پرش به محتوا

دعای امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۰٬۴۰۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ سپتامبر ۲۰۲۲
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۳۲۷: خط ۳۲۷:


[[شیخ صدوق]] در کتاب [[عیون أخبار الرضا (کتاب)|عیون أخبار الرضا]] به سندش از [[عبدالسلام بن صالح]] هروی نقل کرده که به [[امام رضا]]{{ع}} عرض کردم: یا ابن [[رسول الله]]، چرا [[خدا]] همه خشکی را در زمان نوح{{ع}} [[غرق]] کرد و حال آن‌که در میان آنها [[کودکان]] و افرادی که گناهی نداشتند بودند؟ فرمود: [[کودکی]] میان آنها نبود؛ زیرا [[خداوند]] صلب مردان [[قوم نوح]] و رحم زنانشان را از چهل سال پیش عقیم فرموده بود و نسلشان منقطع شده بود، غرق گشتند در حالی که کودکی در میانشان نبود و این طور نیست که خداوند بی‌گناه را به [[عذاب]] گنه‌کار معذّب دارد و اما جماعتی از بازماندگان قوم نوح که غرق شدند برای تکذیبی بود که از [[پیامبر خدا]] نمودند و [[جماعت]] دیگر برای رضایتشان بود به [[تکذیب]] تکذیب کنندگان و هر کس از امری دور باشد ولی بدان [[رضایت]] دهد، مانند کسی است که خود آن را انجام داده است.<ref>{{متن حدیث|يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لِأَيِّ عِلَّةٍ أَغْرَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الدُّنْيَا كُلَّهَا فِي زَمَنِ نُوحٍ‌{{ع}} وَ فِيهِمُ الْأَطْفَالُ وَ فِيهِمْ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ فَقَالَ مَا كَانَ فِيهِمُ الْأَطْفَالُ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْقَمَ أَصْلَابَ قَوْمِ نُوحٍ وَ أَرْحَامَ نِسَائِهِمْ أَرْبَعِينَ عَاماً فَانْقَطَعَ نَسْلُهُمْ فَغَرِقُوا وَ لَا طِفْلَ فِيهِمْ وَ مَا كَانَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِيَهْلِكَ بِعَذَابِهِ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ وَ أَمَّا الْبَاقُونَ مِنْ قَوْمِ نُوحٍ فَأُغْرِقُوا لِتَكْذِيبِهِمْ لِنَبِيِّ اللَّهِ نُوحٍ{{ع}}وَ سَائِرُهُمْ أُغْرِقُوا بِرِضَاهُمْ بِتَكْذِيبِ الْمُكَذِّبِينَ وَ مَنْ غَابَ عَنْ أَمْرٍ فَرَضِيَ بِهِ كَانَ كَمَنْ شَهِدَهُ وَ أَتَاهُ}}؛ ابن بابویه، عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۷۵، حدیث ۲.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۰.</ref>
[[شیخ صدوق]] در کتاب [[عیون أخبار الرضا (کتاب)|عیون أخبار الرضا]] به سندش از [[عبدالسلام بن صالح]] هروی نقل کرده که به [[امام رضا]]{{ع}} عرض کردم: یا ابن [[رسول الله]]، چرا [[خدا]] همه خشکی را در زمان نوح{{ع}} [[غرق]] کرد و حال آن‌که در میان آنها [[کودکان]] و افرادی که گناهی نداشتند بودند؟ فرمود: [[کودکی]] میان آنها نبود؛ زیرا [[خداوند]] صلب مردان [[قوم نوح]] و رحم زنانشان را از چهل سال پیش عقیم فرموده بود و نسلشان منقطع شده بود، غرق گشتند در حالی که کودکی در میانشان نبود و این طور نیست که خداوند بی‌گناه را به [[عذاب]] گنه‌کار معذّب دارد و اما جماعتی از بازماندگان قوم نوح که غرق شدند برای تکذیبی بود که از [[پیامبر خدا]] نمودند و [[جماعت]] دیگر برای رضایتشان بود به [[تکذیب]] تکذیب کنندگان و هر کس از امری دور باشد ولی بدان [[رضایت]] دهد، مانند کسی است که خود آن را انجام داده است.<ref>{{متن حدیث|يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لِأَيِّ عِلَّةٍ أَغْرَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الدُّنْيَا كُلَّهَا فِي زَمَنِ نُوحٍ‌{{ع}} وَ فِيهِمُ الْأَطْفَالُ وَ فِيهِمْ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ فَقَالَ مَا كَانَ فِيهِمُ الْأَطْفَالُ لِأَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَعْقَمَ أَصْلَابَ قَوْمِ نُوحٍ وَ أَرْحَامَ نِسَائِهِمْ أَرْبَعِينَ عَاماً فَانْقَطَعَ نَسْلُهُمْ فَغَرِقُوا وَ لَا طِفْلَ فِيهِمْ وَ مَا كَانَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِيَهْلِكَ بِعَذَابِهِ مَنْ لَا ذَنْبَ لَهُ وَ أَمَّا الْبَاقُونَ مِنْ قَوْمِ نُوحٍ فَأُغْرِقُوا لِتَكْذِيبِهِمْ لِنَبِيِّ اللَّهِ نُوحٍ{{ع}}وَ سَائِرُهُمْ أُغْرِقُوا بِرِضَاهُمْ بِتَكْذِيبِ الْمُكَذِّبِينَ وَ مَنْ غَابَ عَنْ أَمْرٍ فَرَضِيَ بِهِ كَانَ كَمَنْ شَهِدَهُ وَ أَتَاهُ}}؛ ابن بابویه، عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۲، ص۷۵، حدیث ۲.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۰.</ref>
