آتش در قرآن: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
[[قرآن]]، از آتش به صورت مادّه [[خلقت]] جنّیان یاد کرده است: {{متن قرآن|وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ}}<ref>«و پری را از زبانهای از آتش پدید آورد» سوره الرحمن، آیه ۱۵.</ref> و از آنجا که [[ابلیس]] نیز به [[نصّ]] [[آیه]] {{متن قرآن|مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ}}<ref>«هیچ سخنی بر زبان نمیآورد مگر آنکه نزد او فرشته مراقبی حاضر است (تا آن سخن را بنویسد)» سوره ق، آیه ۱۸.</ref> از جنّیان بوده، مادّه خلقت او هم آتش است. {{متن قرآن|مَارِجٍ}}، مُخ، [[خالص]] آتش و شعله آتش [[ناب]] است. آن را مخلوطی از آتش سرخ و زرد و سبز نیز دانستهاند. برخی، آن را شعله زرد و سبزی دانستهاند که با برافروختن آتش، بالا میرود.<ref>روحالمعانی، مج ۱۵، ج ۲۷، ص ۱۶۱.</ref> | [[قرآن]]، از آتش به صورت مادّه [[خلقت]] جنّیان یاد کرده است: {{متن قرآن|وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ}}<ref>«و پری را از زبانهای از آتش پدید آورد» سوره الرحمن، آیه ۱۵.</ref> و از آنجا که [[ابلیس]] نیز به [[نصّ]] [[آیه]] {{متن قرآن|مَا يَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَيْهِ رَقِيبٌ عَتِيدٌ}}<ref>«هیچ سخنی بر زبان نمیآورد مگر آنکه نزد او فرشته مراقبی حاضر است (تا آن سخن را بنویسد)» سوره ق، آیه ۱۸.</ref> از جنّیان بوده، مادّه خلقت او هم آتش است. {{متن قرآن|مَارِجٍ}}، مُخ، [[خالص]] آتش و شعله آتش [[ناب]] است. آن را مخلوطی از آتش سرخ و زرد و سبز نیز دانستهاند. برخی، آن را شعله زرد و سبزی دانستهاند که با برافروختن آتش، بالا میرود.<ref>روحالمعانی، مج ۱۵، ج ۲۷، ص ۱۶۱.</ref> | ||
در آیه دیگری، مادّه [[آفرینش]] [[جن]]، آتش با | در آیه دیگری، مادّه [[آفرینش]] [[جن]]، آتش با وصف {{متن قرآن|السَّمُومِ}} معرّفی شده است: {{متن قرآن|وَالْجَانَّ خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ مِنْ نَارِ السَّمُومِ}}<ref>«و پیشتر پری را از آتشباد آفریدیم» سوره حجر، آیه ۲۷.</ref> {{متن قرآن|السَّمُومِ}} را آتشی دانستهاند که [[دود]] ندارد و [[صاعقه]] از جنس آن است، و برخی آن را شدّت حرارت و از باب اضافه موصوف به صفت تلقّی کردهاند.<ref>روحالمعانی، مج ۸، ج ۱۴، ص ۵۱.</ref> | ||
صاحب [[المیزان]] در وجه جمع بین {{متن قرآن|مَارِجٍ}} (آتش خالص) و {{متن قرآن|السَّمُومِ}} (آتش مخلوط)، گفته است: مادّه اصلیِ آفرینش جنّیان، {{متن قرآن|السَّمُومِ}} و حار و حادّ بوده؛ سپس شعله کشیده و {{متن قرآن|مَارِجٍ}} شده است.<ref>المیزان، ج ۱۲، ص ۱۵۳.</ref> | صاحب [[المیزان]] در وجه جمع بین {{متن قرآن|مَارِجٍ}} (آتش خالص) و {{متن قرآن|السَّمُومِ}} (آتش مخلوط)، گفته است: مادّه اصلیِ آفرینش جنّیان، {{متن قرآن|السَّمُومِ}} و حار و حادّ بوده؛ سپس شعله کشیده و {{متن قرآن|مَارِجٍ}} شده است.<ref>المیزان، ج ۱۲، ص ۱۵۳.</ref> |