سرگذشت زندگی امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها
←عقد اخوت امام علی با پیامبر خاتم
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
بعد از هجرت پیامبر اکرم {{صل}} به مدینه، آن حضرت [[علی]] {{ع}} را جایگزین خود در [[مکه]] کرده بود تا امانت‌های [[مردم]] را به آنان برگرداند و بدهی‌های [[مردمان]] را نیز از آنان بازستاند و آنگاه به همراه تنی چند از جمله مادرش، [[فاطمه بنت اسد]]، [[فاطمه زهرا]] {{س}} به [[پیامبر]] بپیوندد. سرانجام در شرایطی سخت، در حالی‌که از گزند [[مشرکان]] در [[امان]] نبودند و شب‌ها راه می‌رفتند و روزها بازمی‌ایستادند، در محلی به نام قبا به [[پیامبر]] رسیدند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص ۳۹۸؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۹۵؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۷۱-۵۸۶؛ [[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]]، ص۱۳ تا۱۹.</ref>. | بعد از هجرت پیامبر اکرم {{صل}} به مدینه، آن حضرت [[علی]] {{ع}} را جایگزین خود در [[مکه]] کرده بود تا امانت‌های [[مردم]] را به آنان برگرداند و بدهی‌های [[مردمان]] را نیز از آنان بازستاند و آنگاه به همراه تنی چند از جمله مادرش، [[فاطمه بنت اسد]]، [[فاطمه زهرا]] {{س}} به [[پیامبر]] بپیوندد. سرانجام در شرایطی سخت، در حالی‌که از گزند [[مشرکان]] در [[امان]] نبودند و شب‌ها راه می‌رفتند و روزها بازمی‌ایستادند، در محلی به نام قبا به [[پیامبر]] رسیدند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص ۳۹۸؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۹۵؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۷۱-۵۸۶؛ [[عبدالله محمدی|محمدی، عبدالله]]، [[امیر مؤمنان علی (کتاب)|امیر مؤمنان علی؛ چلچراغ حکمت]]، ص۱۳ تا۱۹.</ref>. | ||
=== عقد اخوت | === عقد اخوت === | ||
{{اصلی|عقد اخوت امام علی با پیامبر خاتم}} | {{اصلی|عقد اخوت امام علی با پیامبر خاتم}} | ||
چند ماهی از حضور [[مهاجران]] [[مسلمان]] در [[مدینه]] نگذشته بود که پیامبر {{صل}}، برای [[تحکیم]] [[ارتباط]] آنان با [[مسلمانان]] یثربی ([[انصار]]) میان ایشان [[عهد]] [[اخوت]] و [[برادری]] برقرار کرد. چنان‌که از منابع به دست می‌آید آن حضرت، پیش از این، در [[مکه]] نیز مسلمانان را با یکدیگر [[برادر]] کرده بود و برای نمونه [[عمر]] را با [[ابوبکر]]، [[حمزه]] را با [[زید بن حارثه]] و علی {{ع}} را با شخص خودشان برادر نموده بود<ref>سبل الهدی و الرشاد، ج۳، ص۳۶۳-۳۶۴؛ عیون الأثر، ج۱، ص۲۳۰؛ وفاء الوفاء، ج۱، ص۲۰۷-۲۰۸.</ref>. در مدینه نیز برای نمونه ایشان [[معاذ بن جبل]] را با [[جعفر بن ابی‌طالب]]، [[ابوبکر]] را با خارجة بن ابی‌زهیر، [[عمر]] را با "عتبان بن مالک" و [[عبدالرحمن بن عوف]] را با [[سعد بن ربیع]] [[برادر]] کرد. [[منابع اهل سنت]] حکایت کرده‌اند که پس از این واقعه، [[علی]] {{ع}} به [[پیامبر]] {{صل}} عرضه داشت ای [[رسول خدا]] اصحابت را با هم برادر قرار دادی، اما مرا رها کردی؛ پیامبر {{صل}}، به او فرمود: تو را برای خودم گذاشتم، تو برادر منی و من، برادر تو، هرگاه کسی از تو پرسید، بگو من [[بنده]] [[خدا]] و برادر رسول خدا {{صل}} هستم، هیچ‌کس پس از تو چنین ادعایی نخواهد کرد مگر [[دروغگویان]]<ref>فضائل الصحابة، ج۲، ص۶۳۸، ۶۶۶؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۶۱؛ ینابیع المودة، ج۱، ص۱۷۷-۱۸۱.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[امام علی بن ابی‌طالب - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «امام علی بن ابی‌طالب»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۳۹۲-۴۲۱؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۷۱-۵۸۶.</ref> | چند ماهی از حضور [[مهاجران]] [[مسلمان]] در [[مدینه]] نگذشته بود که پیامبر {{صل}}، برای [[تحکیم]] [[ارتباط]] آنان با [[مسلمانان]] یثربی ([[انصار]]) میان ایشان [[عهد]] [[اخوت]] و [[برادری]] برقرار کرد. چنان‌که از منابع به دست می‌آید آن حضرت، پیش از این، در [[مکه]] نیز مسلمانان را با یکدیگر [[برادر]] کرده بود و برای نمونه [[عمر]] را با [[ابوبکر]]، [[حمزه]] را با [[زید بن حارثه]] و علی {{ع}} را با شخص خودشان برادر نموده بود<ref>سبل الهدی و الرشاد، ج۳، ص۳۶۳-۳۶۴؛ عیون الأثر، ج۱، ص۲۳۰؛ وفاء الوفاء، ج۱، ص۲۰۷-۲۰۸.</ref>. در مدینه نیز برای نمونه ایشان [[معاذ بن جبل]] را با [[جعفر بن ابی‌طالب]]، [[ابوبکر]] را با خارجة بن ابی‌زهیر، [[عمر]] را با "عتبان بن مالک" و [[عبدالرحمن بن عوف]] را با [[سعد بن ربیع]] [[برادر]] کرد. [[منابع اهل سنت]] حکایت کرده‌اند که پس از این واقعه، [[علی]] {{ع}} به [[پیامبر]] {{صل}} عرضه داشت ای [[رسول خدا]] اصحابت را با هم برادر قرار دادی، اما مرا رها کردی؛ پیامبر {{صل}}، به او فرمود: تو را برای خودم گذاشتم، تو برادر منی و من، برادر تو، هرگاه کسی از تو پرسید، بگو من [[بنده]] [[خدا]] و برادر رسول خدا {{صل}} هستم، هیچ‌کس پس از تو چنین ادعایی نخواهد کرد مگر [[دروغگویان]]<ref>فضائل الصحابة، ج۲، ص۶۳۸، ۶۶۶؛ تاریخ مدینة دمشق، ج۴۲، ص۶۱؛ ینابیع المودة، ج۱، ص۱۷۷-۱۸۱.</ref>.<ref>[[مهدی کمپانی زارع|کمپانی زارع، مهدی]]، [[امام علی بن ابی‌طالب - کمپانی زارع (مقاله)|مقاله «امام علی بن ابی‌طالب»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام رضا ج۲]] ص ۳۹۲-۴۲۱؛ [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۷۱-۵۸۶.</ref> | ||