آخرت در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام]] در وصف [[پارسایان]] می‌فرماید: {{متن حدیث|وَ مَلْبَسُهُمُ الِاقْتِصَادُ وَ مَشْيُهُمُ التَّوَاضُعُ‌}}<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۹۳، ص۲۲۵.</ref>؛ «[[لباس]] پارسایان، [[اعتدال]] و روش آنان [[فروتنی]] است». اهل آخرت به سبب نگاه اصالی داشتن به آخرت، در حد [[کفاف]] در این دنیا می‌زیند؛ لذا میانه‌روی را با چنین منطقی برگزیده‌اند. امام می‌فرماید: آنان در لباس یا تمام نیازهای [[اقتصادی]] ضرور دیگر، میانه‌روند یا اینکه اعتدال، مشی عملی آنها و چارچوبی برای زندگی‌شان است که در این صورت، شامل عرصه [[اقتصاد]] نیز می‌شود. [[فطرت آدمی]] اساساً در دو بعد مادی و [[معنوی]]، بر مبنای «قصد» و [[میانه‌روی]] ساخته شده است و پیمودن راه میانه، نقش اصلی را در همه ابعاد [[زندگی]] به خود [[انسان]] وامی‌گذارد تا بنابر [[فطرت]] خود عمل کند.<ref>[[عبدالامیر خادم علی‌زاده|خادم علی‌زاده، عبدالامیر]]، [[دنیا و آخرت (مقاله)| مقاله «دنیا و آخرت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۷، ص ۱۳۵.</ref>