جز
جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
== منظور از "[[رجال]]" در این [[آیه]]؟ == | == منظور از "[[رجال]]" در این [[آیه]]؟ == | ||
* در ادامه | * در ادامه وصف [[بیوت]] آمده است: {{متن قرآن|يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ}}<ref>«سپیدهدمان و دیرگاه عصرها در آنها او را به پاکی میستایند مردانی که هیچ داد و ستد و خرید و فروشی آنان را از یاد خداوند (به خود) سرگرم نمیدارد» سوره نور، آیه ۳۶-۳۷.</ref>. | ||
* [[حضرت امیر]] {{ع}} درباره آنها میفرماید: همانا مردمی هستند که [[ذکر خدا]] را به جای [[دنیا]] برگزیدند، که هیچ تجارتی یا خرید و فروشی آنان را از [[یاد خدا]] باز نمیدارد. با [[یاد خدا]] روزگار میگذرانند و غافلان را با هشدارهای خود، از کیفرهای [[الهی]] میترسانند، به [[عدالت]] [[فرمان]] میدهند و خود [[عدالت]] گسترند، از [[بدیها]] [[نهی]] میکنند و خود از آنها [[پرهیز]] دارند. با اینکه در [[دنیا]] [[زندگی]] میکنند گویا آن را رها کرده به [[آخرت]] پیوستهاند. سرای دیگر را [[مشاهده]] کرده گویا از مسائل پنهان برزخیان و مدت طولانی اقامتشان [[آگاهی]] دارند و گویا [[قیامت]] وعدههای خود را برای آنان تحقق بخشیده است آنان پردهها (پردههای آن [[جهان]])، را برای [[مردم]] [[دنیا]] برداشتهاند. میبینند آنچه را که [[مردم]] نمینگرند و میشنوند آنچه را که [[مردم]] نمیشنوند"<ref>محمد دشتی، نهج البلاغه، خ ۲۲۲، ص۴۵۵.</ref>. | * [[حضرت امیر]] {{ع}} درباره آنها میفرماید: همانا مردمی هستند که [[ذکر خدا]] را به جای [[دنیا]] برگزیدند، که هیچ تجارتی یا خرید و فروشی آنان را از [[یاد خدا]] باز نمیدارد. با [[یاد خدا]] روزگار میگذرانند و غافلان را با هشدارهای خود، از کیفرهای [[الهی]] میترسانند، به [[عدالت]] [[فرمان]] میدهند و خود [[عدالت]] گسترند، از [[بدیها]] [[نهی]] میکنند و خود از آنها [[پرهیز]] دارند. با اینکه در [[دنیا]] [[زندگی]] میکنند گویا آن را رها کرده به [[آخرت]] پیوستهاند. سرای دیگر را [[مشاهده]] کرده گویا از مسائل پنهان برزخیان و مدت طولانی اقامتشان [[آگاهی]] دارند و گویا [[قیامت]] وعدههای خود را برای آنان تحقق بخشیده است آنان پردهها (پردههای آن [[جهان]])، را برای [[مردم]] [[دنیا]] برداشتهاند. میبینند آنچه را که [[مردم]] نمینگرند و میشنوند آنچه را که [[مردم]] نمیشنوند"<ref>محمد دشتی، نهج البلاغه، خ ۲۲۲، ص۴۵۵.</ref>. | ||
* در [[زیارت جامعه]] که منقول از [[امام جواد]] {{ع}} است خطاب به همه [[ائمه]] میخوانیم: {{متن حدیث|خَلَقَكُمْ أَنْوَاراً فَجَعَلَكُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقِينَ حَتَّى مَنَّ عَلَيْنَا فَجَعَلَكُمُ اللَّهُ فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ}}<ref>"[[خدا]] شما را به صورت انواری بیافرید و آنگاه پیرامون [[عرش]] خود قرار داد، تا آنگاه که به وسیلۀ وجود شما برما [[منت]] نهاد و شما را در خانههایی جای داد که [[اذن]] داد تا [[رفعت]] یابد و نام او در آن [[خانهها]] برده شود"؛ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۶۱۳؛ تهذیب الأحکام، ج۶، ص۹۸.</ref>. | * در [[زیارت جامعه]] که منقول از [[امام جواد]] {{ع}} است خطاب به همه [[ائمه]] میخوانیم: {{متن حدیث|خَلَقَكُمْ أَنْوَاراً فَجَعَلَكُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقِينَ حَتَّى مَنَّ عَلَيْنَا فَجَعَلَكُمُ اللَّهُ فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ}}<ref>"[[خدا]] شما را به صورت انواری بیافرید و آنگاه پیرامون [[عرش]] خود قرار داد، تا آنگاه که به وسیلۀ وجود شما برما [[منت]] نهاد و شما را در خانههایی جای داد که [[اذن]] داد تا [[رفعت]] یابد و نام او در آن [[خانهها]] برده شود"؛ من لا یحضره الفقیه، ج۲، ص۶۱۳؛ تهذیب الأحکام، ج۶، ص۹۸.</ref>. |