سیره امام مهدی در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[محمد بن مسلم]] می‌گوید: "از [[حضرت باقر]] {{ع}} پرسیدم: [[قائم]] چگونه در میان مردم [[رفتار]] می‌کند؟ فرمود: به [[روش پیامبر اکرم]] {{صل}} عمل می‌نماید تا آنکه [[اسلام]] را آشکار می‌سازد. عرض کردم: [[روش پیامبر]] چگونه بود؟ فرمود: [[پیامبر]] [[آثار کفر]] [[جاهلیت]] را از میان برد و با مردم به [[عدالت]] [[رفتار]] کرد. [[قائم]] هم موقعی که [[قیام]] می‌کند هر عمل [[نامشروع]] و بدعتی را که هنگام [[صلح]] و [[سازش]] با [[بیگانگان]] [[اسلام]] در میان [[مسلمین]] مرسوم گشته از میان می‌برد و [[مردم]] را به [[عدالت گستری]] [[رهبری]] می‌نماید"<ref>{{متن حدیث|سَأَلْتُ أَبَا جَعْفَرٍ {{ع}} عَنِ الْقَائِمِ عَجَّلَ اللَّهُ فَرَجَهُ إِذَا قَامَ بِأَيِّ سِيرَةٍ يَسِيرُ فِي النَّاسِ فَقَالَ بِسِيرَةِ مَا سَارَ بِهِ- رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} حَتَّى يُظْهِرَ الْإِسْلَامَ قُلْتُ وَ مَا كَانَتْ سِيرَةُ رَسُولِ اللَّهِ صقَالَ أَبْطَلَ مَا كَانَ فِي الْجَاهِلِيَّةِ وَ اسْتَقْبَلَ النَّاسَ بِالْعَدْلِ وَ كَذَلِكَ الْقَائِمُ {{ع}} إِذَا قَامَ يُبْطِلُ مَا كَانَ فِي الْهُدْنَةِ مِمَّا كَانَ فِي أَيْدِي النَّاسِ وَ يَسْتَقْبِلُ بِهِمُ الْعَدْلَ}}؛ تهذیب الأحکام، ج۶، ص۱۵۴.</ref>.

# [[ابی بصیر]] از [[امام باقر]] {{ع}} نقل کرده که فرمود: "هنگامی که قیام کند مطابق [[سیره رسول خدا]] {{صل}} عمل می‌کند مگر آنکه او آثار [[پیامبر اکرم]] {{صل}} را تبیین و نشر می‌دهد"<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ سَارَ بِسِيرَةِ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} إِلَّا أَنَّهُ يُبَيِّنُ آثَارَ مُحَمَّدٍ}}؛ الغیبه، نعمانی، ص۱۶۴.</ref>.

=== [[روایات]] دسته دوم ===

دسته دیگر روایات، حاکی از تفاوت سیره حضرت مهدی {{ع}} با [[سیره]] و [[روش پیامبر]] {{صل}} است:

# [[زراره]] می‌گوید: محضر امام باقر {{ع}} عرض کردم: "به محضر [[امام باقر]] {{ع}} عرض کردم که صالحی از [[صالحان]] را برایم نام ببر و منظورم [[حضرت قائم]] {{ع}} بود، پس فرمود: اسم او اسم من است، عرض کردم: آیا همچون [[رفتار]] [[رسول خدا]] {{صل}} رفتار می‌کند؟ فرمود: هرگز هرگز ای [[زراره]]، رفتار او را پیش نمی‌گیرد، عرض کردم: فدایت شوم برای چه؟ فرمود: همانا رسول خدا {{صل}} در [[امّت]] خود چنان رفتار می‌کرد که توأم با [[بخشش]] بود ([[مردم]] را [[عفو]] و مرهون [[منّت]] خود می‌ساخت) و دل‌های مردم را به خود جذب می‌نمود، یعنی با مهر رفتار می‌کرد؛ اما رفتار [[قائم]] با آنان (به سبب [[ظلم]] فراوان) با [[خشونت]] و [[کشتار]] است؛ زیرا در کتابی که به همراه دارد [[مأمور]] شده است که با کشتار رفتار کند و از کسی [[توبه]] نپذیرد، وای بر کسی که با او [[دشمنی]] کند و به [[ستیز]] برخیزد"<ref>{{متن حدیث|قُلْتُ لَهُ صَالِحٌ مِنَ الصَّالِحِينَ سَمِّهِ لِي أُرِيدُ الْقَائِمَ {{ع}} فَقَالَ اسْمُهُ اسْمِي قُلْتُ أَ يَسِيرُ بِسِيرَةِ مُحَمَّدٍ {{صل}} قَالَ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ يَا زُرَارَةُ مَا يَسِيرُ بِسِيرَتِهِ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ لِمَ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} سَارَ فِي أُمَّتِهِ بِالْمَنِّ كَانَ يَتَأَلَّفُ النَّاسَ وَ الْقَائِمُ يَسِيرُ بِالْقَتْلِ بِذَاكَ أُمِرَ فِي الْكِتَابِ الَّذِي مَعَهُ أَنْ يَسِيرَ بِالْقَتْلِ وَ لَا يَسْتَتِيبَ أَحَداً وَيْلٌ لِمَنْ نَاوَاهُ}}؛ الغیبه، نعمانی، ص۲۳۱.</ref>.

