آیا مسئله انتظار سبب تعطیلی احکام اسلامی می‌شود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

[[صاحب]] کتاب [[لامهدی ینتظر بعد الرسول خیر البشر]] در این خصوص می‌نویسد: [[مسلمانان]] نباید به خاطر [[انتظار]] از واقعیت‌ها فرار و [[واجبات]] را ترک کنند، مبنی بر اینکه [[امام مهدی]]{{ع}} بیاید و [[عدالت]] و [[قسط]] را در [[جهان]] بگستراند. این در واقع نوعی خیال‌پردازی و [[تسلیم]] شدن در برابر [[وهم]] و [[خرافه]] است<ref>{{عربی|فَلَا حَاجَةَ لِلْمُسْلِمِين فِي أَنْ يَهْرُبُوا عَنْ وَاقِعِهِمْ وَ يتْرُكُوا وَاجِبَهُمُ الانْتِظَارُ مَهْدِيّ يُجَدِّدُ لَهُمْ دِينَهُم وَ يَبْسُطُ الْعَدْلَ بَيْنَهُمْ فَيَرْكَنُوا إِلَی الْخَيالَ وَ الْمُحَالات وَ يَسْتَسْلِمُوا لِلْأَوْهَامِ وَ الْخُرَافَاتِ ثُمَّ يَفْرِضُ عَلَيْهِ عُلَمَاؤُهُمُ التَّحَجُّرَ الْفِكْرِيَّ وَ الْجُنُودُ الاِجْتِمَاعِي عَلَی اِعْتِقَادِ مَا تَربوا عَلَيْهِ فِي صِغَرِهِمْ وَ مَا تَلْقَوْهُ عَنْ آبَائِهِمْ وَ مَشَايِخِهِمْ أَوْ عَلی رَأْيٌ عَالِمٌ أَوْ فَقِيهٌ يُوجِبُ الْوُقُوفَ عَلَی رَأيِ مَذهبِهِ وَ عَدَمِ الخُرُوجِ عَنْهُ وَ عَلَی أَثَرِهُ يُوجِبُ عَلَيْهِمُ الْإِيمَانَ بِشَخْصٍ غَائِبٍ هُوَ مِنْ سَائِرِ الْبَشَرِ يَأْتِي فِي آخِرِ الزَّمَانِ فَيُنْقِذُ النَّاسَ مِنَ الظُّلْمِ وَ الطُّغْيَانِ}} (ابن‌محمود؛ لامهدی ینتظر بعد الرسول خیر البشر؛ ص ۸۵).</ref>. در پاسخ گفته شده است [[خدا]] همیشه [[دین]] را [[کفایت]] می‌کند و در هر عصری مجددینی برای [[احیای دین]] بر می‌انگیز‌اند و این سلسله تا نهایت - که همانا [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} است - ادامه پیدا می‌کند و بر [[مسلمانان]] [[واجب]] است [[نصرت]] [[دین]] را در هیچ زمانی به خاطر [[انتظار]] و [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} ترک نکنند<ref>{{عربی|إِنَّ اللَّهَ قَدْ تَكَفَّلَ بِبَقَاءِ هَذَا الدِّينِ وَ أَنَّ الْمُوَفَّقِينَ لِسَعادَةِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ فِي مُخْتَلَفِ الْعُصُورِ مَنْ جَعَلَهُمُ اللَّهُ مِنْ أَنْصَارِ دِينِهِ... وَ لَيْسَ لِلْمُسْلِمِينَ فِي أَيِّ زَمَنٍ أَنْ يَتْرُكُوا مَا أَوْجَبَهُ اللَّهُ عَلَيْهِم مِنْ نُصْرَةِ الدِّينِ اتِّكَالاً عَلَی مَا جَاءَ فِي أَحَادِيثِ الْمَهْدِيِّ أَمَّا وصف الشَّيْخ ابن محمود؛ التَّصْدِيقُ بِخُرُوجِ الْمَهْدِيِّ بِأَنَّهُ رُكُونٌ اِلَی الْخَيالِ وَ الْمُحَالاتِ وَ استِسلامٍ لِلأَوهامِ وَ الخُرافاتِ فَسَبَقَ أَنْ ذَكَرْتَ أَنَّ هَذِهِ الْمَسَألَةِ مِنَ الْأُمُورِ الْغَيْبِيَّةِ وَ قَدْ أَخْبَرَ الصَّادِقُ الْمَصْدُوقُ {{صل}} فِي أحاديثٍ صَحِيحَةٍ عَنْ خُرُوجِهِ فِي آخِرِ الزَّمَانِ وَ الْوَاجِبُ التَّصْدِيقُ بِكُلِّ خَبَرٍ يُثْبِتُ عَنِ الرَّسُول {{صل}}.}} (الرد علی من کذب بالاحادیث الصحیحة الواردة فی المهدی، ص ۲۶۰.)</ref><ref>[[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت (کتاب)|بررسی و تحلیل انتظار در اهل‌سنت]]، ص 133-135.</ref>.

