پرش به محتوا

امام حسین در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۹: خط ۲۹:


بیان [[ارزش]] رابطه نسبی با [[حضرت فاطمه]] {{س}} مورد توجه امام حسین {{ع}} بوده است. به همین سبب از فاطمه {{س}} نقل کرده است که [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "هر [[پیامبری]] [[خاندان]] پدری‌ای دارد که نسبش بدو باز می‌گردد، مگر فاطمه که [[نسب]] فرزندانش به من باز می‌گردد"<ref>طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۷۶.</ref>. علاوه بر این، پاس‌داشتن جایگاه و [[فضایل]] فاطمه {{س}} از اموری بود که، طبق شواهد [[تاریخی]]، امام حسین {{ع}} بدان توجه داشت و به شکلی متذکر آن می‌شد، چنان که در یکی از خطبه‌هایش در [[نکوهش]] [[ابن زیاد]]، که امام حسین {{ع}} را به [[ذلت]] [[تسلیم]] و [[بیعت]] فراخوانده بود، با یادآوری ضمنی از مادرش، فاطمه {{س}} گفت: «دامن‌های [[پاکی]] که مرا پرورده‌اند، هرگز اجازه چنین ذلتی را به من نمی‌دهند»<ref>طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۲۴-۲۵؛ ابن نما حلی، مثیر الاحزان، ص۴۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۹.</ref><ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۱۹۹.</ref>
بیان [[ارزش]] رابطه نسبی با [[حضرت فاطمه]] {{س}} مورد توجه امام حسین {{ع}} بوده است. به همین سبب از فاطمه {{س}} نقل کرده است که [[پیامبر]] {{صل}} فرمود: "هر [[پیامبری]] [[خاندان]] پدری‌ای دارد که نسبش بدو باز می‌گردد، مگر فاطمه که [[نسب]] فرزندانش به من باز می‌گردد"<ref>طبری امامی، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۷۶.</ref>. علاوه بر این، پاس‌داشتن جایگاه و [[فضایل]] فاطمه {{س}} از اموری بود که، طبق شواهد [[تاریخی]]، امام حسین {{ع}} بدان توجه داشت و به شکلی متذکر آن می‌شد، چنان که در یکی از خطبه‌هایش در [[نکوهش]] [[ابن زیاد]]، که امام حسین {{ع}} را به [[ذلت]] [[تسلیم]] و [[بیعت]] فراخوانده بود، با یادآوری ضمنی از مادرش، فاطمه {{س}} گفت: «دامن‌های [[پاکی]] که مرا پرورده‌اند، هرگز اجازه چنین ذلتی را به من نمی‌دهند»<ref>طبرسی، احمد بن علی، الاحتجاج، ج۲، ص۲۴-۲۵؛ ابن نما حلی، مثیر الاحزان، ص۴۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۵، ص۹.</ref><ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۱۹۹.</ref>
== دوران امامت ==
پس از [[شهادت امام حسن]] {{ع}} در سال پنجاه [[هجری]]، امام حسین {{ع}} امامت [[شیعیان]] را به مدت ده سال بر عهده گرفت. او در این دوره به مُفاد [[صلح‌نامه]] [[امام حسن]] {{ع}} با معاویه پای‌بند بود. آن حضرت {{ع}} با خواست معاویه مبنی بر [[جانشینی]] [[یزید]] به شدت [[مخالفت]] کرد<ref>ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۴، ص۳۳۶، ۳۳۹.</ref>. پس از [[مرگ معاویه]] در [[رجب]] [[سال شصت هجری]]، [[یزید بن معاویه]] که خود را [[خلیفه]] می‌خواند، در نامه‌ای به [[والی مدینه]]، خواهان [[بیعت]] [[امام حسین]] {{ع}} گردید<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۳۲؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۹۶.</ref>. حضرت {{ع}} برای اجتناب از بیعت، دو [[روز]] مانده به پایان [[رجب]]، [[مدینه]] را به سوی [[مکه]] ترک کرد و [[جمعه]] سوم [[شعبان]] به مکه رسید<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۷۱؛ مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۳۴-۳۵.</ref>. در مدت حضور امام حسین {{ع}} در مکه، بزرگان [[شیعه کوفه]] (مانند [[سلیمان بن صرد]]، [[مسیب بن نجبه]]، [[رفاعة بن شداد]]، و [[حبیب بن مظاهر]]) و [[اشراف کوفه]] (نظیر [[شبث بن ربعی]]، [[محمد بن عمیر]]، [[حجار بن ابجر]]، و [[عمرو بن حجاج]]) برای حضرت {{ع}} [[نامه]] نوشتند و خواستار حضور او در [[کوفه]] شدند تا با او به عنوان [[خلیفه]] بیعت کنند<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۶۹- ۳۷۰؛ ر. ک: مفید، محمد بن محمد، الارشاد، ج۲، ص۳۶-۳۸.</ref>. امام حسین {{ع}} نیز پسرعموی، خود [[مسلم بن عقیل]]، را برای [[بیعت گرفتن]] از [[مردم]] به کوفه فرستاد و خود نیز پس از چهار ماه اقامت در مکه، در روز سه‌شنبه هشتم [[ذی‌حجه]]<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۷۱؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۹۶.</ref> و بنا بر گزارشی در روز چهارشنبه مصادف با [[روز عرفه]]، از این [[شهر]] خارج شد<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۷۱.</ref> و دوم [[محرم]] [[سال ۶۱ هجری]] به [[کربلا]] رسید<ref>بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، ج۳، ص۳۸۵.</ref><ref>[[سید علی رضا عالمی|عالمی، سید علی رضا]]، [[حسین بن علی (مقاله)| مقاله «حسین بن علی»]]، [[دانشنامه فاطمی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فاطمی]]، ج۱، ص ۲۰۶.</ref>


== [[شهادت امام حسین]] {{ع}} ==
== [[شهادت امام حسین]] {{ع}} ==
۲۱۸٬۲۲۶

ویرایش