== [[امام مهدی]] {{ع}} و [[سیره]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} ==

# [[امام صادق]] {{ع}} درباره مواجهه و درگیری [[سپاه امام مهدی]] {{ع}} با [[لشکریان]] [[سفیانی]] می‌فرماید: "[[حضرت قائم]] {{ع}} وارد [[نجف]] می‌شود در آن هنگام لشکریان سفیانی مستقر در [[کوفه]] در برابر او قرار می‌گیرد، آنگاه (که [[جنگ]] در می‌گیرد از سوی آن حضرت) [[پرچم]] [[رسول خدا]] {{صل}} بر افراشته می‌شود و [[فرشتگان]] حاضر در [[جنگ بدر]] از [[آسمان]] فرود می‌آیند، پس هنگامی که [[آفتاب]] غروب کرد همانند باد بر سفیانیان [[یورش]] برده و [[سپاه سفیانی]] پس از [[شکست]] سخت می‌گریزد و [[امام مهدی]] {{ع}} آنها را می‌کشند تا این که فراریان به خانه‌های کوفه [[پناه]] می‌برند، منادی آن حضرت فریاد برمی‌آورد که هیچ فراری را تعقیب نکنید و مجروحی را از پا درنیاورید، همانند [[رفتار]] علی {{ع}} در [[روزه]] [[بصره]] (با [[اهل]] [[جمل]])" <ref>{{متن حدیث|يَقْدَمُ الْقَائِمُ {{ع}} حَتَّى يَأْتِيَ النَّجَفَ فَيَخْرُجُ إِلَيْهِ مِنَ الْكُوفَةِ جَيْشُ السُّفْيَانِيِّ... فَعِنْدَ ذَلِكَ يَنْشُرُ رَايَةَ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} فَإِذَا نَشَرَهَا انْحَطَّتْ عَلَيْهِ مَلَائِكَةُ بَدْرٍ فَإِذَا زَالَتِ الشَّمْسُ هَبَّتِ الرِّيحُ لَهُ فَيَحْمِلُ عَلَيْهِمْ هُوَ وَ أَصْحَابُهُ فَيَمْنَحُهُمُ اللَّهُ أَكْتَافَهُمْ وَ يُوَلُّونَ فَيَقْتُلُهُمْ حَتَّى يُدْخِلَهُمْ أَبْيَاتِ الْكُوفَةِ وَ يُنَادِي مُنَادِيهِ أَلَا لَا تَتْبَعُوا مُوَلِّيا وَ لَا تُجْهِزُوا عَلَى جَرِيحٍ وَ يَسِيرُ بِهِمْ كَمَا سَارَ عَلِيٌّ {{ع}} يَوْمَ الْبَصْرَةِ}}؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۸۷.</ref>.

# [[حماد بن عثمان]] از امام صادق {{ع}} گزارش کرده است که فرمود: "نزد [[حضرت صادق]] {{ع}} حاضر شدم، مردی به آن حضرت عرض کرد: [[خداوند]] شما را به [[صلاح]] رهنمون گرداند، فرمودی که [[علی بن ابی طالب]] [[لباس خشن]] می‌پوشید. پیراهن چهار درهمی و مانند آن؛ اما شما لباس‌های [[نیکو]] پوشیده‌اید! [[امام]] در پاسخ فرمودند: علی بن ابی طالب آن گونه [[لباس]] را در زمانی می‌پوشید که [[پوشیدن]] آن [[ناپسند]] نبود و اگر آن حضرت مثل لباس‌های امروزی را می‌پوشید، به آن شهره می‌شد. پس بهترین لباس هر دوره‌ای لباس [[مردم]] همان دوره است، ولی چون [[قائم]] [[قیام]] نماید [[لباس علی]] {{ع}} را خواهد پوشید و به روش او [[رفتار]] خواهد نمود"<ref>{{متن حدیث|حَضَرْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} وَ قَالَ لَهُ رَجُلٌ أَصْلَحَكَ اللَّهُ ذَكَرْتَ أَنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ {{ع}} كَانَ يَلْبَسُ الْخَشِنَ يَلْبَسُ الْقَمِيصَ بِأَرْبَعَةِ دَرَاهِمَ وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِكَ وَ نَرَى عَلَيْكَ اللِّبَاسَ الْجَدِيدَ فَقَالَ لَهُ إِنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ {{ع}} كَانَ يَلْبَسُ ذَلِكَ فِي زَمَانٍ لَا يُنْكَرُ عَلَيْهِ وَ لَوْ لَبِسَ مِثْلَ ذَلِكَ الْيَوْمَ شُهِرَ بِهِ فَخَيْرُ لِبَاسِ كُلِّ زَمَانٍ لِبَاسُ أَهْلِهِ غَيْرَ أَنَّ قَائِمَنَا أَهْلَ الْبَيْتِ {{عم}} إِذَا قَامَ لَبِسَ ثِيَابَ عَلِيٍّ {{ع}} وَ سَارَ بِسِيرَةِ عَلِيٍّ {{ع}}}}؛ الکافی، ج۱، ص۴۱۱.</ref>.