نیز در این خصوص یعنی به منظور پاسخگویی به [[شبهه]] فوق، [[علامه البانی]] می‌نویسد: این برداشت، برداشت خطایی است که به سبب خطای [[مردم]] و ایجاد [[شبهه]] در میان آنها و برای رفع و زدودن آن، اصل [[اعتقاد]] به آمدن [[امام مهدی]]{{ع}} و [[حضرت عیسی]]{{ع}} را زیر سؤال ببریم. درواقع این نگرش و برداشت غلط از [[انتظار]]، برداشتی است که [[مردم]] عادی بدان دچار شده‌اند؛ ولی برداشت‌های صحیح از [[روایات]]، این نگرش را رد می‌کند، بلکه بر اساس روایات‌المهدی، ما [[الزام]] داریم به اینکه زمینه و [[آمادگی]] ایجاد کنیم تا [[امام مهدی]]{{ع}} و [[حضرت عیسی]]{{ع}} بتوانند با [[هدایت‌گری]] و رهبریت خویش [[جامعه]] را به سوی مقصود [[راهنمایی]] کنند؛ زیرا حضرات [[مهدی]] و [[عیسی]] از نظر [[جایگاه]] و [[مقام]] از [[رسول اکرم]]{{صل}} بالاتر نیستند و [[حضرت رسول]]{{صل}} در طول بیست سال توانست [[مردم]] و [[جامعه]] را [[هدایت]] کند؛ پس اگر ما برای [[حضرت مهدی]] و [[حضرت عیسی]] از پیش [[زمینه‌سازی]] نکنیم و در [[جامعه]] میان [[مسلمانان]] [[وحدت]] کلمه ایجاد نکنیم، آن دو نمی‌توانند در وقت محدودی که دارند، [[جامعه]] و [[مردم]] را به هدفشان برسانند<ref>{{عربی|لَكِنْ لَيْسَ فِي هَذِهِ الْأَحَادِيثِ وَ لَا فِي أَحَادِيثِ الْمَهْدِيِّ {{ع}} أَنَّ عَلَى الْمُسْلِمِينَ أَنْ لَا يَعْمَلُوا لِإِسلامِهِم وَ لِعِزَّةِ دِينِهِمْ حَتَّى يَنْزِلَ عِيسَى وَ يَخْرُجُ الْمَهْدِيِّ؛ لَا يُوجَدُ فِي هَذِهِ الْأَحَادِيثِ كُلِّهَا مَا يُشْعِرُ بِهَذَا الْفَهْمِ الْخَاطِئُ الَّذِي وَقَعَ فِيهِ بَعْضُ الْمُسْلِمِينَ، وَ لِذَلِكَ أَنْكَرَ بَعْضُ الْمُصْلِحِينَ هَذِهِ الْأَحَادِيثَ مِنْ شَأْنٍ يُزِيحُوا الْعَثْرَةَ بِزَعْمِهِمْ مِنْ طَرِيقِ عَامَّةِ الْمُسْلِمِينَ، "مَا فِي فَائِدَةِ أَنْ يَنْزِلَ عِيسَى وَ يَخْرُجُ الْمَهْدِيِّ" هَذَا فَهمٌ خَطَأ كَمَا فَهِمَ الجَبرِيُّونَ مِنَ الْقَدَرِ، وَ وَافَقَهُمُ الْمُعْتَزِلَةِ ثُمَّ أَنْكَرُوا الْجَبْرِ وَ أَنْكَرُوا مَعَهُ الْقَدَرِ}} (ناصرالدین البانی؛ موسوعة العلامة الأبانی؛ ج ۹، ص ۲۹۰).</ref>.

# [[نصرت]] [[دین]] و [[قیام]] به اجرای دستورهای [[دینی]] بر [[منتظران]] [[واجب]] است.

# سخنان [[رسول گرامی اسلام]]{{صل}} مؤید [[انتظار صحیح]] و مثبت است.

# ترک عمل و نداشتن [[آمادگی]] و استعدادهای لازم برای [[ظهور]] و [[نزول]]، توهم و خیال‌پردازی است.

# در [[عصر انتظار]] بر [[منتظران]] [[واجب]] است تا [[احیاگر]] [[عزت]] [[اسلامی]] و [[وحدت]] کلمه در میان [[مسلمانان]] باشند.