==نفرین‌های شخصی==
مقصود از این عنوان نفرین‌هایی است که [[حضرت]] در [[حق]] برخی افراد خاص نموده‌اند اینک به برخی از آنها اشاره می‌شود:
===[[نفرین]] بر جنازه [[منافق]]===
این نفرین را [[حمیری]] در [[قرب الاسناد (کتاب)|قرب الاسناد]]<ref>حمیری، قرب الإسناد، ص۵۹-۶۰، حدیث ۱۹۰.</ref> و [[کلینی]] در «کافی»<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۱۸۸- ۱۸۹، حدیث ۲.</ref> و [[شیخ صدوق]] در [[من لا یحضره الفقیه (کتاب)|من لا یحضره الفقیه]]<ref>ابن بابویه، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۱۶۸، حدیث ۴۹۰.</ref> و [[شیخ طوسی]] در [[تهذیب الاحکام (کتاب)|تهذیب الاحکام]]<ref>محمد بن حسن طوسی، تهذیب الأحکام، ج۳، ص۱۹۷، حدیث ۴۵۳.</ref> و [[شیخ حر عاملی]] در [[وسائل الشیعه (کتاب)|وسائل الشیعه]]<ref>محمد بن حسن حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة، ج۳، ص۷۱-۷۲، حدیث ۳۰۴۴.</ref> و [[علامه مجلسی]] در «[[بحار الانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۴، ص۲۰۲-۲۰۳، حدیث ۲۰.</ref> از [[امام حسین]]{{ع}} نقل کرده‌اند که هنگام [[خواندن نماز]] بر جنازه منافقی فرمود:
{{متن حدیث|اللَّهُمَّ الْعَنْ فُلَاناً عَبْدَكَ أَلْفَ لَعْنَةٍ مُؤْتَلِفَةٍ غَيْرِ مُخْتَلِفَةٍ اللَّهُمَّ أَخْزِ عَبْدَكَ فِي عِبَادِكَ وَ بِلَادِكَ وَ أَصْلِهِ حَرَّ نَارِكَ وَ أَذِقْهُ أَشَدَّ عَذَابِكَ فَإِنَّهُ كَانَ يَتَوَلَّى أَعْدَاءَكَ وَ يُعَادِي أَوْلِيَاءَكَ وَ يُبْغِضُ أَهْلَ بَيْتِ نَبِيِّكَ{{صل}}}}<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۱۸۸- ۱۸۹، حدیث ۲.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۲.</ref>
===نفرین بر [[عمر بن سعد]]===
این نفرین را [[ابن اعثم]] در [[الفتوح (کتاب)|الفتوح]]<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۱۱۴.</ref> و خوارزمی [[حنفی]] در [[مقتل الحسین (کتاب)|مقتل الحسین]]<ref>اخطب خوارزم، مقتل الحسین{{ع}}، ج۲، ص۳۵.</ref> و [[حائری]] کرکی در [[تسلیة المجالس و زینة المجالس (کتاب)|تسلیة المجالس و زینة المجالس]]<ref>حائری کرکی، تسلیة المجالس و زینة المجالس، ج۲، ص۳۱۱.</ref> و علامه مجلسی در [[بحارالانوار (کتاب)|بحارالانوار]]<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۴۳.</ref> از امام حسین{{ع}} نقل کرده‌اند که هنگام حرکت [[حضرت علی اکبر]]{{ع}} به سوی [[لشکر عمر بن سعد]] خطاب به او فرمود:
{{متن حدیث|قَطَعَ اللَّهُ رَحِمَكَ وَ لَا بَارَكَ اللَّهُ لَكَ فِي أَمْرِكَ وَ سَلَّطَ عَلَيْكَ مَنْ يَذْبَحُكَ بَعْدِي عَلَى فِرَاشِكَ كَمَا قَطَعْتَ رَحِمِي وَ لَمْ تَحْفَظْ قَرَابَتِي مِنْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}}}<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۴۳.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۳.</ref>
===[[نفرین]] [[حضرت]] بر [[مالک بن حوزه]]===
این نفرین را [[ابن شهرآشوب]] در [[مناقب آل ابی طالب (کتاب)|مناقب آل ابی طالب]]<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل أبی طالب{{ع}}، ج۴، ص۵۶-۵۷.</ref> و [[علامه مجلسی]] در «[[بحارالانوار]]»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۵، ص۳۰۱.</ref> از [[امام حسین]]{{ع}} نقل کرده‌اند که او در پاسخ [[بشارت]] دادن مالک بن حوزه حضرت را به [[آتش دوزخ]]، در [[حق]] او چنین نفرین نمود:
{{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ عِنْدَكَ كَاذِباً فَجُرَّهُ إِلَى النَّارِ}}<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل أبی طالب{{عم}}، ج۴، ص۵۶-۵۷.</ref>.
