خطبه ۱۰۷ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
* [[امام علی]] {{ع}} در این [[خطبه]] به رمزگشایی از شرایط [[اجتماعی]] که در اثر [[گمراهی]] [[مردمان]] پیش خواهد آمد و بروز [[فتنهها]] در سایه آن، اشاره میکند و [[مردمان]] را هشدار میدهد که در سایه [[راهنمایی]] راهنمایان [[الهی]] راه درست را از راههای دیگر تشخیص دهند و در مسیر [[حق]] قرار گیرند. [[امام]] در بیان مردان [[الهی]] و شناسایی آنان سه ویژگی برمیشمرد: نخست [[راستی]] در گفتار، دوم ایجاد پیوند و [[وحدت]] بین [[مردمان]] و سوم بیان [[حقیقت]] مسائل برای [[مردم]] در عین وضوح، [[امام]] {{ع}} شرایط روزگار [[فتنه]] را اینگونه بیان میکند: در این زمان که [[باطل]] مواضع خود را محکم کند، [[نادانی]] همه جا مستقر شود، [[طاغوتیان]] به [[قدرت]] رسند، دعوتگران به [[حق]] کم شوند، روزگار چونان درنده گزنده حمله کند، [[باطل]] پس از [[سکوت]] و سکون چون شتر نر فریا برآرد، [[مردم]] بر [[گناه]] و [[فساد]] دست [[برادری]] دهند و از [[دین]] و [[دینداری]] برگردند، بر [[دروغ]] [[دوستی]] و رفاقت کنند و با [[راستی]] [[دشمنی]] ورزند. پس در چنین اوضاع و احوالی [[فرزند]]، نافرمان و [[بدکردار]] شود و [[باران]]، بیموقع و زیانبار، فرومایگان سر برآرند و بزرگواران سر در گریبان برند. [[مردم]] آن زمان چون گرگاناند و پادشاهانشان چون درندگان. توده [[مردم]] در [[فکر]] خوردن و [[ثروت]] اندوختن و تهیدستانشان چون مردگان. [[صدق]] و [[راستی]] به [[فراموشی]] سپرده شود و [[دروغ]] رواج یابد. [[دوستی]] و [[مهربانی]] در دایره زبان، ولی تنش و چالش در [[دلها]]. در این زمان، [[فسق]] و [[گناه]] چون [[نسب]] و تبار شود و [[پاکدامنی]] و عفّت شگفت باشد و [[اسلام]] باژگونه شود. آنچه در فحوای [[خطبه]] آمده است نشان از آن دارد که [[خطبه]] باید حدود سالهای ۳۷ تا ۴۰ قمری ایراد شده باشد. | * [[امام علی]] {{ع}} در این [[خطبه]] به رمزگشایی از شرایط [[اجتماعی]] که در اثر [[گمراهی]] [[مردمان]] پیش خواهد آمد و بروز [[فتنهها]] در سایه آن، اشاره میکند و [[مردمان]] را هشدار میدهد که در سایه [[راهنمایی]] راهنمایان [[الهی]] راه درست را از راههای دیگر تشخیص دهند و در مسیر [[حق]] قرار گیرند. [[امام]] در بیان مردان [[الهی]] و شناسایی آنان سه ویژگی برمیشمرد: نخست [[راستی]] در گفتار، دوم ایجاد پیوند و [[وحدت]] بین [[مردمان]] و سوم بیان [[حقیقت]] مسائل برای [[مردم]] در عین وضوح، [[امام]] {{ع}} شرایط روزگار [[فتنه]] را اینگونه بیان میکند: در این زمان که [[باطل]] مواضع خود را محکم کند، [[نادانی]] همه جا مستقر شود، [[طاغوتیان]] به [[قدرت]] رسند، دعوتگران به [[حق]] کم شوند، روزگار چونان درنده گزنده حمله کند، [[باطل]] پس از [[سکوت]] و سکون چون شتر نر فریا برآرد، [[مردم]] بر [[گناه]] و [[فساد]] دست [[برادری]] دهند و از [[دین]] و [[دینداری]] برگردند، بر [[دروغ]] [[دوستی]] و رفاقت کنند و با [[راستی]] [[دشمنی]] ورزند. پس در چنین اوضاع و احوالی [[فرزند]]، نافرمان و [[بدکردار]] شود و [[باران]]، بیموقع و زیانبار، فرومایگان سر برآرند و بزرگواران سر در گریبان برند. [[مردم]] آن زمان چون گرگاناند و پادشاهانشان چون درندگان. توده [[مردم]] در [[فکر]] خوردن و [[ثروت]] اندوختن و تهیدستانشان چون مردگان. [[صدق]] و [[راستی]] به [[فراموشی]] سپرده شود و [[دروغ]] رواج یابد. [[دوستی]] و [[مهربانی]] در دایره زبان، ولی تنش و چالش در [[دلها]]. در این زمان، [[فسق]] و [[گناه]] چون [[نسب]] و تبار شود و [[پاکدامنی]] و عفّت شگفت باشد و [[اسلام]] باژگونه شود. آنچه در فحوای [[خطبه]] آمده است نشان از آن دارد که [[خطبه]] باید حدود سالهای ۳۷ تا ۴۰ قمری ایراد شده باشد. | ||
== مطالب مهم [[خطبه]] == | == مطالب مهم [[خطبه]] == | ||
# [[حمد]] و | # [[حمد]] و وصف [[خداوند]]؛ | ||
# توصیف [[پیامبر اکرم]] {{صل}}؛ | # توصیف [[پیامبر اکرم]] {{صل}}؛ | ||
# توصیف [[مردمان]] به [[فتنهها]]؛ | # توصیف [[مردمان]] به [[فتنهها]]؛ |