مصرف در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دیگر آثار [[اقتصادی]] این نگرش [[علوی]]، دوری از [[زیاده‌خواهی]] در عرصه اقتصاد است که می‌تواند آثار [[فرهنگی]] نامطلوبی نیز داشته باشد؛ لذا سفارش‌های مکرر [[امام]] به [[قناعت]] در زندگی در جهت این نگرش است؛ چون با این دید خاص است که [[غنا]] در قناعت موجود می‌شود<ref>محدث قمی، عباس، سفینة البحار، ج۲، ص۸۷.</ref> و [[غنی]] کسی است که با قناعت و میانه‌روی در مصرف، از دیگران [[بی‌نیاز]] شده باشد<ref>غررالحکم، ح۲۸. روایات مربوط به میانه‌روی و قناعت از حفرت، بسیار است که در صدد بیان آنها نیستیم و فقط روایات راجع به رابطه دنیا و آخرت مورد نظرند.</ref> و حتی امام در بیانی با [[تلاوت]] [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللَّهِ...}}<ref>«بگو: چه کسی زیوری را که خداوند برای بندگانش پدید آورده و (نیز) روزی‌های پاکیزه را، حرام کرده است؟ بگو: آن (ها) در زندگی این جهان برای کسانی است که ایمان آورده‌اند، در روز رستخیز (نیز) ویژه (ی مؤمنان) است؛ این چنین ما آیات خود را برای گروهی که دانشورند روشن می‌داریم» سوره اعراف، آیه ۳۲.</ref> در وصف [[پرهیزگاران]]، به مصرف [[کفاف]] آنان اشاره می‌فرماید؛ یعنی آنان در حالی که از طیبات مصرف می‌کنند و در این جهت، با [[اهل]] دنیا شریکند، در سایه نگاه به آخرت، به اندازه کفایت نیازهای اساسی زندگی بهره می‌برند»<ref>شیخ طوسی، الامالی، ج۱، ص۲۵.</ref>.<ref>[[عبدالامیر خادم علی‌زاده|خادم علی‌زاده، عبدالامیر]]، [[دنیا و آخرت (مقاله)| مقاله «دنیا و آخرت»]]، [[دانشنامه امام علی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام علی]]، ج۷، ص ۱۴۹.</ref>