِعٍ وَ هُوَ الْجَوَادُ الْوَاسِعُ...}}.
{{متن حدیث|ثُمَّ ادْعُ بِدُعَاءِ الْحُسَيْنِ{{ع}} وَ هُوَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَيْسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ وَ لَا لِعَطَائِهِ مَانِعٌ وَ لَا كَصُنْعِهِ صُنْعُ صَانِعٍ وَ هُوَ الْجَوَادُ الْوَاسِعُ...}}.
[[علامه مجلسی]] می‌نویسد:
[[علامه مجلسی]] می‌نویسد:
{{متن حدیث|و قال الكفعمي في حاشية البلد الأمين المذكور على أول هذا الدعاء وَ ذَكَرَ السَّيِّدُ الْحَسِيبُ النَّسِيبُ رَضِيُّ الدِّينِ عَلِيُّ بْنُ طَاوُسٍ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ فِي كِتَابِ مِصْبَاحِ الزَّائِرِ قَالَ رَوَى بِشْرٌ وَ بَشِيرٌ الْأَسَدِيَّانِ أَنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ{{ع}} خَرَجَ عَشِيَّةَ عَرَفَةَ يَوْمَئِذٍ مِنْ فُسْطَاطِهِ مُتَذَلِّلًا خَاشِعاً فَجَعَلَ{{ع}} يَمْشِي هَوْناً هَوْناً حَتَّى وَقَفَ هُوَ وَ جَمَاعَةٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ وُلْدِهِ وَ مَوَالِيهِ فِي مَيْسَرَةِ الْجَبَلِ مُسْتَقْبِلَ الْبَيْتِ ثُمَّ رَفَعَ يَدَيْهِ تِلْقَاءَ وَجْهِهِ كَاسْتِطْعَامِ الْمِسْكِينِ ثُمَّ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَيْسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ إِلَى آخِرِهِ}}<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۹۵، ص۲۱۴.</ref>.
{{متن حدیث|و قال الكفعمي في حاشية البلد الأمين المذكور على أول هذا الدعاء وَ ذَكَرَ السَّيِّدُ الْحَسِيبُ النَّسِيبُ رَضِيُّ الدِّينِ عَلِيُّ بْنُ طَاوُسٍ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ فِي كِتَابِ مِصْبَاحِ الزَّائِرِ قَالَ رَوَى بِشْرٌ وَ بَشِيرٌ الْأَسَدِيَّانِ أَنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ{{ع}} خَرَجَ عَشِيَّةَ عَرَفَةَ يَوْمَئِذٍ مِنْ فُسْطَاطِهِ مُتَذَلِّلًا خَاشِعاً فَجَعَلَ{{ع}} يَمْشِي هَوْناً هَوْناً حَتَّى وَقَفَ هُوَ وَ جَمَاعَةٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ وُلْدِهِ وَ مَوَالِيهِ فِي مَيْسَرَةِ الْجَبَلِ مُسْتَقْبِلَ الْبَيْتِ ثُمَّ رَفَعَ يَدَيْهِ تِلْقَاءَ وَجْهِهِ كَاسْتِطْعَامِ الْمِسْكِينِ ثُمَّ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَيْسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ إِلَى آخِرِهِ}}<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۹۵، ص۲۱۴.</ref>.
[[کفعمی]] در حاشیه «البلد الأمین» که ذکر شده بر اول این [[دعا]] گفته: و ذکر کرده [[سید]] با[[حسب و نسب]] [[رضی‌الدین علی بن طاووس]] - [[قدس]] [[الله]] روحه- در کتاب «[[مصباح الزائر]]» و گفت: [[روایت]] کرده [[بشر]] و [[بشیر اسدی]] این که [[حسین بن علی بن ابی طالب]]{{ع}} بعد از [[ظهر]] [[عرفه]] آن [[روز]] با حالت [[ذلت]] و [[خشوع]] از خیمه‌اش خارج شد و شروع به حرکت آرام آرام نمود تا این که جماعتی از [[اهل بیت]] و [[اولاد]] و موالیانش در طرف چپ [[کوه]] رو به [[قبله]] توقف کردند، آنگاه دستان خود را به طرف صورت خود همانند درخواست کردن [[مسکین]] بالا برد، سپس می‌گفت: «[[ستایش]] مخصوص خداوندی است که دفع کننده‌ای بر قضای او نیست.»...
[[کفعمی]] در حاشیه [[البلد الأمین (کتاب)|البلد الأمین]] که ذکر شده بر اول این [[دعا]] گفته: و ذکر کرده [[سید]] با[[حسب و نسب]] [[رضی‌الدین علی بن طاووس]] در کتاب [[مصباح الزائر (کتاب)|مصباح الزائر]] و گفت: [[روایت]] کرده [[بشر]] و [[بشیر اسدی]] این که [[حسین بن علی بن ابی طالب]]{{ع}} بعد از [[ظهر]] [[عرفه]] آن [[روز]] با حالت [[ذلت]] و [[خشوع]] از خیمه‌اش خارج شد و شروع به حرکت آرام آرام نمود تا این که جماعتی از [[اهل بیت]] و [[اولاد]] و موالیانش در طرف چپ [[کوه]] رو به [[قبله]] توقف کردند، آنگاه دستان خود را به طرف صورت خود همانند درخواست کردن [[مسکین]] بالا برد، سپس می‌گفت: «[[ستایش]] مخصوص خداوندی است که دفع کننده‌ای بر قضای او نیست.»...


آخر دعا در بخش اول آن این چنین است:
آخر دعا در بخش اول آن این چنین است:
۷۵٬۸۷۱

ویرایش