آرامش در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

بعد از [[نماز صبح]]، از [[گناهان]] و غفلت‌های خود "[[توبه]]" می‌کنند و "[[دعای عهد]]" آن [[حضرت]] را با چشمان سرشار از [[اشک]] [[انتظار]]، قرائت نموده و عرض [[سلام]] و [[صلوات]] خود و همه [[جامعه]] [[مؤمنین]] را به محضرش تقدیم می‌کنند: {{متن حدیث|اللّٰهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانَا الْإِمامَ الْهادِیَ الْمَهْدِیَّ الْقائِمَ بِأَمْرِکَ صَلَواتُ اللّٰهِ عَلَیْهِ وَعَلَیٰ آبائِهِ الطَّاهِرِینَ عَنْ جَمِیعِ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِناتِ فِی مَشارِقِ الْأَرْضِ وَمَغارِبِها، سَهْلِها وَجَبَلِها، وَبَرِّها وَبَحْرِها، وَعَنِّی وَعَنْ وَالِدَیَّ مِنَ الصَّلَواتِ زِنَةَ عَرْشِ اللّٰهِ، وَمِدادَ کَلِماتِهِ، وَمَا أَحْصاهُ عِلْمُهُ، وَأَحاطَ بِهِ کِتابُهُ}}: خدایا برسان به مولای ما [[امام]] راهنمای راه‌یافته، [[قیام]] کننده به فرمانت که درودهای [[خدا]] بر او و [[پدران]] پاکش، از جانب همه مردان و [[زنان]] [[مؤمن]]، در مشرق‌ها و مغرب‌های [[زمین]]، همواری‌ها و کوه‌هایش، خشکی‌ها و دریاهایش و از طرف من و [[پدر]] و مادرم، از درودها به گِرانی [[عرش خدا]] و کشش کلماتش و آنچه دانشش برشمرده و کتابش به آن احاطه دارد."

در تقویم [[جامعه]] [[مؤمنین]]، [[روز جمعه]]، [[بهترین]] روز هفته، مربوط به [[امام زمان]] {{ع}} است که روز زیارتی و ظهور آن [[حضرت]] بیان شده است. لذا، صبح [[جمعه]]، در [[مسجد]] "سَهلَه" در [[عراق]] و [[مسجد]] "[[جمکران]]" در [[قم]] و سائر [[مساجد]] جامع و حسینیه‌های شهرهای [[کشورهای اسلامی]]، دعای "[[ندبه]]" برای [[ظهور امام زمان]] {{ع}} خوانده می‌شود و سینه‌های شرحه شرحه از [[فراق]] آن دلدارِ پشت پرده [[غیب]]، شرح هجران و [[اشتیاق]] خود را [[ندبه]] می‌کنند: {{متن حدیث|بِنَفسی أَنتَ مِن مُغَیبٍ لَم یخلُ مِنّا...}}؛ جانم فدای تو، ای ناپیدایی که از ما بیرون نیست!: {{متن حدیث|عَزیزٌ عَلَی أن أَری الخَلقَ وَ لا تُری وَ لا أسمَعُ لَکَ حَسیساً وَ لا نَجوی}}؛ چقدر بر من جانکاه است که [[مردم]] را ببینم، اما تو دیده نشوی و هیچ گونه صدا و سخنی از تو نشنوم".<ref>سیدبن طاووس، إقبال الأعمال، ص۲۹۸؛ شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، دعای ندبه.</ref>