روش‌های تربیتی: تفاوت میان نسخه‌ها

یادآوری [[نعمت]] باید در پرتو [[حمد]] و [[ستایش]] صورت گیرد تا متربی به [[نعمت]] و بخشش‌های پی در پی [[منعم]] توجه کند. [[امام سجاد]] {{ع}} در دعای یکم و در عبارت هشت و نهم آن می‌فرمایند:و [[سپاس]] خدای را که اگر بندگانش را از شناختن سپاس‌گزاری خود بر نعمت‌های پی در پی که به ایشان داده و بخشش‌های پیوسته که برای آ‌نها تمام گردانیده باز می‌داشت (امر نفرموده بود که [[شکر]] نعمت‌هایش بجا آورند)، هرآینه نعمت‌هایش را صرف نموده او را [[ناسپاسی]] می‌کردند؛ و در روزی که عطا فرموده فراخی می‌یافتند و شکرش بجا نمی‌آوردند و اگر چنین می‌بودند ([[شکر]] نمی‌کردند)، از حدود [[انسانیت]] به مرز بهیمیت (چارپایان، که مرتبه [[بی‌خردی]] است) روی می‌آوردند و چنان بودند که در کتاب محکم و [[استوار]] خود وصف فرموده: {{متن قرآن|إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا}}<ref>«آنها جز همگون چارپایان نیستند بلکه گمراه‌ترند» سوره فرقان، آیه ۴۴.</ref>.<ref>{{متن حدیث|وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَوْ حَبَسَ عَنْ عِبَادِهِ مَعْرِفَةَ حَمْدِهِ عَلَى مَا أَبْلَاهُمْ مِنْ مِنَنِهِ الْمُتَتَابِعَةِ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْهِمْ مِنْ نِعَمِهِ الْمُتَظَاهِرَةِ، لَتَصَرَّفُوا فِي مِنَنِهِ فَلَمْ يَحْمَدُوهُ، وَ تَوَسَّعُوا فِي رِزْقِهِ فَلَمْ يَشْكُرُوهُ وَ لَوْ كَانُوا كَذَلِكَ لَخَرَجُوا مِنْ حُدُودِ الْإِنْسَانِيَّةِ إِلَى حَدِّ الْبَهِيمِيَّةِ فَكَانُوا كَمَا وَصَفَ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا}}</ref>.<ref>[[فردین احمدوند|احمدوند، فردین]]، [[مکارم اخلاق در صحیفه (کتاب)|مکارم اخلاق در صحیفه]]، ص۱۰۹ ـ ۱۱۰.</ref>