حب خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حُبّ]]، به معنی [[دوستی]]، علاقه و میل شدید است و ضد آن بُغض می‌باشد<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ص۱۷۸.</ref>. متعلَّق حُبّ، اشخاص و اشیای گوناگونی می‌توانند باشند. ارزشمندترین مرتبه [[حب]] و عالی‌ترین سنخ [[محبّت]] آن است که به [[خدای بزرگ]] تعلّق پیدا کند. [[قرآن کریم]] از گروهی ممتاز سخن می‌گوید که وصف بارز آنان [[محبت]] متقابل ایشان و [[خداوند]] است؛ کسانی که [[خدا]] ایشان را [[دوست]] می‌دارد و آنان نیز [[دوستدار]] خدایند<ref>{{متن قرآن|فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ}} «خداوند به زودی گروهی را می‌آورد که دوستشان می‌دارد و دوستش می‌دارند» سوره مائده، آیه ۵۴.</ref>. بنا به توصیف [[قرآن]]، [[اهل]] [[ایمان]] خدا را بیشتر از هرچیز و هر کس دوست می‌دارند: {{متن قرآن|وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ}}<ref>«و مؤمنان، خداوند را دوستدارترند» سوره بقره، آیه ۱۶۵.</ref>.