شناخت اهل بیت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
* [[صراط المستقیم]]، آن راهی است که [[انسان]] را به [[سعادت ابدی]] می‌رساند و شامل ابعاد [[عقیدتی]] و عملی [[انسان]] می‌شود و [[اهل بیت]] [[صراط مستقیم الهی]] و هادیان به سوی او در همۀ زمان‌ها و مکان‌ها هستند، همچنان که [[علی]] {{ع}} فرمود: "من هدایت‌کننده و [[هدایت‌شده]] هستم..."<ref>{{متن حدیث|أَنَا الْهَادِي وَ أَنَا الْمُهْتَدِي...}}شیخ صدوق، توحید، ص۱۶۴.</ref>؛ و یا فرمود: "هر که [[خداوند]] با [[معرفت اهل بیت]]، بر او [[منت]] نهاده باشد، همۀ خیر را برای او گرد آورده است"<ref>شیخ صدوق، امالی، ص۴۷۴.</ref>. [[خیر]] کثیر همان [[حکمت]] است که [[ابوبصیر]] گفت: از [[حضرت صادق]] {{ع}} در مورد این [[آیه سؤال]] کردم: {{متن قرآن|وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا}}<ref>«و هر که را فرزانگی دهند به راستی خیری فراوان داده‌اند»؛ سوره بقره، آیه ۲۶۹.</ref> فرمود: "منظور از [[حکمت]]، [[اطاعت خدا]] و [[معرفت امام]] ([[معرفت امام]] زمانش) است"<ref>الکافی، ج۱، ص۱۸۵.</ref>. | * [[صراط المستقیم]]، آن راهی است که [[انسان]] را به [[سعادت ابدی]] می‌رساند و شامل ابعاد [[عقیدتی]] و عملی [[انسان]] می‌شود و [[اهل بیت]] [[صراط مستقیم الهی]] و هادیان به سوی او در همۀ زمان‌ها و مکان‌ها هستند، همچنان که [[علی]] {{ع}} فرمود: "من هدایت‌کننده و [[هدایت‌شده]] هستم..."<ref>{{متن حدیث|أَنَا الْهَادِي وَ أَنَا الْمُهْتَدِي...}}شیخ صدوق، توحید، ص۱۶۴.</ref>؛ و یا فرمود: "هر که [[خداوند]] با [[معرفت اهل بیت]]، بر او [[منت]] نهاده باشد، همۀ خیر را برای او گرد آورده است"<ref>شیخ صدوق، امالی، ص۴۷۴.</ref>. [[خیر]] کثیر همان [[حکمت]] است که [[ابوبصیر]] گفت: از [[حضرت صادق]] {{ع}} در مورد این [[آیه سؤال]] کردم: {{متن قرآن|وَمَنْ يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْرًا كَثِيرًا}}<ref>«و هر که را فرزانگی دهند به راستی خیری فراوان داده‌اند»؛ سوره بقره، آیه ۲۶۹.</ref> فرمود: "منظور از [[حکمت]]، [[اطاعت خدا]] و [[معرفت امام]] ([[معرفت امام]] زمانش) است"<ref>الکافی، ج۱، ص۱۸۵.</ref>. | ||
* [[امام باقر]] {{ع}} نیز فرمودند: "کسی [[خداوند]] (عزوجل) را شناخته و [[پرستش]] کرده که [[خدا]] و [[امام]] او را، که از ما [[اهل بیت]] است، بشناسد"<ref>الکافی، ج۱، ص۱۸۱.</ref>. | * [[امام باقر]] {{ع}} نیز فرمودند: "کسی [[خداوند]] (عزوجل) را شناخته و [[پرستش]] کرده که [[خدا]] و [[امام]] او را، که از ما [[اهل بیت]] است، بشناسد"<ref>الکافی، ج۱، ص۱۸۱.</ref>. | ||
* [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: "[[بهترین]] فرائض و واجب‌ترین آنها بر [[انسان]]، شناسائی [[پروردگار]] و [[اقرار]] به [[بندگی]] اوست و حد [[معرفت]] این است که [[اقرار]] کند که معبودی جز او نیست و شبیه و مانندی برای او نیست،... و پس از او شناسایی [[پیغمبر]] و [[گواهی]] به [[نبوت]] اوست و کمتر چیزی که در شناسایی او لازم است این است که [[اقرار]] به [[نبوت]] او کند و اینکه آنچه آورده از کتاب یا [[امر و نهی]] از نزد خدای عزو جل است؛ و پس از او شناختن امامی است که به | * [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: "[[بهترین]] فرائض و واجب‌ترین آنها بر [[انسان]]، شناسائی [[پروردگار]] و [[اقرار]] به [[بندگی]] اوست و حد [[معرفت]] این است که [[اقرار]] کند که معبودی جز او نیست و شبیه و مانندی برای او نیست،... و پس از او شناسایی [[پیغمبر]] و [[گواهی]] به [[نبوت]] اوست و کمتر چیزی که در شناسایی او لازم است این است که [[اقرار]] به [[نبوت]] او کند و اینکه آنچه آورده از کتاب یا [[امر و نهی]] از نزد خدای عزو جل است؛ و پس از او شناختن امامی است که به وصف و نام او در حال [[سختی]] و [[خوشی]] [[پیروی]] کند و کمتر چیزی که در شناختن [[امام]] لازم است، این است که او به جز در [[مقام نبوت]] همباز پیغمبر و [[وارث]] اوست؛ این که [[اطاعت]] او [[اطاعت خداوند]] و [[رسول]] اوست و در هر امری [[تسلیم]] او باشد و (در آنچه نداند) به او رد کند و گفتار او را بگیرد و بداند که [[امام]] پس از [[رسول خدا]] [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} است و پس از او [[حسن]]، سپس [[حسین]]، سپس [[علی بن الحسین]] و سپس [[محمد بن علی]] و پس از او منم و پس از من [[موسی]] فرزندم و پس از او فرزندش [[علی]] و بعد از او [[محمد]] فرزندش پس از او [[علی]] فرزندش سپس فرزندش [[حسن]] و [[حجت]] از [[فرزندان]] [[حسن]] است..."<ref>خزاز قمی، کفایة الأثر، ص۲۶۲؛ الإنصاف، ترجمه رسولی محلاتی، ص۴۴۳.</ref>. | ||
* این [[وجوب]] از جمله تکالیفی است که در هیچ حالی از [[انسان]] ساقط نمی‌گردد. | * این [[وجوب]] از جمله تکالیفی است که در هیچ حالی از [[انسان]] ساقط نمی‌گردد. | ||
* در [[معرفت اهل بیت]] {{عم}} [[شیخ]] [[سلیمان قندوزی حنفی]] از [[پیامبر اسلام]] در روایتی بسیار مهم [[نقل]] می‌کند: "[[شناخت]] [[آل محمد]] سبب [[رهایی]] از [[آتش]] و [[محبت]] و [[دوستی]] نسبت به [[آل محمد]] جواز عبور بر [[صراط]] و [[ولایت]] [[آل محمد]] ایمنی از [[عذاب]] است"<ref>{{متن حدیث|مَعْرِفَةُ آلِ مُحَمَّدٍ بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَ حُبُّ آلِ مُحَمَّدٍ جَوَازٌ عَلَى الصِّرَاطِ وَ الْوَلَايَةُ لِآلِ مُحَمَّدٍ أَمَانٌ مِنَ الْعَذَابِ}}؛ ابراهیم بن سعدالدین شافعی، فرائد السمطین، ج۱، ص۲۹۲؛ ابن صباغ المالکی، الفصول المهمة، ج۱، ص۷۷؛ قندوزی، ینابیع المودة، ج۱، ص۷۸.</ref>. | * در [[معرفت اهل بیت]] {{عم}} [[شیخ]] [[سلیمان قندوزی حنفی]] از [[پیامبر اسلام]] در روایتی بسیار مهم [[نقل]] می‌کند: "[[شناخت]] [[آل محمد]] سبب [[رهایی]] از [[آتش]] و [[محبت]] و [[دوستی]] نسبت به [[آل محمد]] جواز عبور بر [[صراط]] و [[ولایت]] [[آل محمد]] ایمنی از [[عذاب]] است"<ref>{{متن حدیث|مَعْرِفَةُ آلِ مُحَمَّدٍ بَرَاءَةٌ مِنَ النَّارِ وَ حُبُّ آلِ مُحَمَّدٍ جَوَازٌ عَلَى الصِّرَاطِ وَ الْوَلَايَةُ لِآلِ مُحَمَّدٍ أَمَانٌ مِنَ الْعَذَابِ}}؛ ابراهیم بن سعدالدین شافعی، فرائد السمطین، ج۱، ص۲۹۲؛ ابن صباغ المالکی، الفصول المهمة، ج۱، ص۷۷؛ قندوزی، ینابیع المودة، ج۱، ص۷۸.</ref>. | ||