=== [[روایات]] دسته دوم ===

بر پایه این گونه [[روایات]]، [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در مواجهه با [[اهل بغی]] تنها به دلیل [[رعایت مصلحت]] [[شیعیان]] با [[مدارا]] و [[عطوفت]] [[رفتار]] نموده است؛ چراکه این برخورد از سر مدارا و گذشت آن حضرت آثار فراوانی برای شیعیان داشته است. چنانکه [[امام صادق]] {{ع}} در [[گفتگو]] با عبدالله بن [[سلمان]]، آثار و حکمت‌های برخورد عطوفت آمیز [[حضرت علی]] {{ع}} با [[دشمنان]] را چنین بیان فرموده است: "[[مردم]] می‌گویند [[امام علی]] {{ع}} [[اهل بصره]] را کشت، ولی اموالشان را رها کرد. حضرت فرمودند: علی {{ع}} بر آنها [[شفقت]] ورزید هم چنان که [[پیامبر خدا]] {{صل}} بر [[اهل]] [[مکّه]] [[منّت]] گذارد و همانا علی {{ع}} [[اموال]] آنها را رها کرد؛ چراکه می‌دانست به زودی شیعیانی خواهد داشت و [[دولت]] [[باطل]] بر آنها [[تسلط]] خواهد یافت و علی {{ع}} خواست که در مورد شیعیانش به او [[اقتدا]] شود. و اگر علی {{ع}} همه اهل بصره را می‌کشت و اموالش را می‌گرفت، این کار بر او [[حلال]] بود لکن حضرت بر آنها [[منت]] نهاد تا پس از او شیعیانش در [[امنیت]] [[زندگی]] کنند"<ref>{{متن حدیث|قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ إِنَّ النَّاسَ يَرْوُونَ أَنَّ عَلِيّاً {{ع}}قَتَلَ أَهْلَ الْبَصْرَةِ وَ تَرَكَ أَمْوَالَهُمْ فَقَالَ إِنَّ دَارَ الشِّرْكِ يَحِلُّ مَا فِيهَا وَ دَارَ الْإِسْلَامِ لَا يَحِلُّ مَا فِيهَا فَقَالَ إِنَّ عَلِيّاً {{ع}} إِنَّمَا مَنَّ عَلَيْهِمْ كَمَا مَنَّ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} عَلَى أَهْلِ مَكَّةَ وَ إِنَّمَا تَرَكَ عَلِيٌّ {{ع}}أَمْوَالَهُمْ لِأَنَّهُ كَانَ يَعْلَمُ أَنَّهُ سَيَكُونُ لَهُ شِيعَةٌ وَ أَنَّ دَوْلَةَ الْبَاطِلِ سَتَظْهَرُ عَلَيْهِمْ فَأَرَادَ أَنْ يُقْتَدَى بِهِ فِي شِيعَتِهِ... وَ لَوْ قَتَلَ عَلِيٌّ {{ع}} أَهْلَ الْبَصْرَةِ جَمِيعاً وَ أَخَذَ أَمْوَالَهُمْ لَكَانَ ذَلِكَ لَهُ حَلَالًا لَكِنَّهُ مَنَّ عَلَيْهِمْ لِيُمَنَّ عَلَى شِيعَتِهِ مِنْ بَعْدِهِ}}؛ علل الشرایع، ج۱، ص۱۵۴؛ بحارالانوار، ج۳۳، ص۴۴۲.</ref>.

== جمع‌بندی [[روایات]] ==

در سخنی که [[امام صادق]] {{ع}} به [[ابو عبیده]] فرموده است نیز به این همگونی [[سیرت]] [[ائمه]] {{عم}} اشاره شده است: "ای اباعبیده کسی از ما چشم از [[جهان]] فرونمی بندد مگر این که پس از خود کسی را قرار می‌دهد که مانند او عمل می‌کند و به روش او [[رفتار]] می‌نماید و به آن چه او می‌خوانده فرامی خواند"<ref>{{متن حدیث|يَا أَبَا عُبَيْدَةَ إِنَّهُ لَا يَمُوتُ مِنَّا مَيِّتٌ حَتَّى يُخَلِّفَ مِنْ بَعْدِهِ مَنْ يَعْمَلُ بِمِثْلِ عَمَلِهِ وَ يَسِيرُ بِسِيرَتِهِ وَ يَدْعُو إِلَى مَا دَعَا إِلَيْهِ}}؛ الکافی، ج۲، ص۳۲۲.</ref>.

== جستارهای وابسته ==

== منابع ==

{{منابع}}

{{پایان منابع}}