و بنا بر [[روایت]] دیگری فرمود:
{{متن حدیث|اللَّهُمَّ جُرَّهُ إِلَى النَّارِ وَ أَذِقْهُ حَرَّهَا فِي الدُّنْيَا قَبْلَ مَصِيرِهِ إِلَى الْآخِرَةِ}}<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل أبی طالب{{عم}}، ج۴، ص۵۷.</ref>.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۳.</ref>
===نفرین حضرت بر [[محمد بن اشعث]]===
این نفرین را [[شیخ صدوق]] در [[الأمالی (کتاب)|الأمالی]]<ref>ابن بابویه، الأمالی، ص۲۲۲.</ref> و [[ابن شهر آشوب]] در «[[مناقب]] [[آل ابی طالب]]»<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل أبی طالب{{ع}}، ج۴، ص۵۷-۵۸.</ref> و خوارزمی [[حنفی]] در «[[مقتل الحسین]]{{ع}}»<ref>اخطب خوارزم، مقتل الحسین{{ع}}، ج۱، ص۳۵۲.</ref> و [[فتال نیشابوری]] در [[روضة الواعظین (کتاب)|روضة الواعظین]]<ref>فتال نیشابوری، روضة الواعظین، ج۱، ص۱۸۵.</ref> و علامه مجلسی در «بحارالانوار»<ref>مجلسی، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج۴۴، ص۳۱۷.</ref> از امام حسین{{ع}} نقل کرده‌اند که حضرت [[روز عاشورا]] درباره او فرمود:
{{متن حدیث|اللَّهُمَّ أَرِ مُحَمَّدَ بْنَ الْأَشْعَثِ ذُلًّا فِي هَذَا الْيَوْمِ لَا تُعِزُّهُ بَعْدَ هَذَا الْيَوْمِ أَبَداً}}<ref>ابن بابویه، الأمالی، ص۲۲۲.</ref>.
آری هرکس [[تاریخ]] را مطالعه و در آن [[تدبر]] کند پی می‌برد نفرین‌های حضرت دیر یا زود به وقوع پیوسته و [[مستجاب]] شده است و از بین آنها نفرین‌های موردی شخصی که جنبه [[معجزه]] داشته تحقق و [[اجابت]] آنها فوری بوده و نفرین‌های عمومی به مرور [[زمان]] در حق [[لشکر عمر بن سعد]] و [[رضایت]] دهندگان به [[فعل قبیح]] آنان مستجاب شده است.
آری گاهی که عمل [[دشمن]] بسیار شنیع و [[پست]] است نفرین [[ولی خدا]] به سرعت در او اثر گذاشته و او را نابود خواهد کرد همان‌گونه که در مورد برخی افراد بسیار [[خبیث]] در [[واقعه عاشورا]] صورت گرفت.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۳.</ref>
==بارزترین امتیازات در [[دعای امام حسین]]{{ع}}==
همان‌گونه که ذکر شد از [[امام حسین]]{{ع}} همانند دیگر [[امامان]] دعاهایی نقل شده که برخی جنبه شخصی و برخی جنبه عمومی داشته و [[ادعیه]] همانند [[روایات]] و [[آیات قرآن]] یکدیگر را [[تفسیر]] و تبیین می‌کنند ولی از آنجا که نحوه [[دعا کردن]] و [[مناجات با خداوند]] [[متعال]] با حالات و شرایط [[روحی]] [[انسان]] متفاوت است و غالب این [[دعاها]] در شرایط ویژه و خاص از [[حضرت سید الشهداء]]{{ع}} صادر شده و لذا از [[احساس]] ویژه‌ای برخوردار است که ممکن است در ادعیه دیگر [[معصومین]] کمتر [[مشاهده]] شود.
این حالات و شرایط روحی را می‌توان در [[خطبه‌ها]] و دعاهای او مشاهده کرد؛ زیرا غالب این خطبه‌ها هنگام شروع به [[قیام]] خود بر [[ضد]] [[یزید بن معاویه]] یا [[روز عاشورا]] بوده که از احساس ویژه‌ای برخوردار است همان‌گونه که غالب ادعیه او نیز در همین ایام است و از آنجا که [[حضرت]] در آن ایام در وضعیت خاصی به لحاظ روحی به سر می‌برده لذا دعاهای او همانند خطبه‌هایش از ویژگی‌های خاصی برخوردار است و بدین جهت هرکس این خطبه‌ها و ادعیه را قرائت کند در او [[شور]] [[حماسه]] زنده شده و او را [[شهادت‌طلب]] کرده و حالات فنایی و [[عرفانی]] در نفسش ایجاد می‌گردد.<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین]]، ج۱، ص ۳۹۵.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
۷۳٬۳۶۴

ویرایش