مفضل بن صالح: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی به نقل از [[بخاری]] [[احادیث]] او را قابل اعتنا نمی‌دانند<ref>الکامل فی الضعفاء، ج۸ ص۱۵۱؛ تهذیب الکمال، ج۲۸، ص۴۰۹؛ المغنی فی الضعفاء، ج۲، ص۶۷۴.</ref>. هر چند او در التاریخ الکبیر ذیل [[شناسایی]] وی چنین مطلبی ندارد<ref>التاریخ الکبیر، بخاری، ج۷، ص۴۰۵.</ref>، در کتاب دیگر خویش [[ابوجمیله]] را به وصف “منکر الحدیث” معرفی می‌کند<ref>التاریخ الصغیر، ج۲، ص۲۴۱.</ref>. [[ابوحاتم بن حبان]] هم با [[کوفی]] خواندن وی و بیان اینکه او از اعمش [[روایت]] دارد و افرادی چون [[محمد بن اسماعیل احمسی]] از وی روایت می‌کنند، [[احادیث]] او را قابل اعتنا نمی‌داند و آنها را مطالبی [[منحرف]] بر می‌شمارد و بر آن است که وی از افراد مورد [[وثوق]] [[روایات]] را به گونه‌ای وارونه و مقلوب روایت می‌کند تا آنجا که گویی عمدی در این کار دارد. سپس به تصریح می‌گوید که ترک [[احتجاج]] به داده‌های او [[واجب]] است<ref>کتاب المجروحین، ج۳، ص۲۲؛ تاریخ الإسلام، ذهبی، ج۱۱، ص۳۷۰؛ تهذیب الکمال، ج۲۸، ص۴۰۹.</ref>. برخی پا از این فراتر نهاده، او را پیرو [[فرقه]] منحرف خطابی دانسته و با این نسبت وی را به طور کلی از [[دین اسلام]] خارج کرده‌اند<ref>مسالک الأفهام، شهید ثانی، ج۱۱، ص۴۵۸.</ref>. عده‌ای هم او را بین [[ضعیف]] و مجهول دانسته‌اند<ref>نهایة المرام، ج۱، ص۴۰۰؛ مهذب الأحکام، ج۸، ص۲۵۷.</ref>. [[شیخ طوسی]] در الفهرست و کتاب الرجال خود، با [[اهمال]] از او می‌گذرد و درباره اعتبار یا عدم اعتبار وی مطلبی نقل نمی‌کند<ref>رجال الطوسی، ص۳۰۷؛ الفهرست، طوسی، ص۲۵۱.</ref>. عمل به مضمون روایات او را [[مذهب]] شیخ طوسی و [[اصحاب]] او دانسته‌اند<ref>کشف الرموز، ج۲، ص۸۷؛ غایة المرام فی شرح شرائع الإسلام، ج۴، ص۴۲۶.</ref>. [[ذهبی]] می‌نویسد که وی مورد [[تضعیف]] پیشینیان قرار گرفته است<ref>الکاشف، ج۲، ص۲۸۹.</ref>.